" Meğer o geceki deprem,benim yenilgim değil en şanlı zaferimmiş,bilemedim."
Düzenli bir yaşam neydi ki hayatın oyunları yanında. Boynu bükük,emrine amadeydi. Öyle de oldu. Bir deprem, tüm varlığını kaybetmesi için yetmişti.
Özene bözene elleriyle k...
"Mahkemeheyetinesunulankanıtlarışığında, sanık Seyit Ali Alemdar'ınberaatiöngörülmüş, Emine Şanlı'nıntutuklanmaemriverilmiştir."
Hakimin son sözlerini söyleyip ayaklandığı anda gözlerimdenboşalanyaşlarladerin bir nefesi içime çekerkenetrafmdakisesleriduymuyor,söylenensözlerinetkisialtındaeziliyordum.
Ne demişti sahi?
Bitmişmiydi şimdi?
Göğüsümünkoruk gibi inipkalktığıvakitlerde ağzımdan çıkan küçük bir çığlıkla, Ali'ye doğru koştum.
Hayır, şu an üstümdeolanşaşkıngözlerumrumda değildi. Gitmekteolanhakimin arkasını dönüp bana bakmasıdaöyle.
Elimintersiyle Ali'nin kelepçeleriniçözengörevliyi kenara itipkendimiSeyit'in kolları arasına attım. Şaşkınlıklakasılırken benim sayemde ellerini çözemediği için karşılık vermiyordu.
Sorun değildi,bitmişti,yanımdaolacaktı.
Ellerimensekökünegiderkenburnumsaçları arasına gömülmüş,göz yaşlarımboynuna akıyordu.Başını başımayaslayıphareketettirirken göz ucuyla Ali'nin görevliye kollarını uzattığını fark etmiştim.
Bileklerinden çıkan kelepçeyle kollarını belime sarıp içine sokarcasına sardı beni.
Başıboynumlasaçlarım arasına kayarken derin bir nefes çektiğini hissettim. Eli sırtımı sıvazlarken benim parmak uçlarım, uzamış sakallarınadeğipaitoldukları yere yerleştiler.
