KADER ÇARKI/Tamamlandı

XXVIII.Bölüm

BÖLÜM DÜZENLENMEYE ALINMIŞTIR!!!!

Canlarım selamün aleyküm!

Nasılsınız?

Bizler iyiyiz çok şükür.

Bölüme başlamadan önce küçük bir uyarı🎉

Lütfen bu bölümü iyi okuyun.Çakralar hazırsa buyrunuz😝

Hatalarım varsa belirtmekten çekinmeyin:)

İthaf:Zubarda ❤

" Selamün aleyküm ,Necati ağabey." İstanbul'un soğuk havasından Necati ağabeyin sıcak dükkanına kendimi attım.Beni gördüğünde gülümseyerek ayağı kalkan adam,ellerindeki boyaları beyaz bir bezle temizledi.

"Aleyküm selam,Linda.Ne istemiştin?" Etrafı süzen bakışlarım tekrar Necati ağabeye döndü.

"Portakal çiçeği renginde guaj boyan var mı?" Kolunu kaldırıp ileride renk renk raflarda duran boyaları işaret etti. Ben önden o arkamdan gelirken rafa ulaşmıştık.Boyalara ulaşması için kenara çekildiğim vakit en üst rafta duran boyayı bana uzattı.

"Teşekkür ederim. Ben bir kaç tane de fırça bakacağım ağabey." Onu yanımdan nazikçe kovduğumda anlayış gösterip masasına oturdu.Alışveriş yaparken birinin yanımda durmasından hoşlanmazdım.

İlerleyip ahşap kutularda olan fırçalara bakındım.Okul çıkışı Mila'yı eve gönderip kendimi buraya atmıştım.On üç günü devirmek üzereydik ki benim kafam hala yerinde değil gibiydi.Dersleri düzgün dinleyemiyor,gece yaptığım bir kaç ödevle vicdanımı rahatlatıyordum.

Zordu.Onsuz olmak zordu.

Bazen düşünce sellerim, kendimi ona bu kadar bağlanmamı acizliğime yoruyordu. Oluru var mıydı bilmiyorum.Fakat en ücra yerlerimde hissettiğim bir şey varsa o da yarım kalmışlığımın,kalbiyle doluluğuydu.

Ortak bir sevgi paydasında yüreğim bulmuştu onu.Sadece içimde her daim var olan küçük kızın ayakları üşüyordu şu sıralar.Etrafına sarılan efsunkâr kokuya hasretti.

Mantıklı tarafım sabır dileniyordu.Oldunduğundan daha zor fakat meşakkatli yolda feraha götüren ilk adımdı.Ben sabırsız bir kadındım.Her şeyin anında olmasını isterdim.Dur durak nedir bilmez,uçarı kaçarı...

Fakat Seyit benim sadece kocam değil,hayat hocamdı.Elinde olmadan nasıl da bir bir yaşatıyordu sabırı bana.