" Meğer o geceki deprem,benim yenilgim değil en şanlı zaferimmiş,bilemedim."
Düzenli bir yaşam neydi ki hayatın oyunları yanında. Boynu bükük,emrine amadeydi. Öyle de oldu. Bir deprem, tüm varlığını kaybetmesi için yetmişti.
Özene bözene elleriyle k...
Kanıtlarıyla ortaya sunduğum davanın yanlış sonuçlanmasını öyle isterdim ki... Ancak hakim, tokmağını tahtasına vurmuş, hüküm onaylanmıştı.
Seyit Ali, öz değildi.
Meryem teyze B kan grubunda olduğundan yüksek ihtimalle babası onun öz babası değildi. Hiç bir şekilde AB kan gruplu bir adamın çocuğu olamazdı.
Aklımdaki soruların tek cevabı Ali'deydi. Bu cevapları ne olursa olsun sadece ondan duymak istediğimden bu duruma şimdilik sessiz kaldım.
Kahvaltı masasında ben Ali'nin yanına oturmuştum. Baş köşede oturan Meryem Teyze'nin yüzünde güller açıyor demem yanlış olmazdı. Şen şakrak sohbet ederlerken arada bende onlara katılıyordum.
Meryem Teyze'den öğrendiğime göre tabloların satışlarıyla Zeyno Abla'nın borçlarının büyük bir kısmı kapanmıştı. Bu içime farklı bir sıcaklığa vesile olmuştu.
Hazır tablo konusu açılmışken Ali,bana doğru eğilip ukala bir tavır takındı.
"O tabloyu alacağım,biliyorsun değil mi?" Tek kaşımı kaldırarak yüzümü yüzüne oranladım.
Bu kendinden emin duruşu oldukça sinir bozucu olsa da aslında o tabloyu alması çok da olanaksız değildi. Yani bu bakışlara kolay kanardım ben.
