Taming the Wicked Clyde Heart Blumer (BBHS2) ✅

Kabanata 41

Hug

Natapos ang hapunan namin ng walang Clyde sa tabi ko. Kanina ko pa siya hinanap, pero ewan ko kung saan nagpunta! Sinabi rin kasi ni Lolo sa akin kanina na nagpaalaman naman daw siya at babalik rin daw dito. May pinuntahan lang daw na importante.

Naiinis akong nag-isip. Sino pa ba ang mas importante ngayon? Si Suzane na naman ba? Bwesit talaga oh! Sa tuwing maalala ko ang mukha niya kumukulo ang dugo ko sa inis at ang sarap niyang sabunutan talaga.

After me and lolo had a good talk I am left okay ang much better. Pakiramdam mas gusto kong lumaban ng patas para sa sarili at para sa anak ko ngayon. If Suzane will tame my man, then she's looking for war! At hindi ko siya aatrasan!

Nasa kwarto na ako. Tapos na akong mag ayos sa sarili at naghanda na para matulog. Pero ayaw akong dalawin ng antok. Kaya nagpasya akong magpahangin muna sa labas ng balkonahe ng kwarto.

I can smell the beautiful scent of Pine Trees in the air. Puno kasi ng Pine Trees ang buong paligid sa Mansion ni Lolo. I remember those days, na naglalaro ako sa labas at nagtatago sa mga malalaking puno na ito. Napangiti ako sa bawat alaala ng nakaraan ko.

Napalingon ako sa kabilang balkonahe. Bukas ang ilaw nito. Katabi lang ito ng kwarto ko. I was thinking maybe one of the maids occupied the room beside mine. Kaya hindi ko pinansin ito. Nakapatay na kasi ang ilaw ko sa silid, at para akong multo sa balkonahe ngayon na nakatayo.

The next thing I heard a noise coming out from that room. Kaya nagtago ako sa gilid para hindi ako makita ng sino man sa kabila.

What the hell is wrong with me? Why do I always hide like this? I smile in silent. Nakakatawa nga siguro ang sitwasyon ko ngayon, dahil nagtatago ako. Naalala ko lang din ang ganitong eksena ko noon sa Blumer's Villa ni Clyde. Ang daming kabaliwan na nangyari sa resort na iyon. Mga alaala na sa tuwing naiisip ay nagpapangiti sa akin.

"Yes, Eric. That's good to hear, bud," boses ni Clyde sa kabila.

Napatingin agad ako at lumabas na ako mula sa pagkakatago sa gilid. Nakatalikod sa akin ngayon at nakasandal siya sa riles. Wearing his white long sleeve, he suddenly rolled them up in both ways. Pinindot ang speaker phone ng cellphone niya, habang abala ang kamay niya sa pagtupi ng damit pa-braso niya.

My heart jolted. Seeing him makes my heart flutters for a moment. Na miss ko rin naman ang mukong na 'to, at kahit pa galit ako sa kanya ay nanaig pa rin ang pagmamahal ko. Napatitig lang din ako ng husto sa kanya at sa ginagawa niya ngayon. His beautiful posture in front of me is making my imagination wild. Parang ang halikan naming dalawa ang huling naalala ko.

Ang baliw ko na talaga at kamuntik na akong makalimot sa sarili ko. Kaya inayos ko na ang buhok ko ngayon. Nililipad kasi ito ng hangin at nagiging sabagal sa mga mata ko. E, nakatitig pa naman ako ng husto sa asawa ko.

"She's calming down now, Clyde. It's good for her to extend the therapy. Alam mo na. depression can kill, bro," saad ni Eric sa kabilang linya.

Kinabahan ako ng marining ko ito mula kay Eric sa kabilang linya. Are they talking about Suzane? What? Is she depressed? What the hell is happening here? Ang daming tanong sa isip ko at naguguluhan na ako.

"Her mother is on it's way there. Baka bukas ng madaling umaga pa. I have given her your clinic address and you can proceed as plan accordingly, Eric. I'm pulling of the scene, bud. Nasasaktan ko na si Serenity. She didn't know anything at all," he sighed heavily.

Natapos niyang ayusin ang sarili at binalik na hinawakan ang cellphone. Pinatay na niya ang speaker phone at binalik na sa tainga ito. Nakatalikod pa din siya sa akin ngayon. Nakaramdam agad ako ng puot sa puso. It seems like it's my mistake on what Suzane's been through. I know Eric is a psychiatric and an internal medicine doctor. He deals with people who suffers mental health issues.