Just A Dream...

Κεφάλαιο 48ο: Ως εδώ!!!

Perrie's POV:

Ενοχές... Τύψεις... Ντροπή... Και πολλά άλλα συναισθήματα με είχαν κατακλύσει τον τελευταίο καιρό. Ένιωθα... βρώμικη... φτηνή... ανήθικη... κι αυτό ήταν το χειρότερο συναίσθημα που είχα βιώσει μέχρι τώρα. Δεν περίμενα πως θα ήταν έτσι... Ο πρώτος μου έρωτας φανταζόμουν πως θα με γέμιζε χαρά και ευτυχία και πως θα πετούσα στα σύννεφα. Κι έτσι ήταν. Όταν ήμουν μαζί του περνούσα υπέροχα... Μετά όμως με κατέκλυζαν οι ενοχές. Γιατί ο Ζέιν δεν ήταν δικός μου. Εκεί έξω υπήρχε μια άλλη γυναίκα. Μια γυναίκα που τον αγαπούσε αρκετά ώστε να τον αφήσει να διαλέξει. Κι εγώ ήμουν τόσο ανήθικη που εκμεταλλεύτηκα την απουσία της για να τον έχω δικό μου.

"Μην το ξαναπείς αυτό!" μου φώναξε η κολλητή μου βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. Γύρισα να την κοιτάξω, χωρίς να μπω στον κόπο να σκουπίσω τα δάκρυα απ'τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Απ'ό,τι φαίνεται, είχε ακούσει τις σκέψεις που εξέφρασα δυνατά χωρίς να το καταλάβω. "Θα φύγω Τζέιντ..." ομολόγησα και για λίγο με κοίταξε με μάτια διάπλατα. Σχεδόν άκουσα την ανάσα της να κόβεται, μέχρι που συνέχισα τη φράση μου. "Από εκείνον εννοώ. Δε μπορώ να το συνεχίσω όλο αυτό. Τον αγαπώ με όλη μου την ψυχή αλλά... όσο είναι μετέωρος ανάμεσα στις δυο μας... δε μπορώ να το ζήσω με όλη μου την ψυχή. Και... δε θέλω με τίποτα να έρθει μια μέρα που θα τον μισήσω. Είναι... πολύ σημαντικός για μένα Τζέιντ. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα... Δε μπορώ να αφήσω να χαλάσει αυτό που αισθάνομαι!"

Όταν σταμάτησα να μιλάω, εκείνη ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε τρυφερά απ'τους ώμους ενώ ένιωσα τα χείλη της στα μαλλιά μου για λίγο. "Τι πλάσμα είσαι εσύ..." μου ψιθύρισε κι ένιωσα να κοκκινίζω από το σχόλιο της. Δεν είπα τίποτα κι απλά γύρισα ελαφρώς το κεφάλι μου για να την κοιτάξω και της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο. "Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου;" τη ρώτησα και πήρα ακόμα ένα φιλί στο μέτωπο αυτή τη φορά. "Ακριβώς το ίδιο. Γι'αυτό και εύχομαι με όλη μου τη δύναμη να διαλέξει εσένα μωρό μου. Θα είναι μεγάλος βλάκας αν σε χάσει. Εγώ στη θέση του... δε θα σε άφηνα να φύγεις."

Τα λόγια της φίλης μου με συγκίνησαν. Το περίμενα βέβαια ως ένα βαθμό αφού από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε, η Τζέιντ για μένα ήταν... ο φύλακας άγγελος μου. Με φρόντιζε, με προστάτευε, ήταν εκεί για να μ'ακούσει... Με ηρεμούσε όταν φοβόμουν. Ή όταν πονούσα για κείνον κάθε βράδυ που βρισκόταν μακριά μου... "Έλα δω ρε χαζό..." είπα τρυφερά κι άνοιξα τα χέρια μου διάπλατα για να την αγκαλιάσω. Την κρατούσα σφιχτά για αρκετή ώρα κι όταν ξεκολλήσαμε, αποφάσισα να αλλάξω θέμα. Άλλωστε τον τελευταίο καιρό όλο για τα δικά μου μιλούσαμε. "Εσύ; Τι παίζει με το Λίαμ;" τη ρώτησα αφού ειλικρινά δεν είχα καταλάβει τι συνέβαινε μεταξύ τους.