Just A Dream...

Κεφάλαιο 2ο: Η πρώτη μέρα...

Τη στιγμή που βγήκα από το αεροδρόμιο ήμουν απίστευτα νευρική. Αν δεν είχα την Εύα μαζί μου δεν ξέρω πώς θα κατάφερνα να φύγω χωρίς να χαθώ. Κοιτουσα τριγύρω σαν χαζό και η φίλη μου με κορόιδευε. Δεν την αδικουσα όμως αφού φερομουν σαν πεντάχρονο.
Η αλήθεια είναι πως ερχομουν στο Λονδίνο για πρώτη φορά οπότε ήταν λογικό να ειμαι μαγεμένη από τα τοπία γύρω μου. Ωστόσο δεν ήταν αυτός ο λόγος που ήμουν με ένα ηλίθιο χαμόγελο συνεχώς...  Σ'αυτη την όμορφη αλλά άγνωστη για μένα πόλη... Βρισκόταν εκείνος! Ήταν εδώ! Και θα τον έβλεπα! Μετά από τόσες νύχτες που πέρασα με τη σκέψη του θα ζούσα το όνειρο! Επιτέλους...!!!
"Λιβ με ακούς; Ή μιλάω μόνη μου σαν μαλακας;" η ενοχλημένη φωνή της κολλητης μου με διέκοψε και άθελά μου γέλασα. "Εύα..." ψιθυρισα και με κοίταξε σοβαρά. "Θα τον δω..." πρόσθεσα κι αναστεναξε. Έμοιαζε εκνευρισμένη. "Ναι, θα τον δεις! Αλλά μέχρι τότε μπορείς να ασχοληθείς λίγο και με μένα;" μου πέταξε και την αγκάλιασα. "Συγγνώμη ρε μωρό μου! Ξέρεις ότι σ'αγαπαω πολύ. Και μου ελειψες... Απλά... Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω όλο αυτό..." εξηγησα και την είδα να χαλαρώνει κάπως. "Κι ακόμα δεν ειδες τίποτα!" μου είπε με περίεργο ύφος και γέλασε. "Τι θες να πεις;" τη ρωτησα αλλά εκείνη απλώς μου έκλεισε το μάτι. "Προς το παρόν σε ενημερωνω ότι απόψε θα πάμε σε ένα πάρτι. Θέλω να  γνωρίσεις την παρέα μου!" μου είπε και συμφωνησα. Άλλωστε, το να βγω νύχτα στο Λονδίνο ακουγόταν ωραίο. Θα γνώριζα και την παρέα της φίλης μου. Θα περνουσαμε καλά! Η συναυλία ήταν μεθαύριο οπότε είχα χρόνο να προετοιμαστω και να χαρώ την κολλητή μου παράλληλα.
Η διαδρομή μέχρι το σπίτι της ήταν σχετικά σύντομη παρά την κίνηση στους δρόμους κι εγώ κοιτουσα συνεχώς έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου απολαμβάνοντας τη θέα. Κι όταν επιτέλους φτάσαμε έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Η Εύα μου είχε στείλει πολλές φορές φωτογραφίες με τους χώρους του σπιτιού της -το δωμάτιό της κυρίως- αλλά ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει πως ήταν τόσο μεγάλο.
Ήταν ένα εντυπωσιακό διώροφο κτίριο με κήπο σε κρεμ αποχρώσεις και μόλις μπηκαμε μέσα έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Η Εύα ευτυχώς βοήθησε με τις βαλίτσες μου γιατί εγώ δεν μπορούσα ούτε να κουνηθω από την έκπληξη. Το σαλόνι τους ήταν τεράστιο. Σχεδόν όσο το μισό μου σπίτι στην Αθήνα. "Τι κοιτάς έτσι παιδάκι μου; Μπες μέσα!" μου είπε η φίλη μου. Την ακολούθησα στο δεύτερο όροφο όπου βρήκαμε αρκετές κλειστές πόρτες. Με οδήγησε στο τέλος του διαδρόμου και άνοιξε μια μπεζ πόρτα αποκαλύπτοντας ένα μεγάλο δωμάτιο.
Ήταν πανέμορφο! Σε ροζ και μωβ αποχρώσεις που με έκαναν να χαμογελασω. Λάτρευα αυτά τα χρώματα από μικρή. Τόσο που η μαμά μου με κορόιδευε λέγοντας πως το δωμάτιό μου είναι σαν το κουκλοσπιτο της Μπάρμπι. Τούτο εδώ το δωμάτιο όμως, ήταν πολύ μεγαλύτερο από το δικό μου. Είχε ένα τεράστιο κρεβάτι στη μια μεριά και μπροστά μου ακριβώς μια μεγάλη τζαμαρία που έμπαινε το λιγοστό φως αφού καλυπτόταν από δύο μεγάλες ροζ κουρτίνες. Απέναντι από το κρεβάτι υπήρχε μια μεγάλη ντουλάπα, ένα γραφείο και είχα και δικό μου μπάνιο!
Άφησα τις βαλίτσες μου μπροστά στη ντουλάπα για να τακτοποιησω τα ρούχα μου αργότερα και στραφηκα στην Εύα. "Σκοπεύεις να με υιοθετήσεις;" αστειευτηκα, δείχνοντας το τεράστιο δωμάτιο και εκείνη γέλασε. "Σ'αφηνω να ξεκουραστεις λίγο γιατί σε λίγο θα φάμε. Έχω ετοιμάσει το αγαπημένο σου!" μου είπε χαρωπα και την αγκάλιασα. Όμως δεν σταματούσε εδώ. "Και μην ξεχνάς! Το βράδυ έχουμε το πάρτυ!" πρόσθεσε βγαίνοντας από το δωμάτιο και αφήνοντας με μόνη.
Καθισα για λίγο στο κρεβάτι και πήρα μια ανάσα. Ήταν όλα τόσο τρελά για να τα χωνεψω. Βρισκόμουν στο Λονδίνο. Χθες ήμουν στη βαρετή ζωή μου στην Αθήνα και τώρα ήμουν εδώ! Και σε δύο μέρες θα τον έβλεπα! Εκείνον... Το πιο γλυκό μου όνειρο! Δεν μπορεί να ήταν αλήθεια! Συνεχώς πίστευα πως θα ξυπνουσα και θα βρισκόμουν πάλι στο μικρό μου δωμάτιο με τη μαμά να μου φωνάζει για το διάβασμα. "Αχ μη σκέφτεσαι τόσο πολύ!" είπε μια φωνουλα μέσα μου κι αναστεναξα. Αυτό αποφάσισα να κάνω... Να μην το σκέφτομαι και να αρχισω να το ζω.
Εβγαλα τα ρούχα από τη βαλίτσα μου και τα τακτοποίησα στη ντουλάπα όπως και τα υπόλοιπα πράγματα μου και ύστερα κατέβηκα στην κουζίνα όπου με περίμενε η φίλη μου για το πρώτο μας γεύμα μαζί μετά από τόσο καιρό. Κατά τη διάρκεια του φαγητού η Εύα μου μιλούσε για την καθημερινότητα της εδώ και για τους φίλους που είχε πέρα από μένα. Η αλήθεια είναι πως ζήλευα λίγο που ήμουν μακριά και η φίλη μου είχε καινούργιες κολλητές να της κάνουν παρέα, αλλά προσπαθησα να μην το δείξω. Ήξερα πως η Εύα με αγαπούσε και κανέναν και το να της κάνω μια τέτοια σκηνή ήταν τουλάχιστον γελοίο. Κι έτσι απλώς ακουγα αυτά που είχε να μου πει. Κι όταν πια τελειώσαμε με το φαγητό, με έσυρε κυριολεκτικά στο δωμάτιο για να με ετοιμάσει για την έξοδο μας. Κάτι μου έλεγε όμως πως όλο αυτό δεν ήταν ένα απλό πάρτυ με την παρέα της. Για να επιμένει τόσο να με πάει... Κάτι ετοίμαζε! Και το χειρότερο ήταν πως δεν είχα ιδέα τι...!