Just A Dream...

Κεφάλαιο 56ο: Μια απρόσμενη συνάντηση...

Eva's POV:

"Αυτό ήταν! Τέλος!" ανακοίνωσα κι είδα το Χάρρυ να με κοιτάζει με μάτια διάπλατα απ'την έκπληξη. "Εννοείς ότι...;" πρόφερε δειλά κι εγώ ένευσα και πήγα κοντά του. Καθόταν στον καναπέ κι αφού κάθισα στα πόδια του, έγειρα κοντά του και τον κοίταξα βαθιά στα μάτια. "Εννοώ..." ξεκίνησα αργά τονίζοντας μία μία τις λέξεις μου κι είδα τα μάτια του να λάμπουν απ'το ύφος μου. "Ότι από σήμερα τελείωσαν και επισήμως οι εξετάσεις μου. Τέρμα το διάβασμα! Οπότε... από σήμερα... είμαι όλη δική σου..." κατέληξα κι εκείνος μου χαμογέλασε στραβά.

"Μμμ ωραίο ακούγεται..." ψιθύρισε κι ύστερα άλλαξε ύφος κι έγειρε πίσω στον καναπέ. "Βέβαια εμείς δεν έχουμε τελειώσει με τις υποχρεώσεις μας. Έχουμε κάτι εμφανίσεις ακόμα... Ντάξει αν μου περισσέψει χρόνος θα σε βολέψω κι εσένα στο πρόγραμμα..." μου πέταξε δήθεν αδιάφορα κι ενώ θα έπρεπε να θυμώσω, έβαλα τα γέλια με το ύφος του. Έπιασα το πρόσωπό του στα χέρια μου και του χαμογέλασα τρυφερά. "Σ'αγαπάω τόσο πολύ..." ψιθύρισα κι είδα το βλέμμα του να σοβαρεύει και να γεμίζει τρυφερότητα. Τόση τρυφερότητα... που μου έκοψε την ανάσα. "Εγώ να δεις!" μου απάντησε και πέρασε τα χέρια του γύρω μου για να με κρατήσει πιο σφιχτά.

"Και... θέλω να σου ζητήσω κάτι..." πρόσθεσε κάνοντάς με να τραβηχτώ και να τον κοιτάξω. "Μόνο μη μου πεις πάλι ότι θες να παντρευτούμε." τον πείραξα κι η απάντηση που πήρα ήταν ένα φιλί στη μύτη. "Καλά θα γίνει κι αυτό αλλά αργότερα..." μου απάντησε αμέσως αφήνοντας με με ανοιχτό το στόμα. "Προς το παρόν θέλω να πάμε μαζί διακοπές... Αν θες κι εσύ..." κατέληξε κάνοντας με να χαμογελάσω πάλι. "Αμέ... θέλω... πολύ..." ψιθύρισα κι έγειρα πάνω του για ένα φιλί. Μόλις ένιωσα τα χείλη του στα δικά μου, έκλεισα τα μάτια και το μυαλό μου πήγε πίσω. Σ'εκείνο το πρώτο φιλί...

Ξαφνικά άρχισα να γελάω μέσα στο φιλί μας κι ο Χάρρυ τραβήχτηκε πίσω και με κοίταξε ερωτηματικά. "Τι έγινε;" με ρώτησε κι εγώ συνέχισα να γελάω. "Θυμάσαι το πρώτο μας φιλί;" του είπα κι αυτή τη φορά γέλασε κι εκείνος μαζί μου. "Πώς δεν το θυμάμαι; Δυο μέρες πονούσε το μάγουλό μου από εκείνο το χαστούκι." μου πέταξε κι εγώ άρχισα να φιλάω το μάγουλο του για λίγο χωρίς όμως να μπορώ να σταματήσω το γέλιο μου. "Συγγνώμη..." ψιθύρισα με ναζιάρικο ύφος κι εκείνος με έπιασε απ'τους ώμους και με απομάκρυνε τάχα για να με σταματήσει. "Άσ'τα αυτά και δε με ρίχνεις!" μου αντιγύρισε δήθεν θυμωμένα αλλά χαμογελούσε κι εκείνος με το ύφος μου. "Καλά βρε κακούργα, πώς μπόρεσες να μου κλείσεις την πόρτα στα μούτρα μετά από ένα τέτοιο φιλί;" συνέχισε κι αυτή τη φορά κατσούφιασα κι αποφάσισα να απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια.