Just A Dream...

Κεφάλαιο 7ο: Η μαγεία ξεκινάει

Ήταν η μέρα μου! Σήμερα θα έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα. Θα τους έβλεπα στη σκηνή! Όλους μαζί! Ανυπομονούσα γι'αυτή τη στιγμή εδώ και πολύ καιρό. Και τώρα είχε φτάσει και ειλικρινά δεν έβλεπα την ώρα να πάμε στο στάδιο. Σηκώθηκα πολύ νωρίς το πρωί κάτι που δεν περίμενα αφού το προηγούμενο βράδυ αργήσαμε να ξαπλώσουμε. Ώσπου να πω στην Εύα όλα αυτά που έγιναν, ξημερωθήκαμε. Εκείνη με άκουγε με προσοχή παρόλο που δεν είχε διάθεση για κουβέντες. Κάτι πρέπει να συνέβη στο πάρτυ αφού έφυγα γιατί τη βρήκα μέσα στα νεύρα. "Καλημέραααα!!!" της είπα τραγουδιστά και στα ελληνικά, μόλις την είδα στην κουζίνα να πίνει καφέ.

Έτρεξα κατά πάνω της και την αγκάλιασα ενώ άφηνα απανωτά φιλιά στο μάγουλό της. Ώσπου δε με άντεχε άλλο και με έσπρωξε μακριά της. "Έλα φτάνει! Κολλήσαμε!" μου είπε κάπως σαρκαστικά και παραξενεύτηκα. Ναι, η Εύα δεν ήταν από τα άτομα που σε τρέλαιναν στις αγκαλιές. Γενικά η εκδήλωση συναισθημάτων δεν ήταν το δυνατό της σημείο. Όμως μαζί μου δεν ήταν έτσι! Ήταν γλυκιά και τρυφερή και προστατευτική αλλά σήμερα... Κάτι είχε... Δεν είχα ιδέα τι αλλά σκόπευα να το μάθω! "Τι ώρα θα πάμε στο στάδιο;" τη ρώτησα χαρούμενα αλλάζοντας το θέμα μπας και αλλάξει και η διάθεση της. Αν και δεν το έβλεπα για πολύ σύντομα. Πήρε μια έκφραση σαν να είχα βγάλει κεραίες στο κεφάλι μου και με έκανε να γελάσω. "Πας καλά παιδάκι μου; Τέτοια ώρα δεν θα είναι ούτε οι καθαρίστριες μέσα!" μου είπε κι εγώ κατσούφιασα. "Και τι θα κάνουμε τόσες ώρες;" παραπονέθηκα σαν μωρό και η Εύα μου θύμωσε.

"Έχεις να με δεις τόσο καιρό ρε... Δεν θες να κάνουμε κάτι οι δυο μας; Όλο μ'αυτόν θα ασχολείσαι τώρα;" μου είπε με παράπονο κάνοντας με να την κοιτάξω καχύποπτα. Είχα μείνει άναυδη! Πρακτικά μου έκανε ζήλειες για το Νάιαλλ. Δεν είχε ποτέ τέτοιες ανασφάλειες. Κάτι άλλο πρέπει να συνέβαινε... "Ρε χαζό είσαι σοβαρή; Έλα δω!" της είπα γλυκά και την τράβηξα στην αγκαλιά μου. "Εννοείται πως θέλω να περάσουμε χρόνο μαζί! Πες μου! Τι θέλεις να κάνουμε;" τη ρώτησα και με κοίταξε αυστηρά. "Αρχικά θέλω να φας το πρωινό σου!" αποκρίθηκε κι εγώ κάθισα στη θέση μου, δίπλα της, πήρα ένα κρουασάν και άρχισα να τρώω. "Ναι, μαμά!" είπα και με αγριοκοίταξε. Μου άρεσε να με φροντίζει, παρόλο που την πείραζα γι'αυτό.

Καθώς τρώγαμε σε μια σιωπηλή κατάσταση μου είχε καρφωθεί κάτι στο μυαλό. Κάτι που ήθελα να τη ρωτήσω από χθες αλλά δεν μπόρεσα... Μπορεί να είπαμε πολλά μόλις γύρισα από το πάρτυ αλλά όχι αυτό. "Εεεμ... Εύα... τι παίζει με σένα και το Χάρρυ;" πρόφερα τελικά και παρατήρησα το βλέμμα της να σκληραίνει. Προσπάθησε, βέβαια, να δείχνει άνετη αλλά την ξέρω από μωρό οπότε από μένα δεν μπορεί να κρυφτεί τόσο εύκολα. "Τι εννοείς; Τίποτα δεν παίζει..." απάντησε αλλά τα λόγια της από χθες είχαν καρφωθεί στο μυαλό μου. "Μου είπες να μείνω μακριά του!" της θύμισα κι εκείνη ένευσε σε συμφωνία. "Για να το πεις σημαίνει πως κάτι συνέβη... Και θέλω να μάθω! Τι το αρνητικό έχει ο Χάρρυ που σε έστρεψε εναντίον του;"