Just A Dream...

Κεφάλαιο 50ο: Κορίτσι μου...

Katerina's POV:

"Δεν αντέχω άλλο διάβασμα!!!" ξέσπασα και πέταξα το βιβλίο μου στο κρεβάτι. Ήμουν μόνη στο σπίτι - για ακόμα μια φορά- κι είχα πνιγεί στο διάβασμα όσο πλησιάζαμε στην τελική ευθεία για τις εξετάσεις. Όμως, δεν άντεχα άλλο. Με είχε πιάσει απελπισία... Τα παράτησα κι αναστέναξα. Έπιασα για λίγο στα χέρια μου το κινητό μου και το κοίταξα με νοσταλγία. Είχε μέρες να επικοινωνήσει και δεν ήξερα πώς να την εκλάβω αυτή τη σιωπή. Ήξερα ότι αυτή την περίοδο πνίγονταν στη δουλειά, όμως όσο κι αν δεν είχε χρόνο, πάντα έβρισκε πέντε λεπτά να στείλει ένα μήνυμα. Τώρα γιατί δεν έστελνε;!

Τώρα θα μου πεις γιατί δε στέλνω εγώ... Έλα ντε; Μάλλον γιατί είμαι πολύ εγωίστρια και δε θέλω να κάνω κίνηση πρώτη. Κι από την άλλη δεν ξέρω και σε τι φάση θα τον πετύχω... Κι αν τον ενοχλήσω ή δε μπορεί να μιλήσει, θα νιώσω χειρότερα απ'ό,τι νιώθω τώρα. Αχ δεν ξέρω τι μου γίνεται... Μου έλειπε... Πολύ!!! Κι όμως δεν είχα το θάρρος να σηκώσω το τηλέφωνο και να τον πάρω. Έστω για δυο λεπτά... Άραγε εκείνος με σκεφτόταν καθόλου...; Έκλεισα τα μάτια μου και ταξίδεψα για λίγο στις στιγμές μας μαζί. Τότε που ήμουν εκεί, κοντά του. Που τον ένιωθα να με αγκαλιάζει, να με φιλάει... Που χανόμουν στο υπέροχο μπλε των ματιών του...

Το χτύπημα της πόρτας έβαλε τέλος στις αναμνήσεις μου κι αμέσως έτρεξα να ανοίξω. Δεν περίμενα κανέναν και για λίγο δίστασα, αλλά μετά σκέφτηκα μήπως ήθελε η Λιβ να έρθει για παρέα. Είχε πήξει κι εκείνη με το διάβασμα τελευταία. Θα μας έκανε καλό να χαλαρώσουμε λίγο παρέα. Άνοιξα την πόρτα απότομα περιμένοντας να δω τη φίλη μου όμως αυτό που αντίκρισα μου έκοψε την ανάσα. Δεν μπορεί... Ονειρεύομαι... Σκέφτηκα κι ανοιγόκλεισα τα μάτια μου γρήγορα λες και θα άλλαζε η εικόνα που έβλεπα μπροστά μου. Όμως δεν άλλαξε... Ήταν εκεί... Με κοιτούσε με εκείνο το χαρακτηριστικό στραβό του χαμόγελο κι αυτά τα μπλε μάτια που μου είχαν λείψει τόσο πολύ... "Λούι..."

Ο τρόπος που βγήκε το όνομά του από τα χείλη μου τον έκανε να χαμογελάσει πιο πλατιά. Κι ύστερα έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου. "Στην πόρτα θα με αφήσεις;" είπε ελαφρώς ειρωνικά και εκείνη τη στιγμή που τον άκουσα να μιλάει, συνειδητοποίησα πως ήταν πραγματικά εδώ μαζί μου. Και χωρίς να το σκεφτώ έτρεξα και χώθηκα στην αγκαλιά του περνώντας τα χέρια μου σφιχτά γύρω του. Το μεθυστικό του άρωμα πλημμύρισε τις αισθήσεις μου κι έκλεισα τα μάτια χωρίς να τον αφήνω από την αγκαλιά μου. Τον κρατούσα με όλη μου τη δύναμη κι εκείνος ανταπέδιδε με την ίδια ένταση.