Just A Dream...

Κεφάλαιο 10ο: Sleepover

Η διαδρομή για το σπίτι ήταν μεγάλη και ανυπόμονη... Κυρίως για μένα. Αρχικά, αφού είχαμε έρθει με το αμάξι της Εύας αναγκαστήκαμε να χωριστούμε. Ο Χάρρυ προσφέρθηκε να συνοδεύσει την Εύα για να της δείξει και το δρόμο μέχρι το σπίτι του -αν και παραξενεύτηκα που δεν τον ήξερε από τη στιγμή που ήταν φίλοι- και εγώ με τα υπόλοιπα αγόρια επιβιβαστήκαμε σε ένα υπερπολυτελές τζιπ που μάλλον ήταν του Ζέιν αφού αυτός οδηγούσε. Ο Λίαμ καθόταν δίπλα του ενώ στο πίσω κάθισμα ήμουν εγώ με το Νάιαλλ και το Λούι. Με είχαν βάλει στη μέση και ένιωθα κάπως αμήχανα. "Λιβ, πώς σου φάνηκε το σόου;" με ρώτησε χαρούμενα ο Λούι και γύρισα να τον κοιτάξω. Αλήθεια πως μου φάνηκε; Υπέροχο... Μαγευτικό... Ονειρεμένο...

Για μένα ήταν τα πάντα... το να καταφέρω να τους δω από κοντά να τραγουδούν όλοι μαζί... Και τώρα είχα την ευκαιρία να περάσω χρόνο μαζί τους. Ακόμα δεν μπορούσα να το πιστέψω! "Ήταν... υπέροχα! Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω..." είπα τελικά κι εκείνος ένευσε καταλαβαίνοντας τι εννοούσα. Μάλλον ήταν συνηθισμένος σε τέτοιες αντιδράσεις από θαυμάστριες αν και έκανα μεγάλη προσπάθεια να μη δείχνω υπερβολικά τρελαμένη. "Και το αγαπημένο σου τραγούδι;" με ρώτησε και άθελά μου κοίταξα το Νάιαλλ που καθόταν σιωπηλός δίπλα μου και κοιτούσε έξω το δρόμο. "Το Little things..." ψιθύρισα και έπιασα το χέρι του. Εκείνος γύρισε αργά το πρόσωπό του -μάλλον έκπληκτος από την κίνησή μου- και μου χάρισε ένα ντροπαλό χαμόγελο.

Η υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το σπίτι του Χάρρυ ήταν σιωπηλή με μόνο ήχο τη χαμηλόφωνη συζήτηση του Ζέιν με το Λίαμ. Ήμουν πολύ κουρασμένη για να καταλάβω τι έλεγαν και ενώ κρατούσα ακόμα το χέρι του Νάιαλλ, έγειρα το πρόσωπό μου στον ώμο του και έκλεισα τα μάτια μου. Η παρουσία του σε συνδυασμό με την αργή κίνηση του αυτοκινήτου με νανούριζαν. "Φτάσαμε!" άκουσα κάποια στιγμή την ευχάριστη φωνή του Λίαμ και άνοιξα τα μάτια μου ενώ παράλληλα ανασηκώθηκα αφού είχα ξαπλώσει σχεδόν πάνω στο Νάιαλλ. Μόλις βγήκαμε από το αμάξι πρόσεξα πως η Εύα με το Χάρρυ είχαν φτάσει ήδη και για κάποιο λόγο έδειχναν... θυμωμένοι; Θεέ μου κάνε να μη μάλωσε μαζί του! Δεν είχα καμία όρεξη να γυρίσουμε σπίτι μόνες μας εξαιτίας της μοναδικής συμπεριφοράς της κολλητής μου.

Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ήταν τεράστιο. Τα έπιπλα ήταν σχετικά απλά σε μίνιμαλ στυλ ενώ ο χώρος δεν ήταν υπερβολικά φορτωμένος κάνοντάς το να φαίνεται ακόμα πιο μεγάλο απ'όσο ήταν. Όλα είχαν αποχρώσεις του λευκού και του μπεζ με λαχανί ή πορτοκαλί λεπτομέρειες στα διακοσμητικά και χαμογέλασα. Ήταν το πιο φωτεινό σπίτι που είχα δει. Ακόμα και μέσα στη νύχτα μπορούσα να το διακρίνω αυτό. "Λου θα με βοηθήσεις να μαγειρέψουμε;" Η φωνή του Χάρρυ διέκοψε τις σκέψεις μου και χαμογέλασα καθώς έβλεπα τους δυο φίλους να μπαίνουν στην κουζίνα. "Μήπως να παραγγέλναμε για να μην κουράζεστε;" είπα πριν προλάβω να σταματήσω τις λέξεις.