Just A Dream...

Κεφάλαιο 15ο: Η Άλις...

Harry's POV:

"Πριν μερικούς μήνες..." ξεκίνησα να λέω αν και δεν ήξερα αν θα άντεχα να φτάσω μέχρι το τέλος. Ούτε αν θα το άντεχαν εκείνοι. Ωστόσο έπρεπε να συνεχίσω. Έπρεπε να τους μιλήσω και να βγάλω αυτό το αγκάθι από μέσα μου. "Σε ένα πάρτι που... έκαναν τα παιδιά... μια κοπέλα... χάθηκε." είπα ψιθυρίζοντας σχεδόν την τελευταία λέξη. Ο Νάιαλλ ένευσε σε συμφωνία αφού ερχόταν συχνά στα πάρτι μας και την ήξερε. "Ναι, η Άλις. Το θυμάμαι..." είπε σκεπτικός κι ύστερα με κοίταξε με μια έκφραση απορίας. "Και τι σχέση έχει η Εύα μ'αυτό;" με ρώτησε και πήρα μια ανάσα προσπαθώντας να οργανώσω τις σκέψεις μου. "Θα σας πω... Όμως... υπάρχει κάτι που δεν ξέρει κανείς... Νάιαλλ, ξέρεις πώς έφυγε η Άλις;"

Η τελευταία ερώτηση ήταν μόνο για κείνον αφού είχα ανάγκη τη βοήθεια του. "Ναρκωτικά..." είπε απλά και κατέβασε το βλέμμα. Το χαμόγελο που υπήρχε πάντα στο πρόσωπό του είχε εξαφανιστεί ενώ τώρα μια θλιμμένη έκφραση διαγραφόταν στα χαρακτηριστικά του. "Ναι... πήρε υπερβολική δόση." επιβεβαίωσα και πήρα μια ανάσα. "Εγώ... εγώ τη βρήκα..." ψιθύρισα και οι φίλοι μου με κοίταξαν γεμάτοι ανησυχία. "Τι πράγμα;!" ο Λίαμ που τόση ώρα ήταν σιωπηλός με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο πανικό. "Χάρρυ..." ξεκίνησε να λέει αλλά τον διέκοψα με μια αόριστη κίνηση του χεριού μου. "Δεν... απλώς ήθελα να το πω..." είπα επίπεδα και κατέβασα το κεφάλι. "Η Εύα τι σχέση έχει μ'αυτό;" με ρώτησε προσεκτικά κι εγώ ένευσα. Τώρα είχε έρθει η ώρα για απαντήσεις.

Έκλεισα τα μάτια προσπαθώντας να θυμηθώ τις στιγμές, όχι πως θα έκανε διαφορά. Όλα ήταν μέσα στο μυαλό μου με κάθε λεπτομέρεια σαν ταινία... Με στοίχειωναν. Προσπάθησα να τα βάλω σε μια σειρά και ξεκίνησα. "Η Εύα... ξέρει... Ε.. εκείνη με βρήκε να κλαίω... Να... Δεν θυμάμαι καν... Νομίζω ήταν... κρίση πανικού. Με βοήθησε... Φώναξε βοήθεια... Αν δεν ήταν εκείνη δεν ξέρω αν θα μπορούσα να..." Η φωνή μου έσβησε  αφού δεν άντεχα να συνεχίσω. Ωστόσο, όταν πήγα να μιλήσω πάλι η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Λούι. Μας παρατήρησε για λίγο και κατσούφιασε. "Όλα καλά;" ρώτησε και κάθισε δίπλα μου. Για λίγο αρνήθηκα να συναντήσω το βλέμμα του γιατί ήξερα. Ήξερα πως μόλις τον κοιτούσα θα καταλάβαινε τα πάντα. 

Σήκωσα αργά το κεφάλι και τον κοίταξα. Με κοίταξε κι εκείνος και ύστερα ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου. "Τους το είπες;" ρώτησε κι εγώ ένευσα. "Εσύ ήξερες...;" τον ρώτησε ο Λίαμ με ένα ίχνος μομφής στον τόνο του. Ο Λούι ένευσε και χάιδεψε τα μαλλιά μου. "Ναι μου το είχε πει..." είπε απλά και ο Λίαμ δεν ζήτησε περισσότερες εξηγήσεις. Ήξερε, είχε δει το ιδιαίτερο δέσιμο που είχα με το Λου. "Στο θέμα μας!" είπα λίγο απότομα και γύρισαν όλοι το βλέμμα τους σε μένα. "Με την Εύα τι θα κάνω; Νομίζει ότι γυρίζω με τη μια και με την άλλη και... εγώ..." Η φωνή μου έσβησε αφού δεν ήξερα καν πώς να συνεχίσω αυτή τη φράση. "Το θέμα είναι γιατί... Γιατί την άφησες να το νομίζει αυτό;" με ρώτησε ο Νάιαλλ κι εγώ τον κοίταξα κι ύστερα κατέβασα το βλέμμα. "Γιατί είμαι χαμένη υπόθεση..." παραδέχτηκα γεμάτος ενοχές, αν και ήξερα πως είχαν δίκιο. Αυτό ήταν λάθος. Το μεγαλύτερο λάθος από αυτά που είχα κάνει...