Just A Dream...

Κεφάλαιο 37ο: Μαζί ξανά...

Liam's POV:

"Δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα..." ήταν το πρώτο πράγμα που της είπα μόλις φτάσαμε στο μαγαζί. Δεν ήθελα να βρίσκομαι εκεί. Ή μάλλον για να ακριβολογώ... δεν ήθελα να βρίσκομαι εκεί μαζί της. "Ένα ποτό θα πιούμε μόνο. Χαλάρωσε!" είπε απλώς τραβώντας με απαλά προς το βάθος του μπαρ κι εγώ την ακολούθησα αφού δε μου άφησε επιλογή. Την άφησα να παραγγείλει εκείνη τα ποτά μας αφού έτσι κι αλλιώς δεν είχα κάποια ιδιαίτερη προτίμηση και κάθισα απέναντί της. Η Τζέιντ ήταν φίλη μου και δεν είχα κανένα πρόβλημα να περάσω χρόνο μαζί της όμως απόψε είχα ένα περίεργο προαίσθημα. Σαν κάτι να ένιωθα πως θα συμβεί...

"Γιατί είσαι έτσι παιδί μου;" με ρώτησε ύστερα από λίγη ώρα και αφού ήπια μια γουλιά από το ποτό μου γύρισα να την κοιτάξω. "Τζέιντ... από πού έμαθες ότι χώρισα;" δε μπόρεσα να μη ρωτήσω αν και μέσα μου ήξερα την απάντηση. Εκείνη όμως δε μου έδωσε την απάντηση που περίμενα. Απλώς χαμογέλασε και ξαφνικά μου έπιασε το χέρι. "Δεν ήρθαμε εδώ να μιλήσουμε γι'αυτό. Έλα να χορέψουμε!" είπε και με τράβηξε προς το κέντρο του μαγαζιού όπου χόρευε ο περισσότερος κόσμος. Ύστερα από λίγο άρχισα να χαλαρώνω και αφέθηκα στη μουσική και πριν το καταλάβω είχαμε γίνει ένα με τον κόσμο. Καιρό είχα να χορέψω έτσι... Χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο.

"Όλα καλά;" με ρώτησε μετά από κάμποση ώρα που χορεύαμε αφού είδε πως αφαιρέθηκα και βυθίστηκα στις σκέψεις μου πάλι. "Ναι..." είπα κοφτά και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό είδα ένα πανέμορφο χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό της. "Μην είσαι άλλο έτσι ρε μωρό μου! Κοίτα γύρω σου! Είναι Χριστούγεννα! Κι είναι όλα τόσο όμορφα... δεν είναι;" είπε έντονα και με το ίδιο πάντα χαμόγελο που έκανε τα ματάκια της να λάμπουν από χαρά. Μου έδειχνε τον κόσμο γύρω μας που χόρευε κάτω από το απαλό φως που προκαλούσε η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση αλλά εγώ  δε μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της.

"Έχεις δίκιο... Είναι πανέμορφα..." πρόφερα αργά ενώ τα χέρια μου βρέθηκαν στη μέση της και την τράβηξα απαλά πιο κοντά μου. Έδειξε να ξαφνιάζεται από τη κίνηση μου αλλά δεν τραβήχτηκε. Αντίθετα, τα ζεστά μάτια της καρφώθηκαν στα δικά μου. "Τι σκέφτεσαι;" με ρώτησε απαλά κι η φωνή της ίσα που ακουγόταν τώρα κάτω από τη δυνατή μουσική αφού μιλούσε πιο χαμηλά. "Δε νομίζω πως θες να ξέρεις." της αντιγύρισα και η απάντησή της με ξάφνιασε για ακόμα μια φορά. "Δοκίμασέ με!" μου είπε σχεδόν προκλητικά με ένα αυτάρεσκο στραβό χαμόγελο τώρα. Και πριν καλά καλά το καταλάβω... τα χείλη μου βρέθηκαν στα δικά της.