Sarmaşık

3. Bölüm

Kulağım da sıcak nefesini hissetmemle yutkunarak ona baktım. Beni takmadan elleri cebin de ilerlemeye başlamıştı. Arkasından alık alık bakarken kolumdan dürtülmemle önüme döndüm.
Can karşım da sırıtarak oturuyordu.
"Kız!biz tanışmadık ben can."
"Ayliz."
"Siz merihle tanışıyor musunuz."
Dikkatle gözlerini kısmış bana bakarken boğazımı temizleyerek yerim de dikleştim.
"Yo ne alakası var."

"Valla bize hiç de öyle gelmedi aylizcim. Uzun uzun bakışmalar, sırıtmalar felan, hayırdır?"
Fazla dikkatliydi, can ensesinden tutularak kaldırıldığın da bakışlarım siyah saçlı, buz bakışlı bir çocukla buluştu. Sanırım ismi acardı.
"Acarcım acaba ensemi bırakır mısın karşim? Bak ben burada merihin kısmetini yapıyorum. İşime niye engel oluyorsun!"
"Yürü len geveze herif."
Canla çekişe çekişe yanımdan gittiklerin de kıkırdayarak arkalarından baktım. Zilim çalmasıyla ayaklanırken emir de elin de çaylarla yanım da bitti.

"Kızım anca alabildim ya yürü sınıfta içeriz."
Başımla onu onaylarken sınıfa girmiştik. Bakışlarım pamirle kesişirken üzerinde ki kıyafete bakıp sırıttım. Gözlerimle emire gösterdiğim de kahkaha atarak sıraya oturmuştu. Pamire gözlerimi devirip yerime geçtim.
"Anlat bakalım."
Çayımdan içerken emire neyi dercesine göz kırptım.
"Kızım pamiri diyorum ya,çocukla kantinin ortasın da kavga ettiniz."

"Ha o mu? Pamir benim eski sevgilim yaptığı yanlıştan dolayı ayrıldık."
Ellerim titremeye başlarken sıranın altına ellerimi sakladım.
"Aldattı mı?"
Keşke aldatsaydı..
"Boşver gereksiz birisi işte, iki yıl önce ki mevzu, çocukluk aklı."
Geçiştirircesine konuştuğum da, daha da derine girmemek adına başını sallamıştı. Hocanın içeriye girmesiyle çayımı sıranın altına soktum. Başlasın sıkıcı dakikalar..

🤍✨🤍✨

Okul çıkışın da eve gitmek yerine sahile gelmiştim. Geceye yakın bir saat olsa gerek, kimse yoktu. Tek tük bir kaç kişi vardı sadece.
Pamir..onunla karşılaşmak bana iyi gelmemişti. İki yıl..koskoca iki yıl geçmişti,ama ben bana yaptığı kötülüğü unutamıyordum, unutamazdım o hain pisliğin tekiydi.

Telefonumun çalmasıyla durgunca ekrana baktım. Annem arıyodu.
"Ne var?"

"Ben gidiyorum ne zaman geleceğim belli olmaz, bir şey diyor musun?"

"Defol git bana ne? Gitmeden masaya para bırak ev de bir şey kalmamış."

Telefonu yüzüne kapatarak çantama geri koydum. Değişmeyecek...vazgeçmeyecek,benim annem bu..benim annem bu...
"Vayy güzel tesadüf."
Yerimden sıçrayarak yanıma baktığım da gülerek bana bakan merihle karşılaştım.
"Korkuttum mu?"
"Biraz, ne işin var burada?"
Omuz silkerek elinde ki red bul dan yudumladı.
"Buralar benim mekanım asıl senin ne işin var burada?"
"Ben hep buradayım."

Gözlerini tekrardan gözlerime dikerken inatla ondan gözlerimi çekmedim.
"Ayliz..güzel isim."
Demek ismi mi sevmişti, hala sessiz kalmaya devam ettiğim de gözlerini denize çevirdi.
"Pamirle şiddetli bir ayrılık yaşadınız sanırım ona öfkeli gözüküyordun."
Omuz silkelerek derin nefes alıp elinde ki şişeyi alarak içmeye başladım.
"Benim ona karşı içim de öfke duygusu bile yok. Kendisi hala birlikte olabileceğimizi zanneden bir zavallı."

Elimden şişeyi alarak kafasına dikerken gözlerim yüzünü inceledi. Yaralarına pansuman yapmamış mı bu çocuk?
"Açıkcası pamirin dedikleri ilgimi çekti asıl ayliz..kim?"
İşte beklenen soru, asıl ayliz kim...gerçekten asıl ayliz kimdi?
"Asıl ayliz karşın da duruyor, o sadece saçmaladı hepsi bu." Duraksayarak elimle yaralarını gösterdim.
"Yaraların nasıl oldu?"
"İyiler işte ne olsun geçinip gidiyolar kendi hallerin de."
Bu saçma muhabbete karşı kahkaha mı durduramamıştım. Sırıtarak başını yana yatırıp bana baktı.