Sarmaşık

25. Bölüm

Kıskanıyorum tamam mı! Deli gibi kıskanıyorum anasını satayım! Kardeşimden bile kıskanıyorum!Kollarını sadece bana sımsıkı sarmasını istiyorum. Sadece beni sevsin istiyorum. 

Huzursuzca yerimde kıpırdandım. 20 dakika oldu nerede bu kız?
"Oğlum ayliz hâlâ gelmedi kalkın bakalım."
İçimde tarif edilmez bir huzursuzluk vardı.
Acar ve can da beni onayladığında ayağa kalkarak bütün katta ki tuvalatleri gezdik. Yok! Neredesin ayliz, neredesin bebeğim.
"Abi başına bir şey gelmiş olmasın"
Korkuyla gözlerim büyüdüğün de acar sakin olmamı istercesine omzumu sıktı.

"Okul büyük. Her katı arayarak vakit kaybetmeyelim, çabuk müdürün odasına."
Koşarak müdürün odasına daldığımız da gördüğüm görüntü duraksamama sebep oldu. Banu hoca müdürün masasına oturmuş yarı çıplak bir haldeydi. Kaşlarımı havaya kaldırıp gözlerimi yere indirdim.
Banu hoca bizi gördüğün de arkasını dönerek üzerini giyinirken müdür mor olmuş suratıyla bize baktı.

"Bu ne hadsizlik! Odama nasıl böyle dalarsınız!"
"Asıl hadsizliği kim yapıyor acaba?"
Acar imayla konuşurken müdürün bilgisayarının yanına gittim.

"Hocam acil kamera görüntülerine bakmak zorundayız."

"Neden?"

"Ayliz kayıp."
Kaşlarını çatarak yanıma gelip koltuğuna otururken banu hoca sessizce odadan çıktı.
"Bu yüzden kamera kayıtlarını açamam."
Kaşlarım an be an çatılırken sinirle masaya yumruğumu geçirdim. Ne demek bakamazdı. Bu adam en sonunda elimde kalacaktı.
"Kayıtları açıyor musunuz! Yoksa banu hocayla sizi herkese söyleyelim mi? Bakalım o zaman burada oturabiliyor musunuz!"

Sessizce önüne dönüp kamera kayıtlarını açarken dikkatle her kamerayı izlemeye koyulduk. Yoktu işte!
"Ayliz!"
Can'ın telaşlı sesiyle baktığı kamera görüntüsüne baktım. Bu..ama bu nasıl olur? Pamir ve ece aylizi bir odaya itip kapıyı kilitliyordu. Karanlık oda!
"Koşun!"

Telaşla en alt kata inip kilerin önüne geldik.
Benim bebeğim korkmuştur, benim bebeğim orada nefes alamaz ki.
"Ayliz! Bebeğim!Ayliz ses ver ne olur!!"
Kapıyı yumruklayarak ses vermesi adına dua ediyordum.
"Nefessiz kaldı, nefessiz kaldı!"

"Çabuk üçümüz birden abanıyoruz kapıya, çabuk!!"

"Ayliz! Dayan kardeşim!"

"Hadi kızım az kaldı! Nefes al!"

Üçümüz birden kapıya abandığın da kapı anında açılmıştı. Korkuyla odayı taradım. Oradaydı, melek gibi yere serilmişti. Annem gibi.
"Ayliz!!"
Koşarak kucağıma alarak odadan dışarıya çıkardım.
Korkuyla gözlerim yüzünü taradı. Hâlâ sessizdi. Ya nefes almıyorsa. Korkuyla elim şah damarına gitti.
Şok şükür, nefes alıyordu.

"Uyan bebeğim nolur!"
Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Ya ona bir şey olursa. Korkuyla saçlarını sevdim.
"Ayliz,uyan kardeşim."

"Abi çabuk, müdür ambulans çağırmış hadi!"

Kucağıma alıp koşar adımlarla bahçeye çıkıp ambulansa bindik. Herkes sessizce durmuş film gibi bizi izliyordu.
Asıl film ayliz iyileştiğinde başlayacaktı.

Aylizden

Gözlerimi zorlukla aralayarak nerede olduğuma baktım. En son..en son kapkaranlık bir odadaydım, bayılmış mıydım?

"Uyanmış!"
Can'ın telaşlı sesi kulaklarıma dolduğun da gözlerimi beyaz tavandan çekip elimi tutan can'a ve diğer elimi tutan merihe baktım. Acar ayak ucumda durmuş korkuyla bana bakıyordu.
"İyi misin?"