Sarmaşık

38. Bölüm

Korku. İliklerime kadar korku hissediyordum.
Merih bu sinirle o adamı öldürebilirdi.
O adam oradan çıkar çıkmaz merih'e bir şey yapabilirdi. Allahım sen bize yardım et. Merih'i nasıl durdurabilirdim bilmiyordum. Ne olur bir mucize olsun...

Gözlerimin dolmasına engel olamazken korkulu bakışlarım acar ve can'ı buldu. Hepimiz aynı şeyi hissediyorduk. Korkulu gözlerimizi tekrardan merih'e çevirdik. Sinirle elindeki telefonu yere fırlatıp kapıya doğru gitmeye başladığında korkuyla kapının önüne geçip gitmesini engelledim. Sinirli bakışları beni bulurken gözlerinde gram yumuşama olmadan sert sesiyle konuştu.

"Ayliz çekil."

"Çekilmem."
Başımı olumsuz anlamda sallayıp göz yaşlarımı sildim. İstese kolayca beni iterdi ama canımı acıtmaktan korkuyordu, biliyordum.

"Çekil dedim!"

"Çekilince ne olacak? Babanı gidip öldürüceksin!"

"Evet ulan öldüreceğim! O annemi nasıl öldürdüyse ben de onu öldüreceğim!"
İçimdeki sızıyı yok saymaya çalışsamda olmuyordu. Evet, evet onu anlıyordum. İliklerine kadar intikam hırsı vardı, annesinin intikamını alma hırsı.
Ama hayatını karartmasına izin veremezdim.
"İzin vermem! Ne olacak Babanı öldürdün, peki ya sonra? Biz! Acar, can, ben? Sen hapise girdiğinde asıl babanı değil bizi öldürmüş olucaksın!"

Başını olumsuz anlamda sallayarak beni nazikçe kucaklayıp acar'ın yanına bıraktı. Gitmek adına kapıyı açmışken aceleyle konuştum. Bu son umudumdu.
"Tamam! Tamam git! Öldür o pisliği, ama şunu unutma o pisliği öldürdüğünde bizim de hayallerimiz ölecek! Sen hapise gideceksin, belki 10, belki 20 yıl yatacaksın. Peki ya hayallerimiz ne olacak? Biz evlenecektik! Bir tane güzel kızımız, bir tane de yakışıklı oğlumuz olurdu belki.
Musmutlu bir aile olurduk. Ama madem bunları istemiyorsun, git merih. O adamı öldür. Ben seni değil 20 yıl, bir ömür beklerim. Ama hayallerimiz o zamana kadar yaşar mı bilmem. Git, biz seni bekleriz."

Arkası dönük bir şekilde kalakalmıştı. Hıçkırıklarıma engel olamazken acar sırtımı sıvazlayarak yanımda olduğunu belirtti. 
Can donmuştu. Korkuyla olacakları izliyordu.
Gider miydi? Söylediğim onca güzel sözlere hayallerimize rağmen gider miydi? Ya giderse peki...

Merih sertçe kapıyı kapatarak kıpkırmızı gözleriyle karşıma geçip dikkatle gözlerimi izlemeye başladı. Umutla gözledim ışıldadı. Bakışlarımla gitme diye yalvardım. O kara gözlere gitme diye yalvardım.
Kolumdan tutarak kendine çektiğinde başım sertçe göğsüne çarpmıştı. Rahatça derin bir nefes vererek mutlulukla kollarımı sımsıkı beline doladım.
"Gitmedin!"

"Gidemedim.."

"Oh be!!"

"Çikolatalı sütler aşkına!"

Can ikimizin de üzerine atladığı sırada acar da yüzündeki tebessümle yavaşça yanımıza gelerek sarılmamıza katıldı.

Biz asla ayrılmayacaktık...asla

🤍✨🤍✨

Merih zar zor sakinleştiğin de hep beraber koltuklara dizilerek bakışlarımızı Merih'in üzerine diktik. O kadar zorduki onun için bu durum. Annesinin katili yaşıyordu, uyanmıştı. Ve en önemlisi bu katil babasıydı.
"Merih kim dedi sana?"
Acar hepimizin soramadığı soruyu sormayı başardığın da merih derin nefes alarak başını ellerinin arasından kaldırdı.

"Begüm söyledi."

Begüm? Kaşlarım ister istemez çatılırken gözlerim acar ve can'a gitti. Can pişmiş kelle gidi sırıtmaya başladığın da acar gözlerini kaçırarak duvara bakmaya başladı. Bir şey vardı..
Begüm kim ya!