Sarmaşık

32. Bölüm

Neşeyle şen şakrak eve giriş yaptığımız sırada acar ve can'ın gergin bir şekilde bize baktığını görmemizle kaşlarımız çatıldı. Acar neden yemeğe gitmemişti ki?
"Oğlum senin evde ne işin var? Baban seni gebertir."
Merih acar'ın yiyeceği azarı düşünerek ona kızarken acar gözlerini benden kaçırarak başını eğdi.
"Babam sizi de yemeğe bekliyor, özellikle de aylizi."
Gözlerim kocaman olmuş bir şekilde şokla merihe döndüm. O da benden farksız değildi. Ne yani? Beni görmek mi istiyordu? Ama neden!!

"Ama..neden?"
Acar mahçup bakışlarla bana bakıp yanıma geldi.
"Gelmek zorunda değilsin, yemin ederim. Hasta felan derim ben, ama seni görmek istediğini söyledi. Ben de bilmiyorum."
İçimden bir ses oraya gitmek istiyordu. Oraya gidip ondan daha da çok nefret etmemi sağlamamı istiyordu.
"Tamam gidelim."

Hepsi bana gözleri kocaman kocaman bakarken onların aksine gülümsedim.

"Gideceğiz ve ben o adamdan daha da çok nefret edeceğim."

"Ayliz nefesin kesilir yapmayalım."
Merih telaşla yalvaran gözlerle bana bakarken can ve acar da onu onaylamıştı.
"Evet yavru tavşanım bak biz seni öyle görmek istemiyoruz."

"Sakin olun, siz yanımda olduğunuz sürece bana bir şey olmaz. O yemeğe gideceğiz. Hadi! Herkes hazırlansın geç kalıp mehmet beyi sinirlendirmeyelim."
Alayla gülerek arkamı dönerek merih'in odasına gidip orada ki eşyalarımdan en uygun olan şeyleri seçtim. Dar paça siyah pantolon ve üzerime merih'in siyah tişörtlerinden giymiştim. Odanın kapısının açılma sesiyle bakışlarım oraya döndü.

"Bebeğim hazır mısın?"
Başımı onaylarcasına sallayıp parfümümden sıkarak gözlerime rimel sürdüm. Merih sessizce yanıma gelerek belimden tutup başını boynuma gömdü.

"Hâlâ gitmeme gibi bir şansımız var."

"Hayır gideceğiz. Ve ben ona kim olduğumu göstereceğim."
Madem mehmet bey özellikle beni görmek istemişti o zaman ona kendimi tanıtmam lazımdı.

✨🤍✨🤍

Dördümüz de gergince koca malikanenin kapısının önünde durmuş birbirimize bakıyorduk.
"Girmesek mi?"
Can korkuyla gözlerini büyütmüş bana bakarken başımı olumsuz anlamda salladım.
"Bas zile acar."
Benim komutumla acar'ın titreyen eli zili buldu.
Çok geçmeden kapı bir hizmetçi tarafından açılmıştı. İhtişamlı altın varaklarla dolu bir evleri vardı. Ev ben bir servetim diye bağırıyordu resmen.

"Burada kesin çikolatalı süt yoktur, zevksizler."

Can yüzünü buruşturarak etrafa bakıp konuşurken merih gözlerini devirerek ensesine vurup susmasını sağladı.
"Çocuklar!"
Duyduğumuz gür sesle bakışlarımız sağımıza döndü. Gülerek yanımıza gelen mehmet bey ve arkasından asil bir şekilde yürüyerek benden gözlerini ayırmadan gelen bir kadın. Acar'ın annesi. Acaba biliyor muydu mehmet beyin onu aldattığını? Hangi kadın buna susabilirdi ki?

"Gelmenize çok sevindim. Ayliz tekrardan merhaba."
Yalandan tebessümle başımı sallarken siyah saçlı kadının beline elini atıp diğer eliyle beni gösterdi.
"Hayatım ayliz bizim oğlanların arkadaşı."
Kadın aşağılayıcı bakışlarla üzerimi süzüp yalandan tebessümle başını salladı.
"Memnun oldum ben sinem."

"Ben de memnun oldum."
Mehmet bey bizi masaya davet ettiğinde hep beraber koca salonu kaplayan masaya oturmuştuk.

"Ee nasıl tanıştınız?"
Sinem hanım tek kaşı havada bana bakarken elimde ki suyu masaya bırakıp arkama yaslandım.
"Aynı okulda ve aynı sınıftaydık, merihle önceden tanıştık onun sayesinde de dördümüz bir araya geldik."