My Ruthless Professor(COMPLETED)

Kabanata 28- Amazed

"Life is full of endless possibilities"

***

Two days vacation? Maybe happy. Maybe not. Happy dahil kay Thorin at kay ate, and maybe not dahil sa panggugulo ni Ynna. I didn't know where she is now. Pero isa lang ang masasabi ko, with Thorins's presence I felt like I was contented in my life. Ganon pala talaga main-love ano, feeling mo kontento ka na kapag nagmamahal ka na. Yung feeling na kompleto na ang buong pagkatao mo dahil sa kaniya. Hindi naman pala masamang main-love tulad ng inaakala ko noong una. Masyado ko nga lang yata tinakot ang sarili ko magmahal, umabot pa sa puntong naging OA na ang takot na naramdaman ko noon.

It's so good also to face your fear. Naging worth it ang pagpapakatihulog ko sa bangin dahil tulad ng sinabi ni Thorin noon, bumagsak ako pero hindi sa bato kundi sa bisig niya. I am saved by his love.

Sa ikalawang araw namin sa Puerto Galera inubos namin ang mga oras sa pag-explore ng lugar. Nagjetski kami ni ate, ginawa ko din ang paborito kong Snorkling. Si Thorin ang sumama sa akin maging sa ilalim ng tubig. We dive and have a quality time under the water. Nagpakasasa kami hanggang mapagod. Matapos iyon sinubukan din namin ang pagsakay sa parachute habang hinihila ng bangka, puno ng kasiyahan ang puso ko habang nakikita at naririnig ko ang halakhakan at sigawan namin sa ere.

Kinagabihan naman nagbonfire kaming apat sa tabi ng dagat. Marami kaming napag-usapan ni Thorin tungkol sa mga sarili namin. Hindi ko na pinigilan ang sarili ko sa kaniya dahil ano pang saysay noon kung hinayaan ko na ang sarili kong mahulog.

"I am sorry for making fun in you noong nahuli kong tumunog yung cellphone mo." Aniya na natatawa-tawa.

"Yeah.. nakakahiya nga." Ngumiti ako at tiningnan siya sa mata. Magkatabi kami katapat ng apoy. Sina ate nasa gilid magkayakap at nag-uusap din. May sarili silang mundo.

"I didn't mean that actually. Natuwa lang ako sa itsura mo."

"Ano bang itsura ko non?"

"Your just like a puppy na nabahag ang buntot." Sabay tawa ng malakas.

Hinampas ko siya sa braso at napasimangot ako. Nawala din agad ang playful image ng mukha niya nang makitang sumimangot ako.

"I'm sorry. Hindi ko rin naman akalain noong una na magiging student kita. I have no idea. I know you were transfering at school where I am teaching but it never crossed my mind that I'll be handling you. Noong nakita kita noon hindi ko alam ang gagawin ko."

"Bakit naman?"

He looked at me straight in the eyes. "Kinabahan ako."

"Kinabahan? Why?" Kahit may ideya na ako, gusto ko pa ring marinig ang sasabihin niya. Napapangiti na ako at pinipigilan ko lang.

"Uhmm... because.."

"Because...?"