Kabanata 5- Changes and Familiarity

47.2K 761 10
                                    

  "Don't think about making life better for other people who don't even deserve you, rather, focus on making your life the best, for yourself and those who love you."   - C.JoyBell C.



Hindi ko alam kung bakit kinutuban ako ng kakaiba sa sinabi ni ate pero hindi ko naman matukoy kung ano. Nanatili pa din akong tahimik kahit gustong gusto ko nang itanong kay August kung ano pangalan ng half brother niya. They shifted their topic into some bussiness related stuff at kung ano ano pa hanggang matapos ang gabi.

At last! I can call it a day! Sheeks! Ano bang ginawa ko kanina? Wala tumambay at nakikain lang siguro. Nakinig sa mga bagay na hindi ko naman maunawaan.

Hinatid kami ni August sa bahay at nagpaalam na magkikita pa daw sila ng half brother niya. Bakit hindi nagbabanggit ng pangalan ang dalawang to? I asked ate tungkol sa gumugulo sa isip ko pero nagkibit-balikat lang siya. Kahit siya, hindi pa din daw namemeet ang half brother ni August kahit na matagal na silang magkakilala. Why? Ayaw ba ipakilala ni August ang dalawa? Hindi ko gusto ang naiisip ko. She added also na hindi daw talaga nagbabanggit ng pangalan si August tungkol sa kapatid. Pamysterious effect huh! August is really something ,nakakainis.

---

"Why you can't even answer my questions when it is easily answerable by common sense? Nasaan na ang mga common sense niyo? Nilipad? Tumalsik? Namasyal? Oh God, how can you even came up with this university kung ang utak nyo,  hindi niyo ginagamit?!" I can't help but curse on his remark. That's too harsh.Kasalukuyan lang naman nanenermon ang magaling naming English professor. Nobody can answer his questions about World Literature. Kahit ako'y hindi ko alam.

He sighed. Lahat ay tahimik. Walang sinuman nagtangkang mag-ingay na kahit paghinga ay pigil na pigil. I just looked at Mr. Thorin. He's scary when he's mad. Naiintindihan ko naman ang dahilan ng pagpuputok ng butse niya pero naiinis ako! He's so harsh saying those words for madness sake!

"Alright," he tried to calm himself. He looked at us at mukhang magtatawag siya ng sasagot sa question niya. Napapikit ako. Oh my God ngayon lang ako kinabahan ng ganito sa simpleng pagtawag lang ng pangalan ng professor ko. I know the answer pero ayoko mapahiya!

The same with my classmates, yung iba taimtim pa nagdadasal na sana hindi sila tawagin. Nilipad din ang paningin ko kina Carol at Sheen, kabado rin sila pero hindi tulad ng iba na nanginginig-nginig pa ang mga kamay.

"Mr. Delos Santos." He called the guy seated second to my seatmate. Tumayo ito. "Now explain, how can you elaborate the passage at Emily Dickenson's poem? Defend yourself when I asked you a question regarding to your answer. Naiintindihan mo ba?" He changed his question. Nakahinga ng maluwag si Mark- ang tinawag upang sumagot.

"Y-yes po. For me the passage is about how little stone is selfish sir."

"How sure are you? Naranasan mo na ba kaya mo nasabi mong pagiging selfish ang ipinakita niya dito sa poem?" He raised his eyebrows.

"Yes sir. Selfishness is the symbol here po." Naging confident siya sa sagot niya. I think he's wrong.

"Selfishness? Oh, so you are maybe selfish that's why you said that its selfishness? Am I right, Mr. Delos Santos?"

"No sir, that's not what I mean."

"Then get exactly to the point! Because to tell you the truth, you are incredibly and ridiculously wrong!" He shouted.

And the days went on and on na ang subject niya ay ganon. Kaya ang mga students, niya todo aral. Kahit ako napipilitan na ring magpuyat para sa subject niya. Araw- araw din siyang namamahiya ng mga hindi pa rin nakakasagot. Some of his lines are:

My Ruthless Professor(COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon