KÜL OLMUŞ KALPLER (Tamamlandı)

12.BÖLÜM

Multimedya: Aslan

Oy ve yorum yapmayı unutmayınız iyi okumalar.

***

"İhanetin yargısı değil, infazı olur." (Sultan Melikşah)

***

İnsanlar sanırım dünya üzerindeki en tehlikeli varlıklardır. Hem güvenilmez hem de inanılmazız öyle değil mi? İnsan dediğin şey Pazar tezgahı gibidir önüne iyi yönlerini koyar sen görür aldanırsın ama eve gidip poşeti bir açtığında çürük çarıkla karşılaşırsın. Güvendiğimiz insanlarda bir süre sonra öyle oluyor.

Ben Aslana güvenmemiştim Eymen de güvenme demişti ama ben hayatımın hatasını yapıp Aslanı dinlemiştim. Evdeyken bana bir şey yapabileceğini düşünmemiştim bence Eymen de buna cüret edebileceğini düşünmemişti.

Boş, her yeri rutubet olan ve iğrenç kokan izbe bir deponun içindeydik. Bileklerim arkamdan bağlanmıştı ve ayak bileklerimi de bağlamıştı. Yanıma gelip ağzımdaki bezi çektiğinde direk yüzüne tükürmüştüm.

"Köpek leşe doyunca Aslan kesilirmiş."yüzündeki tükürüğümü sildiğinde devam ettim. "Adın Aslan ama bir ormanlar kralı değilsin."dediğimde öfkeyle gerilen bedeni bir anda kala kalmıştı. Bakışlarını bana çevirmezken onun herkese çıldırttığı gibi bende onu öyle çıldırtmaya başladım. "Sen şu pelüş Aslanlardansın kadınların kucağında oyuncak olanlardan sahi sen tüm darbeleri kadınlardan yemiştin değil mi? Yazık!"

"Yazık bakıyorum bayağı cesaretlenmişsin sen?"sanırım onu biraz fazla kızdırmıştım. Gözlerinde öyle bir ifade vardı ki dibi boş bir kuyu gibiydi, birazdan o kuyudan çıkan samara da beni içeriye çekecek gibiydi. "Ama merak etme günün sonunda bu lafların hepsini bir bir yutmuş olacaksın! O kadar korkacaksın ki bana yalvarırken bulacaksın kendini."yutkundum, bana ne yapacaktı da ben ona yalvaracaktım!

Bazı insanlar çift karakterlidir. Bir tarafı ahlak abidesiyim diye bağırırken, diğer tarafı şerefsizliğin kitabını yazar. Ben bu tür insanlara gizli psikopatlar diyorum, sağları solları pek belli olmuyor çünkü.

Neye güveniyordum bilmiyorum ama bildiğim tek şey Eymen'in bana ve çocuğuma verdiği sözdü ve o sözü tutmasını umuyordum. Allah diyor uslan ya kulum sen diyorsun yok ille güven, ille kazık ye, ille maceraya düş.

"Abimin seni kurtaracağını düşünüyorsan şimdiden unut bunu ona bir kez yenildim bir daha yenilmeyeceğim."hafifçe güldüm.

"O seni her daim ezip geçecek ama çünkü sen onun gibi değilsin gözlerinden kibir ve nefretten başka bir şey çıkmıyor."yanıma gelip önüme oturduğunda hafifçe geriye yaslanıp ellerini yere koydu.

"Babamızın bize verdiği son ders neydi biliyor musun? Düş ama yıkılma, bükül ama kırılma, yavaşla ama durma, yenil ama asla pes etme."oda bunu yapıyordu abisine yenilmişti ama bertaraf olana kadar pes etmeyecekti.

"Ateşe yürüyorsun."

"Haklısın ihanet ettim ona ve bu alemde asla affı olmayan bir şey varsa oda ihanettir. Sultan Melikşah'ın bir sözü vardır. İhanetin yargısı olmaz, infazı olur."

"Bu yüzden seni öldürecek."

"Kusura bakma yengeciğim bu anı çok bekledim o yüzden yapma yanarız devri bitti. Devir yanacaksak yanalım devri."

"Ne istiyorsun benden ya?"gözlerimde bir korku vardı ne kadar dik durmaya çalışırsam çalışayım korkuyordum.

"Ölmeni."önümde dururken sinir bozucu bir şekilde güldü. "Sen bir Karansın ve karnında Karan'ın veliahtını taşıyorsun ölmelisiniz!"benim bebeğim sahi herkes benim bebeğimi Eymenin sanıyordu.