KÜL OLMUŞ KALPLER (Tamamlandı)

9.BÖLÜM

Multimedya: Sarp

Selam, umarım günleriniz güzel geçiyordur benimkiler pek hoş olmasa da geçiyor işte. Neyse arkadaşlar umarım bölümü beğenirsiniz sizleri seviyorum, oy ve yorum yapmayı unutmayınız.

***

"Büyük arzuların büyük bedelleri olur."

***

"Koşma düşeceksin Selen!"annemin sözüne kulak vermeyip elimden kaçan uçurtmamın ipini yakalamak için koştururken bir anda yere kapaklanmıştım. Avuç içlerimin ve dizlerimin soyulduğunu anladığımda olduğum yerde ağlamaya başlamıştım. "Sana koşmamanı söylememiş miydim?"annemin kızan tondaki sesi kendimi iyice suçlu hissetmeme sebep olmuştu, kafamı eğip dudak büzdüğümde daha yumuşak bir tonda seslendi.

"Hadi kalk ayağı."şımarıkça omuz silktiğimde yanımda diz çöktü.

"Sen kaldır."diye mırıldandım gözyaşlarımın arasında, sabırla derin bir nefes aldığında kafasını olumsuzca salladı.

"Çok beklersin küçük hanım ne kadar canın yanarsa yansın tek başına ayağa kalkmayı öğrenmek zorundasın, her daim yanında olamayız."hafifçe kolumdan tutup dürtmüştü. "Kalk hadi."yaşlı gözlerimi onun gözlerine çevirdiğimde ciddiyetini görmüştüm beni kaldırmayacağından emin olduğumda canım acısa da kendim kalkmayı başarmıştım.

"Kalktım."

"Aferim şimdi düş önüme bakalım."kaşlarımı çattım.

"Ama daha demin düştüm zaten."hafifçe güldüğünde elini yürümem için salladı.

"Yürü demek istedim kızım."

"Ama uçurtmam!"

"Uçurtman gitti Selen onu tutamadın bu senin suçun, sana bir yenisini almayacağım. Çünkü biliyorum ona da sahip çıkamayacaksın yürü şimdi eve gidip pansuman yapalım sana."yüzümü buruşturdum zaten canım acıyordu bir de pansuman yapacaktık iki katı acıyacaktı.

Çocuk parkında ilerlerken diğer çocuklara kaydı gözlerim, anneleri ile öyle güzel oynuyorlardı ki. Benim annem ise sadece beni izlerdi çok zor oyun oynardık genelde sevmezdi çünkü. Babam ise sadece uçurtmamı uçurmamda yardımcı olmuştu ben tek oynamaya başlamıştım, bakışlarım bir parktaki annelere birde benim annemin üzerinde değişiyordu.

Yanına ilerleyip elini tuttuğumda bir anda elini elimden çekti ve çantasından bir peçete çıkarıp bana uzattı. "Ellerinin içi kan sil bununla tamam mı?"elindeki peçeteyi alıp avucumdaki kanı sildim ama acımıştı.

"Acıyor."

"Eve gidince geçecek."

"Hayır daha çok yanacak."

"Hayır geçecek."kaşlarım çatıldı montuna tutunduğumda durdu ve bakışlarını bana çevirdi.

"Anne beni seviyor musun?"

Aklıma gelen son anımızla gülümserken Eymen'in sesiyle irkilmiştim. "Hop kafan nerede senin ne anlatıyorum bir saattir?"evet tamı tamına bir saattir duruş çalışıyorduk ve ben acımdan ölüyordum.

"Burada kafam anladım ya."bacaklarımı hafif aralayıp elimde tuttuğum ağır metali kaldırdım ve kollarımı düz tutmaya özen gösterdim. Sağ elim sol elin yardımı ile kabzayı kavradıktan sonra sol elimle sağ elimin üzerindeki silahı sardım.