KÜL OLMUŞ KALPLER (Tamamlandı)

FİNAL

Multimedya: Selen ve Oğlu Mete

Ay multideki ikiliyi yiyeceğim şimdi çok tatlılar. Finalde biraz zaman atladık ama olsun mutlu sonlar hep güzeldir bu kitapta fazla dram vardı bari dedik sonu mutlu olsun:D

Neyse sizi bekletmeyeyim umarım beğenirsiniz lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayınız.

***

1,5 YIL SONRA

"Yapma bak indir o silahı ona bir şey olursa yaşayamam. Lütfen yalvarırım sana onu çok seviyorum beni öldür ama ona dokunma. Ne istersen yaparım yeter ki indir o silahı!"dediğinde karşımızdaki kadın dinlememiş ve silahı ateşlemişti.

"Ya kıs şunun sesini uyuyorum burada!"diye sızlanan Eymen ile kafasına hafifçe vurdum.

"Televizyon izliyorum ya ben burada git odanda uyu gelmişsin dizlerime yatmışsın."

"İnsan bir romantiklik yapar saçımı falan okşar oturdun öküz öküz aksiyon filmi izliyorsun bizim hayatımız olmuş aksiyon."

"Eymen amma abarttın ona bakarsan sende içi geçmiş kırk yıllık çiftler gibi filmin daha başında uyudun ya."

"Çok uykum vardı bütün gece kendini bana acındırıp Meteyi her ağladığında bana uyuttun ya el insaf."

"Ay incilerin mi döküldü bir gece şehzademizi baktın diye."

"Estağfurullah ama içim çekildi ya uykusuzluktan kalk gidip yatalım hadi."

"Tamam sen git ben televizyonu kapatıp çocuklara bakayım geliyorum."o çıktığında bende televizyonu kapatıp peşinden ilerledi. Koşar adım yukarıya çıktığımda Melek ile Melikenin odasına girdim. Artık üç yaşlarına gelmiştiler ve yukarı kattaki en büyük odayı onlara hazırlamıştık ikisini ikiz gibi büyütmeye karar vermiştik ve Melikenin kimliğini düzelttirirken onları nüfusa ikiz olarak geçirmiştik.

Açılan üzerlerini örtüp çıktım ve Mete'nin odasına girdim. Bir yaşındaki oğlumun yanına gelip onun üzerini açtığı yorganı çekip örttüm ve başına minik bir öpücük kondurdum.

Odadan çıkıp kendi odamıza geldiğimde içeriye girdim. Kapıyı kapatıp giyinme odasına ilerledim üzerimi değiştirip mavi bir gecelik giydiğimde odaya döndüm. Eymen gerçekten yorgun olmalı ki kendini yatağa atar atmaz uyumuştu.

Bende yanına gelip yatarken tavanı izlemeye başladım. Bir süre sonra uyuya kalmıştım gözlerimi içeriden gelen birden fazla bebek ağlama sesiyle açtım. Mete'nin odasına girdiğimde Mete'yi bulamamıştım onun yerine üç ayrı beşikte yatan bebek bulmuştum.

Şaşkınca bakarken ne diyeceğimi bilemiyordum ki Eymen geldi. "Ne oldu güzelim?"

"Eymen Mete nerede?"dediğimde kaşlarını çattı.

"Okula gitti ablalarıyla."

"Okula mı gitti?"

"Evet."

"Ya benim oğlum bir yaşında nasıl okula gitsin?"

"Divane kuşu kafayı mı yedin bizim oğlumuz beş yaşında anaokuluna gidiyor."

"Bunlar ne?"dedim üç beşiği işaret ederken.

"Üçüzlerimiz güzelim."gözlerim fal taşı gibi açılırken elini karnıma götürüp okşadı. "Burada da ikizlerimiz var."neredeyse düşüp bayılacaktım.

"Şaka değil mi şaka de? Ay ne olur şaka olsun."

"Yok divane kuşu ne şakası? Sekiz tane çocuğumuz var karnındakilerle birlikte."