KÜL OLMUŞ KALPLER (Tamamlandı)

20.BÖLÜM

Multimedya: Hale

Selam, gümbür gümbür ilerliyoruz. Size bir haberim var 22.bölümü yazdım bugün ve inanın bana Selen'in dönüm noktası olacak bir bölümdü. Yazarken duygusal olarak aşırı zorlandığım bir bölümdü. Neyse iyi okumalar dilerim lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayınız.

***

"Vicdan sustuğunda, akıl çok tehlikeli oyunlar oynar."

***

İnsanları seveceksin ama sevdiğini belli etmeyeceksin. Çünkü sevdiğini belli ettiğin insanlar seni kırarlar, kimseye seni kırabileceğini düşünecek kadar değerli bulduğunu göstermeyeceksin ki bu haddi kendinde bulamasın.

Bir kadın saçlarını çok sever çok sevdiği halde neden keser peki? Bir anlık hevesle değil, tüm kırgınlıklara rağmen kesilir o saçlar. Ben bile saçlarımı kestiğimde kendimi özgür bir kuş gibi hissetmiştim, değişmek çok güzel ve yepyeni hissettirmişti. Kırılan parçalarımın sökülüp alındığını hissettim sadece birkaç dakikalığına birle olsa yepyeni hissettim.

Eymen beni seviyordu bunu dile getiriyordu ve hissettire biliyordu. Eymen ince ve vicdan sahibi bir adamdı ama diyeceksiniz ki gözünü kan bürümüş bir mafya nasıl vicdan sahibi olabilir. Onun bir vicdanı var ama vicdan sustuğunda, akıl çok tehlikeli oyunlar oynar.

Onun vicdanı da susuyor gerektiği zamanlarda kendi köşesine çekiliyor ve aklı sinsi oyunlara yöneliyor. Diğer iğrenç insanlar kadar korkunç şeyler yapabiliyor çünkü biliyor, sevdiklerini yalnızca gücünün koruyacağını.

Onun bu oynadığı tehlikeli oyunlar bir nevi kumar gibi, küçük bir yanlış bir sürü kişinin hayatına maal olabiliyor. Küçük bir öfke bile büyük savaşlara yol açabiliyor, küçük savaşlar büyük kayıplara yol açabiliyor.

Onların bu alem dediği şey çok ölümcül. Planlarının yanlış bir şeyin üstüne kurarsan her şeyini kaybede bilirsin. Karşındaki rakibin senden güçlüyse kaybetmezsin ama senden zekiyse baştan kaybetmişsin demektir.

Onun bu dünya üzerinde güvenebileceği çok az kişi var. Eminim şu zamana kadar çok fazla kişinin ihanetine uğramıştır bunu görebiliyorum, o beni seviyor ama bana güvenemez hiçbir zaman da güvenmeyecek. Ne derler bilirsiniz, kimseye güvenme nede olsa beyaz gülün'de gölgesi siyahtır.

"Tanıdığım en güzel insanlardan birisin Selen."dedi arabada ilerlerken. "Tanıdığım en güzel insanlar yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi, kaybı yaşamış ve diplerden çıkış yolunu kendileri bulmuş insanlardır. Güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar; onlar oluşurlar."

"Senin gibi insanlarda kolay kolay oluşmazlar acılarıyla ve içlerindeki karanlıkla zamanla harmanlanırlar. Kimse durup dururken psikopat olmuyor sonuçta."parmağımla burnuna vurduğumda yüzünü buruşturdu.

Uçağımızdan inmiş arabalara yerleşmiş onların konağına doğru yola çıkmıştık. Konakları Arsin'in taş köprüsünden yukarıdaydı biraz. Yolları ve etraftaki yeşilliklere hayran hayran bakarken azıcık olsun camı açmıştım, içeriye temiz hava dolarken derin bir nefes çektim.

Mis gibi köy havası vardı, biraz soğuktu ama çok hoştu. Köyün taş yolları bittiğinde büyük bir konağın bahçesinden içeriye girmiştik. Arabadan indiğimizde Meleğin ana kucağını tutup taşımaya başladı Eymen bende arkalarından kapıya yanaştığımda Eymen hafifçe kapıya vurdu.

Birkaç tıkırtı ve koşturma sesinden sonra kapının ardına iki çocuk gelmişti ki birisi daha kapıyı açmadan bağırdı. "Kimsin!"bir erkek çocuğuydu sanırım sesinden belliydi.