Sîret-i Gül

8.Bölüm

Medyadaki fon müziği ile dinlerseniz sevinirim☺️

Furkan'ın bizi sahile bırakmasının ardından ezan okunmuştu.Betül'le beraber sahilin karşısındaki camiye adımladık ve cemaatle namaza yetişmiştik elhamdulillah.Namazımızı kıldıktan sonra 2 rekat da şükür namazı kılmıştım.Bugün baharı getiren gözleri görmüştüm ya,rüyalarımı süsleyen adam bugün benim yanı başımdaydı ya nasıl şükretmeyeyim?
Derin bir nefes alarak ellerimi açmış ve uzun uzun dua etmiştim Rabbime.Her şeyin hayırlısını dilemiştim.Bizler acizdik bazen hayır sanarak peşinden koştuğumuz şeylerin sonradan şer olduğunu anlıyorduk.O yüzden her şeyi Rabbimize emanet etmek en güzeliydi.
Duamı bitirdikten sonra Betül'e gülümsemiştim ve beraber camiden çıkmıştık.İlkokuldan bu yana beraberdik.Seneleri devirmiştik de yine de kardeşliğimizin önüne hiçbir şey geçememişti çok şükür.Ne kadar lise ve üniversite zamanında ayrı düşsek de ikimiz de hayalimizin peşinden gittiğimiz için mutluyduk.Ne çok şükredecek şey vardı bu hayatta...
Bizler şükürden aciz bîçarelerdik sadece.Farkına vardığımız gün değişecekti her şey.
Betül'ün koluma girmesiyle yüzümü ona döndüm.Gülerek bana baktı ve başını omzuma yasladı.Beraber konuşmadan sahile vardık.Mis gibi deniz kokusunu içimize çektik.Betül'le en çok bu halimizi seviyordum.Sussak da anlaşıyorduk.Lisan-ı hâlimiz her şeyi ortaya koyuyordu zaten kelimelere ne hâcet...
Beraber yeşilliklere doğru ilerleyerek boş olan bir ağacın altına oturduk.Bir süre sadece birbirimizin omzuna başını koymuş olarak ellerimizle oynadık.Sanki 1 saat önce heyecandan ölen ben değilmişim gibi şu an o kadar huzurlu ve sakindim ki...
Betül'ün başını omzumdan kaldırmasıyla gözlerimi gözlerine çevirdim.Sağ elini yanağıma koyarak okşadı.Şefkat,merhamet ve anlayış kokan sesi ile konuştu.
"Anlatacak mısın kuzum?" Derin bir iç çekerek başımı salladım.
"Anlatacağım kuzum.Bundan yaklaşık 7 ay önce bir gün bir rüya gördüm.Karşımda birisi vardı ama ben sadece gözlerini görebiliyordum.Ve etrafımda buram buram Gül kokusu.
'Bekle' diyordu hep bana.İlk başlarda umursamadım ama baktım ki bu rüya tekrarlanıyor ben de ciddiye almaya başladım."
"Allah Allah.Nasıl bir rüyaymış bu kuzum.Rabbim hayra çıkarsın." Diyerek merak barındıran sesi ile elini yanağına dayadı ve tüm dikkatini bana verdi.
"Ve şöyle bir şey var ki ben bu rüyayı sadece pazartesi günlerinde görüyorum.Dikkat ettim diğer günlerde hiç görmüyorum sadece pazartesi günleri.Neyse işte en son bir rüya daha gördüm eve gelmeden önce.Orada bana bir not kağıdı veriyordu.Bir de beyaz bir Gül geliyordu elime.Tevafuğa bak ki uyandığımda hemen kuranımın yanında not kağıdı vardı ve rüyamda gördüğüm söz yazılıydı.Aradan 2-3 gün geçti.Kurstaki küçük hafızımız var bir tane o yanıma geldi ve bu seninmiş diyerek rüyamda gördüğüm beyaz gülün aynısını kucağıma bıraktı.Ben bu olayla baya bir sarsıldım tabii.Uzun süre kendime gelemedim.Ben bir de onu bir yerde daha görmüştüm ama o beni görmemişti.Ezan yarışmasına gitmiştik orada sesini duyunca tanımıştım ama emin de olamamıştım.Sonra bir abla ezan yarışmasının videosunu attı orada baktım.Kısa bir an gözlerini gördüm ve emin oldum.Ve en son da İşte bugün kermeste gördüm.En son gitmeden önce bir şey yazdı kağıda.Parayı uzatırken onu da uzattı ve buyur bal gözlü kız dedi.Ben de peşinden koştum.Dur dedim durmadı.İsmini söyleyince durdu.Konuşmak istedi.Sonrası da malum." Diyerek içimdeki buruklukla Betül'e baktım.Bir süre hiçbir şey söylemeden bana baktı.Kafasında oturtmaya çalışıyor gibiydi.
"Kuzum vallahi böyle bir durumda ne denir bilemedim.Peki sen yüreğine dönüp bakınca onu orada görebiliyor musun?" Dedi ve gözlerimin içine baktı.Bir süre düşündüm.Aslında düşünmem de saçmaydı.Oradaydı,baş köşede...
"Sen de biliyorsun ki ben yüreğimin sesini uzun bir süre duyamadım.Ama sanki bu defa farklı be Betül...Biliyor musun Muhammed abime benziyor.Hem tanıyormuş da onu.Doğuda bir dernek kurmuş abim askerken.Yani yardımı çokmuş dernekte.Orada tanışmışlar.Çok benziyor be kuzum çok...Sanki onu görünce abimi görmüş gibi oluyorum.Beni biliyorsun hep abime benzeyen birisiyle evleneceğim derdim.Bu kadar çok benzemesi dengemi alt üst etti bir anda be kardeşim.." diyerek gözyaşlarıma hakim olamayarak Betül'e sarıldım.Sımsıkı sardı beni.Ben buradayım deme şeklimizdi.
"Şşşt tamam kuzum tamam ağlama.Ya da ağla ya valla ağla.Uzun zamandır ağladığını görmedim senin.Hatta neredeyse 10 yıldır görmedim.Ağla,ağla ki rahatla.Alemlerin efendisini ağlatmış bu dünya.Bizi de ağlatmış çok mu?" Diyerek beni sakinleştiren bir tonda konuştu.Betül'de bir şey vardı.Ne zaman bir derdim olsa Betül'e anlatınca geçerdi.O konuşunca merhem olurdu sanki tüm yaralarıma.Kimseyle dertleşemezdim ben.Bir tek ahiretlik kardeşim vardı bir de Rabbim.Yetiyordu ikisi de.Biraz sakinleşince Betül'den ayrıldım.
"Tamam iyiyim.Ne bileyim be kuzum korkuyorum bir yandan da adım atmaya.Kendimi temiz hissetmiyorum.Biliyorsun daha önceden cahillik zamanımda sevgili denen illete ben de düşmüştüm.O zamandan beri birine adım atmaya korkuyorum be kardeşim.Ya o temiz kalmışsa?Ki bence temiz. Ben ona nasıl diyeyim ben yüreğime senden önce başkasını aldım diye?Dilim varmaz ki...
Nasıl söylerim Betül?" Diyerek en büyük korkumu da açmıştım sonunda.İçimdeki tedirginliğin sebebi buydu.Ya kabul etmezse?Ya sen neden beklemedin derse?Ne yapardım o zaman?