Sîret-i Gül

41. Bölüm

Gönül hiç şüphesiz bir umman ve muammaydı. Neyin onu yeşerteceği,neyin onu kurak bir toprağa çevireceğini insan her zaman bilemiyordu. Daha önce hiç görmediğimiz bir insan sanki sihirli bir değnek değmiş gibi hayatımıza girip yüreğimizin orta yerine kurulabiliyordu. Hiç şüphesiz Ayat bizim hayatımıza ışık hızıyla girmiş ve minicik bir umut bekleyen yüreğimizi ormana çevirmişti. Onun her gülüşünde bir çiçek daha filizleniyordu gönül bahçemizde. Furkan'a verdiği cevaptan sonra birbirimize bakakalmış,ne yapacağımızı bilememiştik. Yüreğimde bin bir kuş kanat çırpmış,beni alıp bambaşka diyarlara taşımıştı. İlk defa 'anne' olmak ne demek anlamak istemiştim. Furkan ve benden olan bir yavrumuzun olmasının nasıl hissettireceğini deli gibi merak etmiştim. Ayat Furkan'a uyuyalım baba dedikten sonra göğsüne sinmiş ve kısa süre sonra orada uyuyakalmıştı. Hepimiz suspus bir halde dünyanın en güzel manzarasını seyre dalmıştık. Kısa süre sonra herkesin yavaş yavaş evden ayrılmasıyla ben de adımlarımı ömürlük yârime yönelttim. Hâlâ hiç kıpırdamadan aynı şekilde duruyordu. Ayatla aramızda bambaşka bir bağ oluşmuştu. Sanki Rabbim bunca acıdan sonra mükafat olarak göndermiş gibiydi. Ne kadar yarın Filistin'e tekrar dönmesi gerekse de bugün bizim günümüzdü ve en güzel şekilde değerlendirmeliydik. Furkan'ın yanına oturarak elini tuttum. Orman yeşillerine baktığımda mutlulukla parladığını fark ettim. Sakallarını severek başımı omzuna yasladım.

"Hadi gel bir aile gibi uyuyalım bu gece. Ayata yetimliğini hissettirmeyelim. Bu gece onun annesi ve babası biz olalım." Furkan'ın yutkunmasıyla bakışlarım Ayatı buldu. Siyah ve kıvırcık olan saçlarını yumuşakça okşayarak tebessüm ettim. O kadar masumdu ki... Öyle huzurla uyuyordu ki Furkan'ın kucağında bu anı sonsuza kadar yaşamak istedim.

"Rüya gibi Nergisim. Hâlâ inanamıyorum. B-baba dedi bana. İnanabiliyor musun?" Neredeyse fısıldayarak kurduğu cümleye karşı tebessüm ederek ayağa kalktım. Ayatı kucağıma almak için eğildiğimde Furkan'ın ellerinin titrediğini fark ettim. Onun için bambaşka bir duyguydu. Miniğimizi kucağıma aldığımda yüreğime sıcacık bir şeyler aktı. Bu... Bu çok farklıydı. Şimdi anlamıştım Furkan'ı. Kokusunu ciğerlerime yollayarak adımlarımı yatak odamıza yönelttim. Furkan da hemen yanı başımda gözlerini Ayattan bir an bile ayırmadan geldiğinde derin bir iç çektim. Kendi evladımız olduğunda nasıl olurdu Allah bilir.

Ayatı dikkatlice yatağa yerleştirdiğimde üzerine yorganı örttüm. Furkan'la beraber hızlı bir şekilde üzerimizi değiştirerek soluğu yanında aldık. Pijamalarımızı giyerken bir an olsun gözlerimizi miniğimizden ayıramamıştık. Ne kadar o bizim evladımız olmasa da her zaman miniğimiz olarak kalacaktı.

Yorganın altına girerek Ayatın üzerine iyice çektim. Furkan da hemen karşımda yerini aldığında ballarım ormanlarına uğradı. Bir deniz sakinliği hakimdi vurulduğum gözlerinde. O kadar duru bir şekilde bakıyordu ki gözlerimi bir an olsun gözlerinden ayıramıyordum. O gözlerde beni içine çeken öyle bir yoğunluk vardı ki dilimi damağımı kurutuyordu. Yorganın içinden uzanıp Furkan'ın elini tuttuğumda seslice yutkunmasıyla Adem elmasına takıldı bakışlarım. Deniz ve orman karışımı gözlerinden öyle yoğun duygular geçiyordu ki yakalamakta zorlanıyordum. Elimi tutup avuç içimi öptüğünde istemsizce gözlerim kapandı. Bir erkeğin sevdiği kadının avucundan öpmesi bambaşkaydı. Öyle huzurlu hissettiriyordu ki insana...

Gözlerimi araladığımda Furkan'ın tuttuğu nefesini bırakmasıyla bu defa ben araladım dudaklarımı. Zira o bana sanki dünyada tekmişim gibi bakarken nefes almak hayli zor oluyordu. Dakikalar sonra dudakları aralandığında istemsizce biraz daha yaklaştım yârime. Aramızda Ayatın olması yaklaşmamı kısıtlarken elini sıktım.

"Sen çok güzel bir anne olacaksın. Ve ben... size layık olmak için hiç durmadan çabalayacağım." Bu defa ben elimi sakallarına götürerek sevdim. Tek tek tüm sakallarından öpebilecek kadar çok seviyordum yüreğimin ilacını.