Seninle kış ayında öpüşmenin en güzel yanı dudaklarımızın soğuk olması Roseanne Park. Her anımsadığımda sıcaklığınla ısınıyorum çünkü. Bunu bilmene rağmen bana 'sarhoş oluncaya dek öpüşelim mi?' diyorsun. Fakat biz ikimiz zaten fazla sarhoşuz.
-Tama...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beni öpebilir misiniz Bay Jeon?"
Hayatım boyunca yaşadığım belki de en büyük utancın kaynağı olan bu cümle dünden beri dönüp duruyordu kafamda. Elimde olsa zamanı geri alıp söylememeyi dilerdim Tanrı şahidim ki, gördüğüm tepki beni tabiri caizse yerle bir etmişti.
'İyi değilsin.' demişti Bay Jeon biraz şaşkınlık biraz sinirle. 'Sınıfına dön Roseanne.'
Sebebini bilmiyorum fakat büyük bir hayal kırıklığıyla dolup taşmıştım bunu demesiyle. Kabul ediyorum ki tüm bunlar için erkendi fakat yaptığım teklifi duyunca suratının aldığı o garip hâl berbat hissettirmişti, Melany'e anlattığım aşk dolu her şeyin birer kurmacam olduğunu o an kabullenmiştim işte. Bay Jeon ile aramızda özel bir şey yoktu, olamazdı da.
"Suratın neden asık papatyam?" Diraksiyonda duran teyzem yüzümü görmüş olacak ki endişeyle sordu. Şu an Yixing'in doğum günü partisine gidiyor olduğumuz gelmişti aklıma, Bay Jeon ile karşılaşacaktık ve ne tür şeyler yaşayacağımı kestiremiyordum bile.
"Yalnızca dalmışım teyze, bir şey yok." Gülümsemeye çalışarak konuştuğumda inanmayacağını biliyordum fakat mekâna varmıştık bile, beni sonra hesaba çekerdi artık.
Arabadan inip dizimin üstünde biten papatyalı beyaz elbisemi düzelttim ellerimle. Teyzemin seçimi olan bu elbise dalgalı sarı saçlarımla birbirini tamamlar nitelikteydi, bu özgüvenimi yerine getiriyordu az da olsa.
Uzanıp teyzemin koluna girdiğimde mâlikaneden bitme eve bakıyorduk ikimiz de. Dürüst olmak gerekirse Yixing'in soylu ve zengin bir aileye mensup olduğunu bilsem de bu kadarını beklemiyordum, göz alıcı bir evi vardı.
"Biz üst kattaki odada Bayan Zhén ile olacağız papatyam, gençler girişte olacaklarmış diye duydum. Bir ihtiyacın olursa gelebilirsin yanıma." Bu dediğini başımla onaylarken evin kapısının önüne gelmiştik. Güvenlikle selamlaşarak içeri girdiğimizde teyzem son bir kez beni öpüp üst kat merdivenlerine dönmüştü.
İki taraftan merdivenleri olan geniş salonun ortasında gerçekleşiyordu her şey. Rahatsız edici olan üst kattaki herkesin bizi rahatça görebiliyor olmasıydı. Ev balo salonlarını anımsatacak büyüklükte olsa da bu hoş olmamıştı. Çünkü eminim ki aileler uzun uzun bizleri izleyerek kendi aralarında binbir türlü konuşma gerçekleştireceklerdi.
"Roseanne!" Kalabalık arasından görüş açıma giren Yixing hızla yanıma koşup sarıldığında karşılık verdim. "Geldiğin için teşekkür ederim, konuşacak kimse yoktu." Geri çekilip konuştuğunda gülümsedim bu dediğine karşı, çok şık bir takım elbise giymişti ve bunu gören Melany nasıl bir tepki verecekti kim bilir.
"Ben teşekkür ederim böyle güzel bir davete çağırdığın için, iyi ki doğdun bu arada." O da gülümserken kısa bir süre kapıda gezdirmişti bakışlarını. "Melany de gelecek mi acaba?" Kısık bir sesle sorduğu bu soru şaşırtmıştı beni, bunu Melany'e anlattığımda nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordum.
