LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

41. Bölüm

Kadir'in yaptığı espriden sonra camdan atlamak için(!) ayağa kalkmıştım. Benimle birlikte atlamak için yanıma gelen Emrah ile balkona çıktık. O anda kapının önünden geçen Hazar'ı gördüğümde aşağıya daha çok  eğildim. "Hazar değil mi o?" diye konuştum.

"Evet o!" dedi Emrah. "Dur yukarıya çağırayım."

"Çağır çağır." dedim.

"Yok vazgeçtim çağırmayacağım." dedi Emrah.

Dönüp Emrah'a beklenti ile bakarken oysa bana gülerek bakıyordu. Hafiften koluna vurdum ve daha sonra içeriye girdim. Kadir bir şeyler tıkınırken ben de yanına oturdum ve bir şeyler yemeye başladım. O anda kapı çalınca Emrah kapıyı açmaya gitti. İçeriye Hazar'ın girdiğini görünce bir anda öksürmeye başladım. Emrah bana gülerek göz kırparken Kadir sırtıma vuruyordu.

Gözlerim Hazar'a döndüğünde bana bakıyordu. "İyi misin?" diye sordu.

"Seni gördü daha iyi oldu." dedi Emrah.

"İyiyim iyiyim!" diyerek telaşla konuştum.

"Ne oluyor lan?!" dedi Kadir.

"Hiç, sadece Şirinem birine aşık olmuş." dediğinde Emrah, gözlerimi irice açtım.

"Harbi mi lan?" dedi Hazar.

"Ölümüne Mert Müldür." dedim elimi havaya kaldırarak.

"Oha Mert Müldür çok iyi lan." dedi Kadir. "Ama adam futbolcu sana bakmaz kanka."

"Niye? Bence bakar." dedim omuzlarımı silkerek.

"Bakar ya." dedi Hazar.

"Kanka senin varlığından adamın haberi bile yok." dedi Kadir.

"Haklı." dedi Emrah.

"Allah'tan ümit kesilmez. Olur mu olur valla." dedim.

"Amenna." diyerek konuştular hepsi.

"Ben gideyim o zaman." dedim.

"Nereye? Mert Müldür'ün yanına mı?" dedi Kadir.

"Keşke." dedim gülerek.

"Tamam ciddi ol. Nereye?"

"Anneanneme." dedim ve ayaklandım.

"Otursaydın." dedi Emrah.

"Yok gideyim." dedim ve kapıya doğru ilerledim. Evden ayrıldıktan sonra aşağıya indim ve kapıyı çaldım. Anneannem kapıyı açınca içeriye girdim. "Annemler neredeler?" diye sordum.

"Babanla odada konuşuyorlar. Yalnız bıraktım onları." dediğinde kafamı salladım. "Emir'i de aradım. Bu akşam burada yemek yiyin."

"Ne var yemekte?" diye sordum.

"Yaprak sarması, dolma." dediğinde gözlerimi irice açıp alt dudağımı ısırdım. "Az yaptım ama."

"Çok yapsaydın." dedim üzgünce.

"Vallahi az oldu." dediğinde anneannem kafamı salladım ve annemlerin konuştuğu odaya girip kapıyı kapattım. 

"Gel kızım." dedi babam beni yanına çağırarak. "Annenin sana söyleyecekleri var."

Anlamayarak anneme baktığımda o ise hiç bana bakmıyordu. Ne olmuştu ki? Yoksa babam haklı mıydı? Annem bizden bir şey mi saklamıştı? Merakla bakmaya devam ederken odanın kapısı açıldı ve içeriye Emir girip annemin yanına oturdu.

"İyi oldu seninde geldiğin." dedi babam. Emir, babama sadece kısa bir bakış atıp anneme bakmaya başladı.

"Ee anne?" diyerek konuştum.