LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

İkinci Kitap-45. Bölüm

Herkese selam!

Nasılsınız bakalım?

Ben iyiyimmm

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar...

•••••••

Kızları orada bırakıp okula doğru ilerlemeye başladım. Gitmesini istemiyordum ama buna bir tek ben karar veremezdim. Ailesini kararları da çok önemliydi. Sınıfa girdiğimde tek Sefa vardı ve telefonla konuşuyordu. Ceylin'in sırasına, onun önüne oturdum.

"Daha önce söyledim! Neyse sonra konuşalım! Baba, eve gidince konuşalım!" Babasının sesi bana kadar geliyordu ama ne dediğini tam olarak anlamıyordum. "Gerçekten arayacağım! Ya vallaha uyumayıp arayacağım diyorum!"

Sonunda telefonu kapattıklarında sinirle masaya bıraktı. "Ne old-"

Hemen elini kaldırıp beni susturdu ve dişlerinin arasından konuşmaya başladı. "Sakin kalmam lazım!" diyerek kafasını yukarı kaldırdı. Ben, adem elması ile bakışırken ayağa kalktı ve sağa sola gitmeye başladı. Saniyeler sonra durduğunda sakinleştiğini sanmıştım ama Salih'in sırasına tekme atıp bana döndü.

"Bir yerlere zarar vermeden sinirini atman gerekiyor artık!" dedim.

"Kendime gelemiyorum o zaman!" dedi ve yerine oturdu.

"Ne dedi baban?"

"İlla, cumartesiye bilet alayım buraya gel, diyor!" dedi sıkıntıyla. "Anneme çok mu yük oluyorum, diye düşünüyorum. Ama yirmi dört saatimin on altısı uyku zaten. Hem annem benden asla şikayetçi olmaz ama beni göndermeye çalışıyor. Neymiş, babam beni özlemiş! Yesinler! Gitmeyecekti o zaman! Bak yine sinirlendim!"

"Tamam ya, sakin ol!" dedim. Kafasını sıraya yaslayıp uyku moodunu açınca kalkıp sınıftan çıktım. O anda sınıfa gelen Berfin'i gördüm. Ben lavaboya girerken o sınıfa girdi.

Berfin Şimşek... 

Sınıfa girdiğimde bir tek Sefa vardı ve yine her zamanki gibi uyuyordu. Kafasını kaldırıp kısık gözlerle bana baktı. "Camı kapatır mısın?" Camı kapatıp yerime oturduğumda sınıfa Ozan girdi. Ona bakmayıp kalemimi çevirmeye devam ederken bana yaklaştığını fark ettim.

"Konuşalım mı?"

Ona bakmadan konuşmaya başladım. "Konuşacak bir şeyin yok diye sanıyordum!"

"Ne alaka?"

"Yeterince konuştun bence." dedim ve rahatsızca yerimden kıpırdandım. Yan taraftaki masaya kalçasını dayamıştı ve bana bakıyordu.

"Keyfimden yapmadım." dedi üzgünce.

"Keyfin ve sen umrumda değilsiniz!"

"Berf-"

"Kanka kız sana laf söylüyor, utanıp sussana!" Sefa uyurken bize laf atınca onu umursamadık.

"Seninle konuşmak isteseydim, gelip konuşurdum zaten." dedim.

"O işler öyle olmuyor işte!" diyerek doğruldu. "Sen konuşmak istemezsin ama benim konuşacaklarım var!"

"Boş boş vırlayacağına, on kere konuşman gerekeni konuşmuştun." Sefa'ya gözlerimi devirdim.

"Dinlemek istemiyorum." dedim, sonunda Ozan'a bakarak.

"Kötü bir şey yapmadım ben." dedi üzgünce. "Sadece senin iyiliğin için-"

Elimi masaya vurup ayağa kalktım. "Sen yanımdayken ben iyiydim, Ozan! Ara verdik ve kötü yaptın! Sen yaptın! Yok yere ayrıldın benden!"