LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

İkinci Kitap-5 . Bölüm

Şirin Berma...

Annem elime çöp poşetlerini tutuşturunca aşağıya inip poşetleri çöp konteynerine attım. Daha sonra apartmana girip yukarı çıktım. Biraz önce yağmur durmuştu ve acayip soğuktu. Banyoya girip elimi yıkadıktan sonra odama girecektim ki Emir konuştu. "Abla?" diyerek yanına gelince sorar gibi ona baktım. "Helin kim?"

"Hazar'ın kız kardeşi. Neden ki?"

"Hass*ktir." dediğinde kafasına vurdum bir tane.

"Küfür etme." dedim.

"Bu kız tacize uğramış." dedi elinde ki kağıdı göstererek. "Sonra da intihar etmiş."

Gözlerimi irileştirip kağıdı elinden aldım. "Sen bunu okudun mu?" dedim şaşkınca.

"Evet." dedi. "Çok duygusal bir andı."

Emir'i umursamayıp kağıtta yazılanları okumaya başladım.

'Özür dilerim abi. Son bir kaç gündür mutsuzum ve sen, benimle ilgilenmediğin için olduğunu zannediyorsun. Sefa ile kavga ettiğimiz için sanıyorsun. Özür dilerim ama yanılıyorsun.
Hayatımda yaşadığımız üzüntülerin hiçbirinden Sefa sorumlu değil. O beni hep çok sevdi. Bunu sende biliyorsun. Ne olursa olsun onu hiçbir zaman suçlama.
Sefa ile kavga ettiğimiz günü hatırla. O son görüşmemizdi. O gün eve mutsuz ve ağlayarak gelmiştim.
Hiçbirinizle konuşmamıştım. Ne annemle ne babamla ne seninle. Hatırladın mı o günü?
İşte o gün eve dönüşte ben tacize uğradım abi. O ıssız, sessiz ve sakin olan sokakta tacize uğradım.
Acımasızca taciz edildim. Kimse duymadı sesimi. Kimse duymadı yalvarışlarımı.
Çok korkunçtu abi.
Yoktu hiç kimse.
Bir tek o vardı.
Beni taciz eden kişi.
Ayberk...
Onun bana aşık olduğunu biliyordum. Sırf Sefa ile birlikteydik diye o bizi kıskandı. Ayrıldığımızdan haberi bile yoktu.
O gece yanıma geldiğinde kolumda ki morluğu sormuştun. Ayberk yaptı abi. Kaçmak istedim ama olmadı.
Kıyafetlerimi soydu, beni o soğuk sokakta taciz etti.
Ve bundan zevk aldı.
Bana aşık olduğunu tekrar tekrar söyledi.
Ben bir şey yapamadım abi. Kaçmaya bile mecalim yoktu artık.
Hâlâ çok yanıyor canım. Çok ağrıyor kolum. Gözlerim sızlıyor ağlamaktan. Nefesim daralıyor gibi.
Sakın Sefa'ya da kızma abi. O çok yalvardı beni eve bırakmak için. Ben istemedim. Keşke o da gelseydi.
Seni, annemi, babamı ve Sefa'yı çok seviyorum.
Özür dilerim ama ben artık yaşamak istemiyorum.
Helin...'

Gözlerimden yaşlar süzülürken elimde ki kağıt yere düşmüştü çoktan. "Abla." diye mırıldandı Emir bana yaklaşarak. "12/B de ki Ayberk mi?"

Kafamı salladım ve yerden kağıdı alarak hemen odama girdim. Üzerimi değiştirdim ve odamdan çıktım. "Nereye?" diye sordu Emir.

"Hazar ile buluşmam gerekiyor!" dedim ve hemen evden ayrılıp onun evine doğru ilerledim.

Evlerine geldiğimde telefonumu çıkarıp onu aradım. "Efendim." diyerek açtı.

"Hazar hemen aşağıya gelir misin?" dedim.

"Bir şey mi oldu? Sesin çok kötü." dediğinde gözümden bir kaç damla daha yaş aktı.

"Lütfen çabuk olur musun?" dedim ve telefonu kapatarak karşı kaldırıma oturdum.

O anda sokağa giren Sefa'yı gördüğümde ayağa kalkıp koşarak ona sarıldım. "Ne oldu? Neden bu saatte buradasın?" diye sordu Sefa kollarını bana sararken. "Hazar arayıp, beni buraya çağırdı. Senin sesinin kötü olduğunu söyledi."