LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

23. Bölüm

Selam!

•••

Sınıfa girdiğimiz de hemen sırama oturdum ve arkama dönerek sırasına oturan Duygu'ya baktım. "Çok harikaydınız." dedim gülümseyerek.

"Sağ ol." dedi ve o da gülümsedi. Yanımıza gelen Berfin'e gülümserken o ise somurtuyordu.

"Ne oldu?" diye sordum.

"Ozan ile Sefa..." dedi iç çekerek.

"Ee ne olmuş?" dedi Duygu hızla ayağa kalkarak. Bu tepkisine şaşırmıştım. 

"Sanırım kavga edecekler. Beni yanlarından gönderdiler." dedi Berfin.

"Neredeler?"

"Arka bahçe."

Duygu'nun sorduğu soruya Berfin cevap verdiği anda Duygu koşarak sınıftan çıktı. "Endişelenme bu kadar. Duygu olaya el atmaya gitti." dedim.

"Duygu el atıyorsa bittik demektir."

Sefa Ayves...

Arka bahçeye doğru ilerlemeye başladım. Kimseyle konuşmadığım için genelde hep orada otururdum. Aklımdan geçen kelimlerden dolayı kendimden nefret etmek üzereydim. 'Şirin'in Hazar'dan hoşlanıyor olması bana kötü hissettiriyordu. Garip olan şey benim Şirin'i sevmemdi.' Arka bahçeye girdiğimde Ozan ve Berfin'i görmemle bir süre onlara baktım. Bir köşede oturmuş sohbet ediyorlardı. Arkamı dönüp gidecekken Ozan'ın bana seslenmesiyle onlara doğru döndüm. "Sefa!" 

Ayağa kalkınca ellerimi cebime koyup ona bakmaya başladım. Berfin ikimize de endişe ile bakarken Ozan bana doğru yaklaşmaya başladı. "Konuşalım mı?" diye sorunca gülmeden edemedim.

"Sen kimsin de benim seninle konuşacak bir şeyim olsun." dedim gülmeye devam ederken.

"Bana düşmanınmışım gibi muamele yapma, Sefa." dedi sinirle.

"Allah Allah, neyimsin ki acaba?"

Ellerini sinirle saçlarından geçirdi ve Berfin'e baktı. "Sen sınıfa git." dediğinde Berfin ikimize de tereddütle bakıp yanımızdan ayrıldı. Ozan onun arkasından bakarken kafamı havaya kaldırıp nefesimi üfledim.

"Sefa?"

"Ne Sefa?!" diye bağırdım. "Ne konuşacaksın benimle?! Bizim konuşacak daha neyimiz kaldı Ozan?! Üç aydır yapayalnızım lan! Canımın yandığını en yakın dostlarım görür zannettim ama yanılttınız beni! Görmezden geldiniz! Size kendimi ispatlamama izin vermediniz!"

"Sefa yapma!" diye bağırdı. "Yapma bunu! Kendi kendini hapsettin evine! Yüzümüze bile bakmadın! Hep kaçtın bizden!"

"Geldiğimde niye yoktunuz?" diye mırıldandım. "Beni bekliyorsunuz sandım... Ama yoktunuz. Ben sizi kaybettim. Siz benim gözümün önündeyken ben sizi kaybettim. Bakmadınız lan bir kere! Baksaydın görecektin Ozan..."

"Baktım Sefa! Ben seni anlayamadım-"

"Sorun orada işte! Sen beni anlamadın Ozan! Ben seni bekledim ama sen yanımdan bile geçmedin!" dedim onu iterek. "Hiçbiriniz yapmadınız bunu!"

"Sen bizden kaçarak yaptığın şeylere inandırdın!" dediği anda yüzüne şaşkınca bakmaya başladım. Yumruk yaptığım ellerimden birini Ozan'ın suratına geçirdiğimde geriye doğru sendeledi.

"Korktum lan korktum!" dedim öfkeyle. Bana doğru gelerek yakama yapıştı.

"Neyden korktun lan?!" diye bağırdı. "Allah aşkına Sefa neyden korktun? Niye korktun? İnsan yapmadığı bir şey için korkar mı?"