LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

Üçüncü Kitap-22. Bölüm

Herkese Merhaba!

Bölümü söylediğim gün atmadığım için mahcubum ama geçerli sebeplerim var. Bildiğiniz üzere okul açılıyor ve hiç hesapta yok iken bir anda alış veriş çıktı başıma. O yüzden sonunu tamamlayamadım.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Instagram'dan hem kitabım için açtığım hesabı hem orijinal hesabımı, wattpaden de beni takip etmeyi unutmayın.

Keyifli okumalar....

^^^^^

Birkaç kişi kantine giderken geri kalanımızda spor salonuna inmiştik. 12/B'nin beden dersi vardı. "Voleybol oynayalım mı?" diye sordu, Selin.

"Olur." dedim ve Semra, Selin ve Şeyma ile voleybol oynayan kızların yanına yaklaştık.

"Biz de oynayabilir miyiz?!" diyerek konuştum.

Topu tutan Irmak sırıtarak konuştu. "Bu alanda iyi misin ki?"

"Voleybol oynamak için iyi mi olmam gerekiyor?"

"Yani bence öyle."

"O sence!" dedi Selin.

"Sende bi' iyi bi' kötü davranıyorsun. Anlamıyorum." dedim.

"Canım nasıl isterse." dediğinde gözlerimi devirdim.

"Oynamıyorum ya!" dedim sinirle.

"Ha bilmiyorsun sanki!"

"Biliyorum." dedim ve elindeki topu alıp karşı tarafa yolladım. Topu kurtaramamıştım ve tam yere değmek üzereyken Sefa ayağına alıp sektirmeye başladı. Daha sonra kafasıyla topu bana attığı anda vurup karşı tarafa gönderdim.

"Haksızlık!" dedi karşıdaki kız.

"Bizde böyle!" dedim ve Sefa'nın yanına gidip aldığı bisküviden bir tane aldım. Telefonumu çıkarıp oturduğum anda annemden gelen mesajları gördüm.

Annem;

Şirin, dolabını toparlarken eski okul formalarını buldum. Odanda poşete koydum. Eve gelince, Emir'le eski okuluna götür.

Şirin;

Tamam, anne.

"Ne diyor?" dedi ekrana bakan, Sefa.

"Eski okuluma gideceğim!"

"Ne?!!"

Kükremesiyle sesi burada yankı yaparken herkes bize doğru dönmüştü. "Sussana." dedim omzuna vurarak. "Öyle değil. Eski formamı götüreceğim."

"Ha, öyle desene!" dedi sinirle. "Beraber gideriz."

"Olur."

------

Eve gelmiştim ama Emir halı sahaya gittiğini söylemişti. Sanırım yine okul formasıyla maç yapacaktı ve akşama evde mevzu çıkacaktı. Üzerimi değiştirip hemen evden çıktım ve parkta Sefa'yı beklemeye başladım. Sonunda o da yanıma geldiğinde beklentiyle bana baktı.

"Motorunu getirmedin mi?" diye sordum.

"Ana! Ben ne bilem? Söylemedin ki!"

"Neyse, otobüse bineriz!"

"Akbilim yok."

"Benim var." dedim yürümeye başlamışken. "Sana basarım."

"Bana mı basarsın?"

"Yani senin için basarım!"

"Kime?!"

"Zıkkımın köküne." dedim, dirseğimle ona vurmaya çalışırken. Durağa geldiğimizde, dört numaraya binip ayakta beklemeye başladık.