Obstacle✔

°31

Ae Cha'nın Ağzından

"Bu gerçekten gerekli mi?"

Ameliyat için tüm bedenime narkoz vereceklerdi oysa ki ben sadece işlem görülecek yere narkoz vermelerini istiyordum.

"Ameliyat riskli geçecek ve damarların sinirlerine değeceğiz. Bu bize sürülerce ihtimal veriyor. O yüzden her türlü riske karşı bunu yapacağız."

Onca yıl şu anı beklerken neden şimdi umutsuzluğa düşmüşcesine kendini kötü hissediyordum?

"Pekala,karışmayacağım."

Soğuk bir odaya götürülüyordum. Üzerimde klasik mavi bir önlük vardı, hastaların giydiği.

Babamla çoktan vedalaşmıştım. Hatta giderken göstermemeye çalışsa da gözlerinden akan o yaşları görmüştüm. Yani nebileyim insanın babasını o halde görmesi...biraz tuhaftı.

Her zaman güçlü olan babamın, sadece ameliyata gireceğimin durumuyla ağlaması garip hissettiriyordu. Ya da belki de onu ilk defa böyle gördüğüm içindi. Bilemiyorum.

Riskli olması gram umrumda değildi. Ölmek...yaşamak. Bunları takmadığıma ameliyathaneye girerken bir kez daha emin olmuştum. Arkamda kalacak olan sadece babam vardı ve o da illa ki beni unutacaktı.

Jungkook ise,en çok merak ettiğim oydu. Ölsem üzülür müydü? Daha dün intikam almayı düşünürken ne ara üzülmesini kafaya takıyordum ki?

Şimdi düşünüyorum da, sanırım ölsem bir kaç kere ağlar. Hatta belki de hiç ağlamaz. Bir kaç kızla hemen beni unuturdu.

Kimi kandırmaya çalışıyorum ki? Jungkook'un sikinde dahilinde bile değildim. O şerefsiz bir şekil bana kendini inandırıp beni bırakmıştı.

Doktorun yüzüme maskeyi koymasıyla düşüncelerimi kestim. Onu düşünmek bile istemiyordum artık.

Yeni bir hayata yelken açacaktım. Onsuz. Babam ve ben olacaktık sadece. Ben ve hayatım.

...

"Çok sıkıcısın Baek. Gerçekten bu bebeyle mi yarışacaksın?"

Motorunun üzerinde toz varmışçasına motorun üstünü temizledi.

"Hadi ama tatlım ben sadece zengin bebeleriyle yarışırım. Unutmuş olamazsın."

Gür bir kahkaha attım. Bu detayı unutmuş olamazdım.

"Peki onun zengin olduğundan emin misin?"

"Beni hala tanıyamamışsın. Yazıklar olsun sana."

Sahte bir kırgınlıkla kollarını çiçek yaptı. Aynı zamanda büzdüğü dudaklarıyla sert görüntüsünün aksine bebek gibi tatlıydı şu an.

"Hadi göreyim seni. Kazan ve gel."

"Bu evin direği olmaktan sıkıldım ama ben ya. Kazandıkça paramı yiyorsun Ae Cha."

Kinayeli konuşmasının ardından dil çıkararak ordan kaçmıştım.

Onca zaman sonra istediklerimi yapmıştım. İstedim ve yaptım.

Yeni bir hayat kurdum kendime. Aylarca hastanede kaldım. Sayısız ameliyat geçirdim normale dönebilmek için. Kimse bilemezdi ne acılar çektiğimi.

Sonucu olumsuz olan ameliyatımda kaldığım kısa süreli felçte ne kadar korktuğumu kimselere anlatamadım mesela.

Konuşamadım,diyemedim ki acı çekiyorum. Duyamadım,söyleyemedim.