Obstacle✔

°17

Hasiltir medya ne oyle aq bakarken eridim hoseoktir smebdmnednd

Ellemek vardı simdi o kaslari🙄 oppaci yanim açık kalmış kapatayim hemen sizde ağzınızı kapatin dnebdbnwndnejd

Acaba bu ikiliyi hemen mi birlestirswm yoksa süründürüp mü birlestirsem naapsam bilemedim. (bende ki rahatlığa bak mk her türlü birleseceklerine dair spoi veriyom aq)

Bunu okumamis gibi davranin ehehehe belli mi olur hem belki bi supriz yapabilirim size. SUPRAYZ MADI FAKIR MDNWMDBENDNSND

Cok uzattim mk konuşmayı hayde gidiyom ben okuyun sizde bölümü

İyi okumalar~

Odamda bir sağa bir sola gidiyordum. Neredeyse tam olarak yarım saat olmuştu ve hala ikiside konuştukları yerden çıkmamışlardı.

Aklımda binlerce sorular vardı. Cevabını bilmediğim,bilmekten korktuğum cevaplar.

En basitinden o telefonda ne vardı ki izlerken şaşırmıştı? Büyük ihtimal bizimle ilgiliydi yoksa neden ikimizin olduğu bir ortamda bağırırdı?

Ya da belki de Jungkook ile ilgiliydi, bilemiyorum.

Yarım saat boyunca istisnasız türlü türlü senaryolar kurmuştum aklımda ve bunun asla ucu bucağı yoktu. Her düşüncemin sonunda mutlaka olay bir şekilde dönüp dolaşıp bana geliyordu. Bu ise daha fazla telaş olmama sebep oluyordu.

Odadan çabucak çıksalar soracaktım ama hala çıkmamıştılar.

Olduğum yerde durarak kendimi yatağıma attım. Ne konuşuyorlardı? Konu neydi? Babam neden öyle bağırmıştı?

Kafamı yastığıma gömerek ayaklarımı yatağıma vurmaya başladım. Meraktan çatlıyordum ve aklımda ki sorular beynimi kemiriyordu adeta.

Sinirleniyordum,endişeleniyordum. Ne olduğunu bilmediğim bir konu da azar yemektense en azından ne olduğunu bilmeliydim değil mi?

Hızlıca odadan çıkarak babamın odasına doğru ilerledim. Öğrenecektim.

Hızlı adımlarım babamın kapısının önüne varınca tereddüte düşmemiş değildim. Ya aslında boşuna endişe yapıyorsam?

Siktir işte,ikileme düşmek berbat bir durumdu.

Anlık olarak kapıya vurduğumda gözlerimi kapatarak öylece beklemeye başladım. Aslında tüm bu endişem babamdı. Sinirlendiği an gözü kimseyi görmezdi. Bunu bizzat tecrübe ettiğim için diyordum. Çünkü bazen sinirleri kontrolden çıkabiliyor ve kaba sözler kullanabiliyordu. Haddinden fazla kaba sözler.

Düşüncelerinden arınarak gözlerimi açtım. Babam ve Jungkook öylece bana bakıyorlardı.

Yüzüme sahte bir gülüş kondurarak içeri girdim. Eh en azından düşündüğüm kadar gergin bir ortam gözükmüyordu.

'Burada ne olduğunu biriniz bana anlatabilir mi?'

Jungkook'un endişe dolu gözleri gözlerimi bulduğunda babama bakarak kafasını iki yana salladı. Merak ediyordum işte,söyleyemezler miydi?

'Bunu benden daha iyi bilirsin Ae Cha.'

'Ne demek istiyorsun baba?'

Jungkook,sinirle anlını ovalamaya başladığında hala babama bakıyordum tekdüze.

Elini masanın üzerinde ki telefona götürdü ve açtığı videoyu gözlerimin önüne tuttu.

Konuşamadım. Görür görmez anladığım videoyu açıklamak için, inkar etmek için konuşamadım bile. Gerçek tüm benliğiyle ortadaydı.

Bir babanın bunu görmesi ne kadar normaldi? Utanç vericiydi gerçekten.