My story is yours

Part 3

'Geloof me nou Elle, je ziet er fantas.. ' Het beeld blijft even haperen en ik laat me vloekend op bed vallen. Nu wordt het beeld op mijn gsm weer duidelijk en  zie ik mijn beste vriendin terug duidelijk. 'Wat zei je?'vraag ik grinnikend omdat ik goed genoeg weet wat ze wilde zeggen. Lily rolt met haar ogen. 'Je ziet er geweldig uit, Elle! Elke jongen wordt onmiddellijk op je verliefd! En dat enkel en alleen al door jouw uitstraling.' Ik glimlach flauwtjes. Lily is echt te goed voor deze wereld... Ik heb het echt waar getroffen met een vriendin als haar.

'Dankjewel maar Ethan is niet zoals elke jongen.' Ik werp een blik op de klok en merk dat hij er al over een halfuurtje is. 'Hoe reageerde je moeder?' vraagt Lily terwijl ze haar invlecht. Ik haal doodleuk mijn schouders op. 'Ze was niet echt gelukkig dat ik er zo plotseling mee afkwam.' Lily grinnikt. 'Maar ze zei dat ze benieuwd was om hem te leren kennen,' voeg ik toe terwijl ik een kussen van mijn bed gooi.

'Ja, ja, dat zal wel..'lacht Lily. Ik steek mijn middelvinger op. 'F**k you Lily.' Ze weet even goed als ik dat we elkaar graag plagen. 'Dus, even iets helemaal anders,' zegt Lily plots serieus. Ik ga rechtop zitten en kijk haar nieuwsgierig aan. 'Heb je al geleerd voor die belangrijke test van wisk..' - 'stop!' beveel ik haar onmiddellijk. 'Zwijg me erover... Ik moet nog beginnen.' Ik krab even in mijn nek.

Lily schudt glimlachend haar hoofd. 'Zorg er dan maar voor dat je langs Anthony zit.' Ik rol met mijn ogen. Anthony is een jongen van onze klas die hoogbegaafd is. Volgens mij heeft hij nog nooit lager dan een acht gescoord. Urgh, ik haat zo'n mensen die dan moeilijk beginnen te doen omdat ze geen maximum halen. Dan zit ik daar met m'n vier...

'Nee, no way. Ik leer zelf wel.' Ik adem eens diep in en uit. Ik was echt helemaal vergeten dat we maandag toets hadden. 'Denk je dat ik het morgen kan leren? In één dag bedoel ik.' Lily lijkt even na te denken. 'Ja, waarschijnlijk wel. Zie gewoon dat je er iets van kent,' antwoordt ze droog. Ik schud gniffelend mijn hoofd.

'Moet je je trouwens niet verder gaan klaarmaken? Het is al kwart voor zeven.' Ik werp een blik op de klok en zie dat Lily gelijk heeft. Shit, ik moet mijn haar nog doen. 'Ik spreek je later nog! Doei doei!' Lily wenst me nog succes en dan leggen we af. Ik haast me naar de badkamer en steek de krultang in het stopcontact. Aangezien ik van nature stijl haar heb, heb ik niet echt een andere keuze dan het te krullen.

Wanneer ik aan mijn laatste krul bezig ben, weerklinkt het geluid van de deurbel door heel het huis. Mijn hart begint sneller te kloppen. Ik hoor mijn vader wat mompelen in de gang. Waarschijnlijk beval mijn moeder hem om de deur te openen zodat zij de tafel kan dekken.

Ik hoor Ethan iets zeggen waarop mijn vader begint te lachen. Ik hoop dat het al goed klikt tussen hen twee. Mijn moeder kan ik wel beïnvloeden. Maar bij mijn vader is dat niet zo gemakkelijk. Hij heeft al snel zijn eigen oordeel klaar.

Ik leg de laatste krul goed en kijk nog een keer in de spiegel. Het meisje dat voor me staat ziet er goed uit. Haar haar zit mooi in model en haar lippen glanzen van de rode lippenstift. Ze draagt een kort zwart jurkje dat iemand aandoet om indruk te maken op iemand. Maar ze ziet er gewoon overdreven goed uit. Dit ben ik niet.

Zonder te aarzelen veeg ik alle make-up van mijn gezicht met een make-up remover. Ik schrob zo hard totdat ik alles eraf krijg en mijn huid vuurrood ziet. Als ik dat gedaan heb, haast ik me naar mijn kledingkast om een andere outfit uit te zoeken.

'Elle! Kom je nog?' Ik hoor mijn moeder vanuit de keuken roepen. Ik kan uit haar stem niet opmaken of ze kwaad is of gewoon ongeduldig. Ik hoop dat tweede want alles is beter dan een hongerige moeder die kwaad is op haar tienerdochter.

'Ja-ha! Wacht nog heel even!'

Ik haast me terug naar de badkamer om mezelf om te kleden. Nu trek ik een jeansrokje aan met een bijpassend topje. Ik neem mezelf voor dat ik me echt niet moet veranderen voor hem. Ethan vond me gisteren mooi, de dag daarvoor en zelfs de dag dáárvoor. Dan zal hij me nu ook wel niet lelijk vinden. Ik kijk nog één keer in de spiegel en haast me dan naar beneden.

Wanneer ik een grijns op zijn gezicht zie, verdwijnen mijn zenuwen onmiddellijk. 'Waarom duurde dat nu lang?' hoor ik mijn moeder vragen maar ik hoor het maar half omdat ik verblind word door Ethans schoonheid. Hij draagt een geklede broek met een zwarte coltrui. Ik heb hem geloof ik nog nooit zo chique gezien.

'Je ziet er geweldig uit,' fluistert hij in mijn oor wanneer ik naar hem toewandel. Ik begin te blozen. Dan pas realiseer ik me dat mijn ouders gewoon mee zitten te kijken.

'Uhh, zouden jullie ons even alleen willen laten?' vraag ik op een duh-uh-manier. Mijn vader begint te grinniken en mijn moeder rolt met haar ogen. 'Let wel op dat de spaghetti niet overkookt! Wij zullen even naar de woonkamer gaan. Oh en ...'

Ik hoor mijn moeder al niet meer doordat Ethans hand mijn wang streelt. 'Hebben mijn ouders zich al een beetje gedragen?' Vraag ik nieuwsgierig. Er ontstaat een glimlach om zijn lippen. Ik geef hem een lichte stomp. 'Wat? Wat heeft mijn moeder nu weer gezegd?' vraag ik lichtelijk in paniek. Nu begint Ethan harder te lachen. 'Rustig, Beertje, het was maar een grapje.'

Ik kijk Ethan verrast aan. 'Hoe noemde je mij nu?' vraag ik met een grijns. 'Beertje,' herhaalt hij nog eens. Ik smelt vanbinnen. 'Dat is echt een geweldig koosnaampje! Hoe moet ik jou dan noemen?' Ethan lijkt er even over na te denken. 'Noem me maar Beer.' Ik geef hem grinnikend een stomp. 'Serieus?' vraag ik lachend. 'Jup! Ik ben vanaf nu jouw Beer...' Nadat hij dat zegt, neemt hij me in zijn armen. Ik begraaf mijn gezicht in zij borstkas. 'Je moet me wel één ding beloven,' fluister hij zacht. 'Wat dan?' vraag ik al even zacht terug. 'Je moet me beloven dat ik jouw enige Beer ben.' Mijn hart maakt alweer een sprongetje. 'Dat beloof ik je,' antwoord ik zonder te aarzelen. Ik knipper een traantje weg.

'Ow shit.' Voordat ik kan protesteren maakt Ethan zich los uit onze omhelzing en snelt hij naar de kookpot op het vuur die overgelopen was. Ik wrijf even in mijn ogen en leun lachend tegen het aanrecht aan. Hem zo zien knoeien is echt amusant.

Toch kan ik het niet laten hem vlug te helpen. Even later is al het overgelopen water in enkele keukenhanddoeken gedrongen.

'Stom dat we het niet hadden gezien,' merkt Ethan op. Ik haal mijn schouders op. 'Dan had ik ik geen intiem momentje met mijn Beertje gehad.' 'Beer,' verbetert hij me maar ik zie dat hij er zelf mee lacht. Ik schud grinnikend mijn hoofd en kijk op de klok. 'Laten we eten,' stel ik voor. Mijn maag rammelt. 'Perfect!'