My story is yours

Part 38

'Aah, dat jurkje staat je geweldig!' Complimenteer ik mijn moeder wanneer ze uit het pashokje komt gewandeld met een paars jurkje aan. Mama loopt rechtstreeks naar de spiegel toe en doet dan enkele vreemde poses. Wauw, dit is cringe.

Ik wend mijn blik af en staar naar de vloer. 'Ben je er zeker van dat het mooi is?' Vraagt mijn moeder terwijl ze kritisch in de spiegel kijkt. Ik draai me naar haar om en knik hevig. 'Het is echt heel erg mooi, mam!' Nu ontstaat er een grote glimlach om haar lippen. 'Dan neem ik het!'

Ik glimlach. Terwijl mama zich terug omkleedt, gris ik mijn gsm uit mijn jaszak. Dat is zó hatelijk aan jurkjes; je kan je gsm nergens kwijt en moet hem dan maar in dat kleine jaszakje proppen.

12 nieuwe oproepen. Negen van Ethan en drie van Will. Ik zet mijn gsm volledig uit en prop hem terug in mijn jaszak. Ik heb absoluut geen zin in jongens op dit moment. Al helemaal niet in iemand van wie de naam begint met de "E" en eindigt met de letters "than".

'Kom, dan ga ik betalen,' hoor ik mijn moeder zeggen wanneer ze het pashokje uitloopt met het paarse kledingstuk in haar handen. Ik volg haar naar de kassa en wacht geduldig totdat ze betaald heeft.

'Naar welke winkel zou je graag willen gaan?' Vraagt mama wanneer we terug buiten staan. Ik kijk onderzoekend rond en mijn blik blijft hangen bij een kledingwinkel met een kleurrijke gevel. 'Die,' antwoord ik, wijzend naar de winkel die mijn aandacht trok. 'Ik geloof dat die nieuw is,' leg ik dan uit terwijl we er al heen kuieren. 'Ik vind het echt al heel gezellig,' zegt mijn moeder glimlachend wanneer we de winkel binnenwandelen. Ik knik bevestigend.

Zo'n drie kwartier later kom ik buiten gewandeld met drie grote zakken in mijn handen. Deze winkel had echt prachtige kleren voor een gunstige prijs! Ik heb zelfs een zwartkleurig jurkje gevonden voor het feestje vanavond.

'Zullen we nu iets gaan eten in dat Italiaans restaurantje?' Stelt mama voor terwijl ze een blik op haar horloge werpt.  Nu pas merk ik op dat mijn maag rammelt. 'Je weet wel, "L'arte di cucinare,' verduidelijkt ze. Ik knik alsof ik precies weet wat mama bedoelt.

~~~

'We zouden dit vaker moeten doen,' mompel ik zachtjes nadat ik een slok cola heb genomen. Mama knikt. 'Ik weet het, lieverd. Het is gewoon zo druk op mijn werk en jij kan beter toch maar niet te veel school missen.'

'Maar waarom moet ik dan per se nu nog naar school gaan? Ik zie volgend jaar toch precies hetzelfde!' Mijn moeder zwijgt even. 'Ach, je weet tocht wel hoe dat zit met leerplicht enzovoort.'

Ik zucht. 'Ja, je hebt gelijk.'

'Dat heb ik toch altijd!' Ik werp mama een quasi kwade blik toe. 'Hé, ik zat eens na te denken en misschien moeten we gewoon helemaal opnieuw beginnen,' zegt mijn moeder dan plotseling. Ik kijk haar verward aan. 'Wat bedoel je met "opnieuw beginnen?"

Net wanneer mama wil antwoorden, worden er twee borden spaghetti bolognese voor onze neus gelegd. 'Buon Appetito', zegt de ober met een grote glimlach. Volgens mama is hij een echte Italiaan en is hij ongeveer een tweetal jaar geleden naar België verhuist om hier een restaurant te openen. Op sommige dagen kookt hij maar af en toe - zoals vandaag- serveert hij. Volgens bepaalde geruchten zou hij geen woord Nederlands kunnen maar dat betwijfel ik.

Vlak voordat de ober zich omdraait schenkt hij mijn moeder nog een knipoog. Mijn moeder begint te blozen en wendt haar blik af. Ik geef mama van onder te tafel een stomp met mijn voet. 'Wat was dat?' Vraag ik met opgetrokken wenkbrauw en wijzend naar de man die uit ons zicht verdwijnt om de keuken in te wandelen. 'Dat was Riccardo,' antwoordt mijn moeder glimlachend. 'Nee, ik vroeg niet wíe dat was maar wát dat was!'

'Ach, Elle, het was niks. Ik zou niet weten waar je het over hebt,' wuift ze mijn vraag weg. Ik rol met mijn ogen. 'Mam, die... Wat was zijn naam weer?'

'Riccardo,' antwoordt mijn moeder vliegensvlug. Ik rol met mijn ogen.

'Ik denk dat die Riccardo je wel ziet zitten,' zeg ik dan terwijl ik mijn bestek al in mijn handen neem. 'Maar nee... Waarom zou hij míj zien zitten? Ik ben al zo oud en ach ja... Heel dat gedoe met je vader spookt nog steeds door mijn hoofd.' Ik bijt op mijn wang en zwijg.

'Dat wilt toch niet zeggen dat je niet meer mag daten?' Probeer ik haar te overtuigen. 'Je mag best nog eens wat plezier maken in je leven,' voeg ik dan toe terwijl ik gekke bewegingen maak met mijn wenkbrauwen. Mijn moeder kijkt me fronsend aan. 'Denk je niet dat ik dan te snel ga?' Vraagt ze onzeker.

Er ontstaat een flauwe glimlach om mijn lippen. 'Ik wil gewoon dat je terug gelukkig wordt en volgens mij gaat dat wel door nieuwe mensen te leren kennen!'

Uiteindelijk knikt mama dan toch instemmend. 'Misschien heb je wel gelijk,' antwoordt ze grijnzend. Ik grinnik. 'Weet ik toch.'

Net wanneer ik haar wil vragen wat ze daarnet bedoelde met "opnieuw beginnen", stelt mijn moeder voor om te beginnen aan onze pasta. Ik neem me voor om het haar straks te vragen.

Ik volg mijn moeders voorbeeld en neem een grote hap van het culinair kunstwerkje dat bovendien heerlijk ruikt. Daarna knik ik goedkeurend. 'Hmm... heerlijk.'

Even later komt de ober de rekening brengen. Ik houd mijn moeder onopvallend in de gaten en bedenk me dat ze straks kaakpijn gaat hebben van het breeduit glimlachen. 'Eeft et gesmakt?' Vraagt de donkerharige man dan terwijl ook om zijn lippen een grote glimlach speelt. Ik wist het wel; hij kan Nederlands spreken, al is het met een speciaal accent. Hij doet zijn best, maar dat is hoogstwaarschijnlijk gewoon om indruk te maken op mama.

Wanneer mijn moeder de rekening aanpakt raken haar vingers kort de zijne en ik kijk hen met spleetoogjes aan. Ken je van die momenten waarop je je overbodig voelt? Wel, ik denk dat ik nu in zo'n situatie terecht ben gekomen.

Mijn moeders ogen scannen de rekening en blijven hangen onderaan het papiertje, bij iets dat kennelijk haar aandacht trok. Ze begint hevig te blozen en bijt nerveus op haar lip. Ik bekijk het tafereel fronsend. Wat is dit?

'Is dat je gsm-nummer?' Hoor ik mijn moeder dan vragen. Het duurt even voordat ik haar woorden kan bevatten. What the -

'Jah,' antwoordt de ober met een nu nog grotere glimlach. Mijn moeder begint harder te blozen en heeft enkel nog oog voor de man die naast ons tafeltje staat. Het lijkt wel alsof ze vergeten is dat ik hier ook nog zit.

'Mijn naam is Amy,' vertelt mijn moeder.

'Amy,' herhaalt de man maar dan met een Italiaans accent.

Mijn moeder begint hevig te knikken. 'Fijn je te leren kennen, Riccardo! Ik laat je zeker iets weten maar uhh nu ben ik hier met mijn dochter dus uhh...'

Aah mooi, ze weet dus toch nog dat ik hier zit.

'Ik begrijp,' zegt de man vervolgens. Mijn moeder betaalt met haar creditkaart maar tikt als een domme koe de foute code in. Ik rol met mijn ogen. Typisch, één keer geeft een aantrekkelijke man haar aandacht en ze kan al niet meer functioneren.

Uiteindelijk geraken we dan toch nog buiten zonder dat ik me al te veel moet schamen om mijn moeder.