My story is yours

Part 41

'Hoe was het gisteren nog op dat feestje geweest?' Normaal gezien is mijn moeders humeur nooit zo goed in de ochtend dus ze heeft gisteravond kennelijk een leuke tijd gehad. Ik smeer wat Nutella op mijn pistolet en haal mijn schouders op. 'Lily was straalbezopen en...' Ik stop even met praten. Moet ik mijn moeder vertellen dat Will me heeft gekust? De gedachte alleen al bezorgt me terug rillingen.

'Ach, haar ouders zullen niet zo blij zijn daarmee,' antwoordt mijn moeder grinnikend terwijl ze van tafel opstaat om sinaasappelsap uit de koelkast te halen. 'Gelukkig heb jíj wel een brave dochter,' antwoord ik bloedserieus. Mijn moeder begint weer te lachen en zet zich terug neer aan tafel.

'Hoe gaat het eigenlijk met Will?' Vraagt ze dan plots. Ik verstijf even. 'Hoezo?'

'Oh zomaar,' antwoordt mijn moeder schouderophalend.

'Ja, prima.' Opeens is mijn eetlust totaal verdwenen.

'Gaat het wel met je?' Vraagt mama dan bezorgd. Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon slecht geslapen.' Het is geen leugen. Ik kon alleen nog maar denken aan dat voorval met Will. Zou hij het zich nog herinneren? Hij was behoorlijk dronken. Hij wist vast gewoon niet wat hij aan het doen was. Toch?

'Elle, ik vroeg je iets,' hoor ik mijn moeder plots zeggen. Ik kijk geschrokken op. 'Ja?'

'Ik vroeg of je last hebt van nachtmerries.'

'Nee,' antwoord ik snel. Blijkbaar iets té snel want mijn moeder kijkt me bedenkelijk aan. Ze gelooft me waarschijnlijk niet.

'Wil je misschien eens met een psycholoog gaan praten? Het kan je vast helpen met dat heel gedoe om je geheugenverlies en je vader enzo te verwerken.' Ik kijk mama geschrokken aan. 'Nee, ik heb geen hulp nodig,' antwoord ik bot terwijl ik mijn stoel naar achteren schuif en de keuken uitvlucht.

'Elle, loop niet weg! We kunnen er toch over pra...'

Ik hoor mijn moeder al niet meer want ik sla kwaad mijn slaapkamerdeur dicht. Ze begrijpt echt niet wat ik op dit moment doormaak. Niemand kan me helpen het te verwerken. Uiteindelijk is en blijft het iets dat ik zelf te boven moet komen. Dat kan geen enkele persoon in mijn plaats doen.

Nadat ik me helemaal heb klaargemaakt, beslis ik om bij Lily langs te gaan. Ik heb al enkele berichtjes gestuurd maar ze heeft nog niets laten weten. Niet dat dat me iets verbaast eigenlijk. Waarschijnlijk ligt ze nog te maffen in bed met een enorme kater.

~~~

Met twee bekers Starbuckskoffie in mijn hand probeer ik op de bel te drukken. Even later wordt de voordeur met een ruk geopend en kijk ik recht naar Deans fronsend gezicht. Hij kijkt me kort aan en roept Lily's naam. Ik glimlach ongemakkelijk en staar naar de grond. 'Bedankt om Lily gisteren in de gaten te houden,' mompelt Dean dan zachtjes.

Nu is het mijn beurt om hem fronsend aankijken. Wie had dat ooit gedacht! Dé Dean Adams bedankt iemand!

Ik haal mijn schouders op en net wanneer ik iets wil zeggen zie ik Lily's moeder achter Dean verschijnen. 'Elle, wat fijn dat je er bent! Kom toch binnen!' Ze trekt de deur wijd open zodat ik me welkom voel om hun huis binnen te gaan.

'Dean toch, je kan wat vriendelijker doen,' hoor ik Lily's moeder Dean verwijten. Die laatste rolt met zijn ogen en slentert terug de trap op. Waarschijnlijk gaat hij terug gamen of wat hij ook doet in zijn saaie leventje.

Lily's mama wendt zich terug tot mij. 'Hoe gaat het met je?' Ik glimlach flauwtjes. 'Prima hoor. Is Lily al wakker?' De vrouw grinnikt even en schudt dan haar hoofd. 'Heb je koffie voor haar gehaald?' Vraagt ze dan, wijzend naar de twee bekers in mijn hand. Ik knik hevig. 'Natuurlijk, ik weet wel wat je kan gebruiken wanneer je je miserabel voelt,' antwoord ik knipogend. De vrouw grinnikt even en laat me dan naar boven gaan.

Even later trek ik onhandig Lily's slaapkamerdeur open. Zoals verwacht is haar gordijn nog dicht. Ik zet de bekers koffie even op de grond en trek de gordijnen met een ruk open, wat enkel wat gevloek uit Lily's mond oplevert. 'Rise and shine!' Roep ik overdreven luid terwijl ik gekke bewegingen maak met mijn armen. Het felle zonlicht doet ook mij even verblinden dus ik knipper even. Lily mompelt wat binnensmonds en trekt de lakens over zich heen. 'Lily, opstaan,' zeg ik grinnikend. Ik loop richting haar bed en trek zonder te aarzelen het deken van haar af. 'Fock off!' Roept ze luid. Ik verschrik me bijna dood wanneer ik haar ochtendhoofd zie en moet me inhouden om niet in lachen uit te barsten. 'Ik zie je ook graag,' antwoord ik daarom grappend. Lily rolt met haar ogen en trekt een pruillipje. 'Mijn hoofd bonst, doe even dat gordijn dicht.'

Ik schud resoluut mijn hoofd. 'Als je uit bed komt heb ik een verrassing voor je,' zeg ik dan knipogend. Nu gaat Lily plotseling klaarwakker rechtop zitten. 'Dat kan me wel bekoren,' antwoordt ze nieuwsgierig. 'Kom maar op met die verrassing!'

Ik rol met mijn ogen en pak de twee bekers koffie van de grond. 'Latte macchiato met vanille voor miss Adams,' zeg ik plechtig terwijl ik haar één van de bekers aanreik. Lily kijkt me verbaasd aan, slaakt een vreugdekreet en zet de beker vervolgens aan haar lippen. 'Mmm... Mijn favoriet,' mompelt ze met haar ogen dicht. 'Weet ik toch!'

Nu neem ik ook een slok van mijn koffie die inmiddels halfleeg is door een klein ongelukje op weg naar hier. Laten we zeggen dat ik niet echt goed ben in wandelen en koffie drinken tegelijkertijd. Als je dan nog eens wordt verblind door de ochtendzon is het lastig om de weg vlekkeloos af te leggen. Neem die vlekkeloos maar letterlijk.

'Dankjewel, Elle, dit was echt wat ik nodig had,' mompelt Lily wanneer we een tijdje gezwegen hebben. Ik glimlach. 'Dat doe ik graag voor je. Hoe voel je je?'

Lily kijkt me met spleetoogjes aan. 'Is dat dan niet duidelijk?' Antwoordt ze grinnikend terwijl ze naar haar gezicht wijst. 'Ik voel me vreselijk. Mijn hoofd bonst en het voelt alsof ik gisteren een hele marathon heb gelopen; zoveel dorst heb ik.' Ik rol lachend met mijn ogen. 'Je hebt het behoorlijk naar je zin gehad!'

Lily kijkt me geschrokken aan. 'Hoezo? Deed ik vreemd?' Vraagt ze dan bang. Ik begin hard te lachen. 'Bwaah, laten we zeggen dat je je beste dansmoves hebt bovengehaald.'

Lily trekt een pruillipje en begint te vloeken. 'Urgh, waarom liet je me dan ook gewoon doen? Je had me moeten tegenhouden, Elle!' Ik rol met mijn ogen. 'Nu is het mijn fout weer. Jíj was degene die met dat domme idee afkwam om naar dat nóg dommere feestje te gaan.'

'Pff... Ik kon toch niet weten dat ik dronken zou worden? Is er voor de rest nog iets speciaals gebeurd?'

Ik slik even en schraap mijn keel. Zou ik zeggen dat Will me gekust heeft?

'Will heeft me gekust,' floep ik er zomaar uit. Ik schrik even van mezelf en zie Lily's ogen groot worden. 'Wát heeft hij gedaan?' Vraagt ze ongelovig.

Ik haal diep adem. 'Hij was gisterenavond dronken en ik weet niet wat hij allemaal zat te zeggen maar...' Lily schudt geschokt haar hoofd.

'Heb je... Heb je hem terug gekust?' Ik wend mijn blik af en staar naar de houten vloer waar wat gefrommelde kleren liggen. 'Ik had niet echt een keuze. Hij had me zo stevig vast dat ik...' Mijn stem slaat over en ik knipper opkomende tranen weg. 'Ik ben kwaad geworden en toen ben ik weggelopen.'

Ik voel Lily's hand zachtjes mijn arm strelen. 'Wat een sukkel,' zegt ze zachtjes. 'Ik weet echt niet wat ik nu moet doen, Lil. Ik ben echt niet verliefd op Will en ik weet 100% zeker dat dat nooit gaat gebeuren.' Lily knipt begrijpend en lijkt haar woorden zorgvuldig uit te kiezen voordat ze iets antwoordt.

'Dan moet je dat hem vertellen. Zeg hem eerlijk dat het nooit iets gaat worden tussen jullie en spreek af om gewoon vrienden te zijn. Dat gaat toch?' Ik haal verslagen mijn schouders op. 'Ik wil hem niet kwetsen, snap je?'

'Maar je moet wel de waarheid zeggen, Elle! Je kan hem echt geen hoop geven. Waarschijnlijk was hij inderdaad dronken en herinnert hij zich nu niets meer van gisteren maar toch moet je het vertellen. Hij heeft het recht om het te weten.'

Ik laat Lily's woorden tot me doordringen en knik dan lichtjes. 'Je hebt gelijk.' We zwijgen allebei een tijdje omdat we niet weten wat er nog te zeggen valt.

'Kom hier,' mompelt Lily uiteindelijk. Ik kijk vragend op en voel dan twee armen me in omhelzing nemen.