My story is yours

Part 33

'Ik wil echt naar de Zara! Of misschien ook wel naar de Bershka want ik zou echt graag dat ene rokje kopen! Je weet wel, zo dat een dat...' - 'Hier moeten we afstappen,' onderbreek ik Lily terwijl ik al opsta om de bus uit te stappen.

Wanneer Lily en ik uit de bus zijn gestapt, veeg ik met mijn handpalm zweet van mijn voorhoofd.
'Urgh, die bus was echt bloedheet,' zeur ik terwijl ik mijn gsm uit mijn handtasje pak om mama te laten weten dat we veilig in de stad zijn aangekomen.

Wanneer ik een berichtje gestuurd heb, observeer ik de omgeving. 'Weet jij waar de winkelstraat is?' Vraag ik Lily. Zij knikt hevig. 'Tuurlijk, volg mij!'

Na tien minuutjes zijn er eindelijk kledingwinkels te zien. 'Zullen we eerst naar de Zara?' Stel ik dan voor. 'Ja!' Roept Lily opgewonden. Ze pakt mijn arm vast en sleurt me mee door de winkel. Na een dik halfuur hebben we allebei onze handen vol kleren. 'Kom, dan gaan we alles passen,' stel ik snel voor, voordat Lily nóg meer kledingstukken vindt die haar bevallen.

Wanneer we de winkel uitwandelen heb ik een grote zak vast. Ik heb twee leuke
jurkjes en een jeansbroek gekocht. Lily daarentegen heeft zich een beetje laten gaan en heeft volgens mij zowat de hele winkel leeg gekocht. 'Oh my God, daar is de H&M!' Voordat ik iets kan zeggen, word ik alweer meegesleurd door mijn shopverlaafde vriendin.

~~~

'Voor wie was de pizza Hawaï?' Ik steek snel mijn hand op en kijk verlekkerd naar het bord dat me wordt voorgeschoteld. Lily kijkt me met een vies gezicht aan en bedankt de serveerster wanneer die Lily's pasta aangeeft.

'Mmm...' mompel ik zachtjes nadat ik een grote hap van mijn pizza heb genomen. 'Bah, ik snap niet hoe je dat binnenkrijgt,' zegt Lily dan. Ik steek mijn middelvinger naar haar op. 'Wie bedacht heeft om ananas op pizza te doen is echt een genie,' mompel ik zonder Lily aandacht te gunnen. 'Een genie? Die persoon belandt juist op de brandstapel! Wie durft er een pizza zó te verpesten.' Ik rol met mijn ogen en eet gewoon door. 'Geniet jij maar gewoon van je spaghetti,' mompel ik.

'Ik vond het echt leuk vandaag,' zeg ik dan om een ander onderwerp aan te halen. 'Ik ook!' Roept Lily vrijwel onmiddellijk uit. 'We hebben ook echt veel leuke dingen gevonden hè?' Ik knik bevestigend. 'Het was echt al lang geleden dat we nog zoiets samen gedaan hebben,' vertelt Lily dan op gedempte toon.

Ik krab eens in mijn nek. 'Sorry, misschien heb ik je een beetje laten vallen.' Lily schudt hevig haar hoofd. 'Nee hoor, ik had het ook gewoon eens kunnen voorstellen! Ik vind het echt leuk dat vandaag nog eens zoals vroeger aanvoelde.'

Ik frons mijn voorhoofd. 'Zoals vroeger?' Vraag ik dan.

'Je weet wel, zo zonder al die zorgen.'

Het is even stil. 'Ik weet het,' mompel ik uiteindelijk. 'Ik... Waarom is mijn leven toch zo'n puinhoop?' Lily's blik verzacht. 'Dat is het niet, Elle. Iedereen heeft zijn of haar problemen. Maar geloof me, uiteindelijk komt alles goed!'

Ik bijt op mijn lip en zwijg weer een tijdje. Heeft Lily gelijk? Komt alles goed? Ga ik me ooit weer veilig voelen op straat? Ga ik Ethan nog onder ogen durven komen nadat ik een heleboel over hem te weten ben gekomen? En waarom heeft Will gelogen? Of was het helemaal geen leugen?

'Hé, stop met piekeren,' zegt Lily dan plotseling. Ik kijk haar verontschuldigend aan. 'Ik... Ik weet gewoon niet wat ik moet doen,' beken ik dan terwijl er een enkele traan over mijn wang rolt. Ik háát het dat ik de laatste tijd zo emotioneel reageer op letterlijk alles. Ik veeg de traan snel weg.

Lily schuif haar stoel naar achteren en knielt ondertussen naast me neer. Ondertussen streelt ze over mijn arm. 'Kom hier.'

Ik twijfel geen seconde en sta recht van mijn stoel op mijn beste vriendin te omhelzen. Het levert wat vreemde blikken op van andere mensen maar ik negeer heb. 'Bedankt, Lil. Jij weet altijd de juiste woorden te zeggen op het juiste moment.'

'Nee, Elle, ik zeg gewoon wat iedereen die van je houdt zou zeggen.'

We maken ons los uit onze omhelzing en gaan terug zitten om de rekening te vragen aangezien onze eetlust totaal verdwenen is.

Even later zitten we terug op de bus naar huis en staar ik uit het raam. De hoge gebouwen maken plaats voor prachtige, groene velden en bossen.

'Misschien maar goed dat Will vandaag niet mee was,' zegt Lily dan uit het niets. Ik draai mijn hoofd naar links en mijn blik kruist die van Lily. 'Jongens shoppen gewoon niet graag, geloof ik.' Lily grinnikt. 'Dat is wel duidelijk! Had je Wills gezicht vanochtend gezien toen ik voorstelde om te gaan winkelen in de stad?' Er ontstaat een grote glimlach om mijn lippen wanneer ik eraan terug denk. 'Hmm... Dat heb ik gezien, ja,' lach ik.