My story is yours

Part 37

Mijn ogen openen zich wanneer er een vrolijk deuntje, afkomstig van mijn gsm, mijn nachtelijke rust verstoort. Ik geeuw eens vermoeid en wrijf in mijn ogen. Dan herinner ik me weer wat er gisteren is voorgevallen en vullen mijn ogen zich met tranen. Ik veeg ze snel weg en merk op dat het vrolijke melodietje nog steeds niet is opgehouden. Urgh, k*twekker, denk ik in mezelf. Dan realiseer ik me iets. Dit is niet het geluid dat mijn wekker normaal gezien maakt. Dit vrolijke muziekje bezorgt me, in tegenstelling tot mijn wekker, géén gehoorschade. Ik spits mijn oren en knijp mijn ogen tot spleetjes.Het duurt even voor ik realiseer dat het de beltoon van mijn gsm is. Ik gris het zwarte toestel van het nachtkastje en zie Lily's naam op het beeldschermpje verschijnen. Ik duw snel op het groenkleurig symbooltje om op te nemen.

'Lil, is er iets?' Mijn stem klinkt - zoals gewoonlijk - hees aangezien het nog ochtend is.

'Nee hoor, ik las gewoon net je berichtje en zit vol vragen dus...' Lily ratelt aan één stuk door en ik moet moeite doen om haar fatsoenlijk te verstaan.

'Ik kan het echt niet bevatten dat Ethan zoiets tegen je gezegd heeft.'

Ik bijt op mijn lip en voor de tweede keer deze ochtend ontstaan er tranen in mijn ogen. 'Ik ook niet,' mompel ik eerlijk.

'Jullie waren gewoon voor elkaar gemaakt!' Roept Lily dan overdreven luid. Ik rol met mijn ogen. 'Wrijf het er nog maar eens in.'

'Sorry, zo bedoelde ik het niet,' verontschuldigt ze zich. 'Ik vind het gewoon zo erg voor je! Ik weet dat je nog gevoelens voor hem had, Elle.'

Ik slik. Het heeft geen zin om mezelf voor de gek te houden. Ja, ik vond hem tot gisteren nog aantrekkelijk en ja, misschien wilde ik wel weer een relatie met hem aangaan. Maar nu niet meer. Nooit meer.

'Niet meer,' mompel ik zachtjes.

Ik hoor een zucht aan de andere kant van de lijn.

'Hoe laat is het eigenlijk?' Vraag ik om een ander gespreksonderwerp aan te knopen. Misschien niet echt het meest interessante om over te praten maar toch. Alles beter dan over je weet wel wie te praten.

'Negen uur of zo,' hoor ik Lily zeggen. Ik probeer me het lessenrooster voor de geest te halen maar dat lukt niet echt. Ik steek het maar op mijn geheugenverlies.

'Dan heb je nu...' Wanneer Lily merkt dat ik mijn zin niet ga afmaken, vult ze me aan. 'Wiskunde.' Ik grinnik. 'Je lievelingsvak,' lach ik sarcastisch.

'Én mijn lievelingsleerkracht,' gniffelt ze al even sarcastisch als ik.

'Hebben jullie het nog steeds over de stelling van euh... Pocahontas?'

Ik hoor Lily schaterlachen. 'De stelling van Pythagoras, dombo.' Ik schud grinnikend mijn hoofd. 'Pocahontas klinkt leuker!'

'Jij hebt duidelijk te veel Disney films gezien de laatste tijd,' merkt Lily droogjes op. Ik lach de opmerking weg. 'Valt wel mee,' lieg ik. Het is inderdaad een leugen aangezien ik afgelopen dagen niet anders gedaan heb dan oude Disney films opnieuw te bekijken. Ik ben zielig, ik weet het. Maar wat doe je anders als je je ziek voelt en eenzaam bent? Inderdaad, niks. Disney films zijn altijd de beste oplossing in elke situatie.

'Over films gesproken, hoe was die date in de cinema gegaan?'

'Bwaaah,' mompelt Lily zachtjes. 'Bwaaah?' Vraag ik fronsend. 'Wat wilt dat zeggen?'

Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. 'Was het echt zo erg?'

'Jup,' antwoordt Lily kortaf. 'Vertel me alles!' Het blijft stil. 'Lil, vertel!' Dring ik aan.

'Goed, ik geef al toe,' antwoordt ze grinnikend. 'Wel, het is dus gebleken dat Blake totaal geen gevoel voor humor heeft.' Ik frons. 'Hoezo?'

'We waren dus een humoristische film gaan kijken en geen enkele keer heeft hij gelachen! Dat snap je toch niet? Hij keek naar de film alsof hij een begrafenis bijwoonde.' Ik schud gniffelend mijn hoofd. 'Wie gaat er dan ook een humoristische film kijken op een date? Je kiest toch voor een romantische!'

'Sorry, Elle, maar ik denk niet dat jij de beste persoon bent om aan míj liefdesraad te geven.'

Auwch, ach ja, ze heeft wel een punt. 'Hmm...' Mompel ik zachtjes.

'Ach, jongens zijn helemaal niet zo leuk als ze lijken!' Roept Lily dan luid om me terug aan het lachen te brengen. 'Achter elke knappe, aantrekkelijke jongen schuilt een wreed monster. Houd dat maar in je hoofd.' Ik begin hard te lachen. 'De wijze levenslessen van Lily Adams!'

Plotseling hoor ik een wc doorspoelen aan de andere kant van de lijn. 'Lil, zit je op het toilet?' Vraag ik grinnikend. Dan realiseer ik me dat het echt een domme opmerking is. Natuurlijk zit ze in de meisjestoiletten, anders zou ze toch niet kunnen bellen tijdens de lesuren! 'Sssh, er is iemand,' hoor ik haar fluisteren.

Ik maak van deze gelegenheid gebruik om het gordijn in mijn kamer open te schuiven. Ik sta rustig op van bed met mijn gsm tussen mijn oor en schouder geklemd en schuif dan de witte gordijnen aan de kant. Ik word verblind door de felle zonnestralen die recht in mijn ogen schijnen en zet vloekend een stap achteruit.

'Ja, ik ben weer alleen,' hoor ik Lily dan zeggen. Ik plof terug neer op bed en sluit mijn ogen even. 'Alles nog goed voor de rest?' Vraag ik haar. 'Ja, valt wel mee.' Het blijft even stil. 'Ooh trouwens, ik moet je nog iets vragen!' Roept Lily dan opgewekt. Oh nee, wat heeft Lily nu weer in haar hoofd...

'Er is vanavond een feestje bij Lucas, je weet wel die hotte jongen van op school, en ik zou echt graag gaan maar uhh... niet alleen natuurlijk!'

Wanneer ik niet antwoord, voegt Lily vlug toe: 'Dus kom je ook?'

Ik sta op uit bed en strompel alvast naar mijn kledingkast. Zoals elke ochtend moet ik nu weer die aartsmoeilijke beslissing maken: wat doe ik aan vandaag? 'Elle, alsjeblieft,' smeekt Lily me wanneer ik nog steeds niet heb geantwoord.

'Pff... Ik weet het niet hoor. Ik ben niet echt in de mood voor een feestje.' Ik gris een geelkleurig jurkje met bloemenprint van een kapstok. 'Please, ik wil zó graag gaan!' Ik kan me nu al voorstellen hoe Lily me met puppyogen en een pruillipje aan zou kijken.

Ik zucht eens. 'Lil, het is gewoon niet het goede moment voor een feestje,' merk ik op. 'Ach, je doet flauw! Heb je dan geen zin om nog eens totaal los te gaan?' Er ontstaat een kleine glimlach om mijn lippen. Ik moet toegeven dat het voorstel als muziek in de oren klinkt. 'Alsjeblieft,' herhaalt Lily nog eens. Zoals altijd weet ze me te overtuigen. 'Het is al goed, ik kom wel,' antwoord ik dan grinnikend. Er ontsnapt een vreugdekreet uit Lily's mond. 'Ik heb er echt al zin in!' Roept ze opgewekt.

'Het zal wel gezellig worden,' antwoord ik schouderophalend, vooral om mezelf te overtuigen.

'Nu moet ik wel weer naar de les. Anders zal meneer Verstraeten zich wel vragen beginnen stellen.'

'Geloof me, dat doet hij nu al,' plaag ik haar terwijl ik richting de badkamer slenter om mezelf klaar te maken.

'Ik kom je dan tegen acht uur ophalen vanavond! Is dat goed?'

'Ja, top! Ik zie je vanavond! Knuffel van mij!'

Ik hoor Lily nog lachen en dan beëindigt ze het gesprek. Wat heb ik toch een geluk met zo'n vriendin. Als ik haar niet had zou mijn leven er heel anders uitzien. Ze weet me altijd weer op te vrolijken, hoe humeurig ik ook ben. Ook nu zie ik weer licht aan het einde van de donkere tunnel.