My story is yours

Part 1

4 weken eerder

'Zal ik je echt niet brengen?' Mijn moeder roert nerveus in haar koffie. Ze roert zo hard dat op een gegeven moment één vierde van de koffie uit de mok ontsnapt en op de houten tafel terechtkomt. Ik schud grinnikend mijn hoofd. 'Doe even chill, mama.' Ik sta op van mijn stoel om de vlek koffie af te vegen.

Mijn moeder zucht eens diep. 'Je wordt al zo oud,' jammert ze. 'Mam, ik ben vijftien. Dat noem ik nu niet echt vreselijk oud,' merk ik droogjes op.
'Waarom moet je dan zonodig een vriendje hebben?' Mama neemt een slokje koffie. Ik zucht. 'Begin daar nu niet alweer over.. Daar hebben we het al genoeg over gehad.' Mama haalt haar schouders op. 'Geef toe dat vijftien jaar jong is.' Ik houd mijn lippen stijf op elkaar. 'Elle!' Ik haal geërgerd mijn schouders op en ga over haar aan tafel zitten. 'Ik vind hem echt leuk,' geef ik eerlijk toe. 'Op liefde staat toch geen leeftijd?' Merk ik droogjes op.

Ik zie mama voorzichtig knikken. 'Maar je bent zo naïef... Zo was ik ook en je weet wat er met mij gebeurde!' Ik knik hevig omdat ik niet wil dat mama me nog eens vertelt over die ene keer dat ze verliefd werd op een jongen die een oude man bleek te zijn van 50 jaar oud. 'Zo zal het niet gaan. Bovendien heb ik Ethan niet online leren kennen maar in real life !'

Mama kijkt me bedenkelijk aan. 'Hij zit bij mij op atletiek,' help ik haar nog eens herinneren. Mama knikt. 'Dat weet ik wel, maar toch! Hoe oud is hij weer?' Ik schud kwaad mijn hoofd. 'Wat maakt dat nu uit?' Ik bijt op mijn lip en staar naar het pak cornflakes dat op het aanrecht staat. 'Dat maakt veel uit! Hoe oud is hij, Elle?' Zonder te aarzelen antwoord ik: 'Hij is zestien.'

Ik kijk mama niet meer aan omdat ik kwaad ben. Waarom twijfelt ze ook altijd aan mij?
Mijn moeder staat recht en begint de tafel af te ruimen. 'Het spijt me,' zegt ze uiteindelijk. Ik wist wel dat dat er zat aan te komen. Mijn moeder zegt soms impulsieve dingen en heeft twee minuten later al spijt. Ze komt naar me toe gewandeld en streelt met haar hand over mijn wang. 'Het spijt me,' herhaalt ze nog eens. Ik kijk in haar helderblauwe ogen en antwoord:' je weet even goed als ik dat ik niet kwaad kan zijn op jou.' Mama's ogen beginnen te fonkelen en ze drukt een zoen op mijn wang. 'Ga maar, maar kom alsjeblieft voor 18 uur thuis. Dan kunnen we met z'n allen eten.' Met z'n allen bedoelt ze gewoon :mij, mama en papa. Omdat papa piloot is, is hij niet veel thuis. Dus maakt mama van elke mogelijke gelegenheid gebruik om samen te eten.

'Natuurlijk! Ik kom tegen half zes.' Ik geef mama nog een kus en loop dan neuriënd naar de gang waar mijn Vans liggen. Wanneer ik die heb aangedaan, trek ik snel mijn jas aan. 'Tot straks!' Ik check nog één keer of ik mijn gsm meeheb en ga dan de deur uit.

Ik kan echt niet wachten om Ethan eindelijk te zien. Het is nog niet echt officieel maar ik denk wel dat ik hem "mijn vriendje" kan noemen. We hebben afgesproken om vandaag in het park te wandelen. Omdat hij een eindje verderop woont moet hij met de fiets gaan. Maar ik kan gewoon te voet naar het park.

Ik doe mijn AirPods in en zing zachtjes mee met "Physical van Dua Lipa." Het voelt wel alsof ik vandaag op een roze wolk leef, zo hard kijk ik er naar uit om hem te zien!