My story is yours

Nawoord

Ik moet eerlijk toegeven dat ik eerst aan het twijfelen was om een dankwoord te schrijven. Dat is omdat het nu eenmaal niet zó interessant is om te lezen, bovendien schrikt de titel van dit hoofdstuk ook af geloof ik. Ik bedoel; er is niemand die enthousiast wordt van "Nawoord" te zien staan als titel. Maar... uiteindelijk vond ik dat ik toch maar even wat dingetjes moest zeggen aangezien ik jullie nooit heb aangesproken onder de hoofdstukken (want ik vind dat een beetje irritant haha).

Dus, ik zou zeggen: neem er snel een lekker snackje zoals wat popcorn of chips bij en houd die zakdoekjes ook maar bij de hand! Oké, dat laatste is misschien een beetje overdreven ;)

~~~

Goeiemorgen, -middag of -avond (wanneer je dit ook leest)!

Lieve, lieve, lieve iedereen; ik kan echt niet beschrijven hoe dankbaar ik ben dat er daadwerkelijk mensen zijn die dit boek van begin tot einde hebben gevolgd!

Of je nu reacties hebt achtergelaten, tips hebt gegeven of gewoon een passieve lezer bent, door jouw hulp heb ik er nooit aan gedacht om dit verhaal níet af te maken. Hoewel ik al talloze ideetjes aan het uitwerken ben voor een nieuw (romantisch) boek, kon ik Elle natuurlijk niet in de steek laten ;)

Ik zou graag @boekenwormenlezers bedanken omdat ze mijn hoofdstukken altijd gecontroleerd heeft op spel- en typfouten. Heel erg bedankt voor hiervoor!

Ook kan ik natuurlijk niet anders dan de persoon te bedanken die voor mij deze prachtige cover heeft gemaakt die perfect bij het verhaal past! Dankjewel NicoleJuliette1 ! Je hebt echt zoveel talent en ik weet zeker dat je er nog heel ver mee kan komen :)

(Neem trouwens zeker eens een kijkje in haar boek "Covershop" want daar kun je covers aanvragen!)

Nu eventjes terug naar het verhaal :)
Ik weet nog goed dat ik op het idee kwam om iets te schrijven over een stalker, geheugenverlies etc. Uiteindelijk heb ik gewoon mijn laptop erbij gepakt, Word geopend en ben ik maar begonnen met schrijven. Het resultaat? Een vreemde proloog die eigenlijk helemaal nergens op slaat. Maar ik heb gewoon steeds verder geschreven en naarmate het verhaal vorderde, kon ik me steeds meer inleven met Elle. Ik kon de angst, pijn en haar verdriet voelen. Soms vond ik het wel moeilijk om dingen te verwoorden dus dat zul je misschien ook wel bij bepaalde stukjes gemerkt hebben.

Ik vond het lastig om Will te laten sterven (want hij is natuurlijk ook maar gewoon een mens), maar om de een of andere reden paste dit wel gewoon in het verhaal. Ik wist dat de relatie tussen Will en Elle verpest was, en wou dat ze hem herinnerde als haar vriend. Niet als een stalker of agressieveling, wat hij eigenlijk ook was.

En dan hebben we natuurlijk nog de arrogante ex: Ethan. Hij en Elle paste uiteindelijk toch niet heel goed samen en dat werd voor haar pas duidelijk toen hij haar beledigde. Ze voelde zich aangetrokken tot hem omdat ze hem ooit graag zag. Maar uiteindelijk waren ze sowieso wel uit elkaar gegaan, of ze nu geheugenverlies kreeg of niet. Ze waren gewoon niet meant to be.

Dan *even tromgeroffel* heel kort iets over de relatie tussen Elle en Justin. Ik wilde duidelijk maken dat het leven soms hard is en dat je dan denkt dat er geen oplossing is voor de pijn die je voelt. Maar geloof me, alles komt uiteindelijk wel goed! Hoe moeilijk dat ook is om te geloven! Daarom heb ik er dus voor gekozen om Elle te laten eindigen met haar droomjongen zodat ze het verleden achter haar kan laten en kan genieten van het leven.

Als laatste zou ik graag nog eventjes willen zeggen dat jullie me altijd een berichtje kunnen sturen als je nood hebt aan een gesprek (of je je gewoon verveelt natuurlijk)! Ik ben er voor je en vergeet niet dat je nooit maar dan ook nooit alleen bent!

Love you all!
Virtuele knuffel van mij

Sylll_xox