My story is yours

Part 30

'Elle, Elle, word wakker! Anders kom je nog te laat op school!' Ik kreun eens lichtjes en knijp mijn ogen dicht tegen de felle zonnestralen die zich in mijn kamer verspreiden. Ik geeuw vermoeid en staar even wat voor me uit.

'Komaan, Elle!' Herhaalt mijn moeder nog eens die blijkbaar nog steeds naast mijn bed staat. Ik kijk suf op en zie dat ze zich al helemaal heeft aangekleed. 'Hmm... Is het niet zaterdag vandaag?' Probeer ik nog. Mijn moeder schudt kwaad haar hoofd. 'Het is vrijdag en dat weet je goed genoeg!' Ik rol met mijn ogen en rek me nog eens uit.

'Ik ga alvast ontbijten,' mompelt mama dan terwijl ze mijn kamer uitbeent. Ik gris mijn gsm van het nachtkastje en check de tijd omdat ik weet dat mama nogal kan overdrijven soms.

08:03. Shit. Ze overdreef dus niet.

Ik spring mijn bed uit en sprint naar mijn kledingkast om er snel een jeans en een hoodie uit te halen.

Als ik helemaal klaargemaakt ben, ren ik de trap af. 'Ben je klaar? Ik ga in de auto zitten hè?' Hoor ik mijn moeder vanuit uit de gang roepen. Ik trek snel mijn schoenen aan en prop een boterham in mijn mond.

'Ih om eraah,' mompel ik met volle mond. Mijn moeder kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.
'Ik kom eraan,' herhaal ik wanneer mijn mond leeg is.

~~~

'Goeiemorgen allemaal, vandaag gaan we het zoals de vorige les weer hebben over de middeleeuwen. Het is je misschien al opgevallen dat ...'

Ik zucht eens zacht en staar wat uit het raam terwijl meneer Goossens zijn hele uitleg doet. Geschiedenis. Bah. Ik hoef echt niet te weten hoe keizer Romulus Augustulus, keizer van het West-Romeinse rijk, afgezet werd door een of andere Germaan. Dit boeit me helemaal niks en ik vraag me af of het íemand iets interesseert aangezien mijn klasgenoten net zoals ik in stilte voor zich uit staren.

Zou die man dan echt niet zelf doorhebben dat hij enkel tegen de muren bezig is? Ik kijk eens op en zie meneer Goossens op een geprojecteerde kaart een bepaald gebied aanwijzen terwijl hij verder vertelt. Nope, die arme man heeft het na al die maanden nog steeds niet door.

Ondertussen dwalen mijn gedachten af en denk ik terug aan gisteren. Ik kan maar niet stoppen met denken aan wat Will me verteld heeft. Ik had er geen idee van dat Ethan zo'n meisjesgek is. Hoe ben ik dan in godsnaam verliefd op hem geworden? En belangrijker: waarom klopt mijn hart nog steeds een beetje sneller wanneer ik aan hem denk? Het ligt waarschijnlijk gewoon aan dat schattige lachje van hem. Letterlijk ieder meisje smelt wanneer een jongen op die manier naar haar glimlacht. Óf het komt door die prachtige zeeblauwe ogen waarin ik lijk te verdrinken als ik er maar iets te lang in kijk. Waarom krijg ik hem niet gewoon uit mijn hoofd gezet? Dat zou de situatie een stuk gemakkelijker maken.

'Zo, dat was het dan weer voor vandaag.' Ik spring overeind en doe een onopvallend vreugdedansje wanneer de schoolbel gaat. Dan werp ik een blik op de klok om tot de realisatie te komen dat we nog maar één lesuur gehad hebben. Shit. Dit wordt nog een lánge dag.

~~~

'Heb je eigenlijk nog iets gehoord van Ethan?' Ik neem een enorme hap van mijn broodje zodat ik Lily's vraag niet onmiddellijk moet beantwoorden.

'Nope, na die keer in de supermarkt niet meer,' antwoord ik na een tijdje terwijl ik mijn vrienden hun reactie afwacht. Lily trekt een pruillipje aangezien ze mij en Ethan ge-wel-dig vindt samen. Will daarentegen steekt zijn duim op. 'Die gast moet maar uit je buurt blijven hè!' Roept hij geïrriteerd. Ik aarzel even maar knik dan lichtjes.

'Wow, wat heb ik gemist?' Vraagt Lily geschrokken. 'Ik dacht dat je nog iets voelde voor hem!' Roept Lily luid. Zo luid dat zowat de hele kantine onze kant opkijkt.

'Het liefdesleventje van Elle gaat jullie helemaal niets aan dus eet je fucking lunch op,' roept ze dan tegen niemand in het bijzonder. Ik staar beschaamd naar het halve broodje dat voor me op tafel ligt om niet alle vragende blikken van mijn medeleerlingen te moeten zien.

'Dus,' gaat Lily dan verder alsof er niets gebeurd is. 'Wát heb ik gemist?' Vraagt ze voor de tweede keer. Ik kijk naar rechts en zie Will wat voor zich uit staren. Die is er duidelijk ook niet helemaal bij vandaag.

'Ik leg het je later wel eens uit aangezien het een beetje ingewikkeld is,' mompel ik dan. Lily kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Komaan, dat is niet eerlijk! Ik wil het weten,' zeurt ze als een klein kind. Ik geef haar grinnikend een por in haar zij. 'Het ligt niet alleen voor mij gevoelig,' voeg ik dan op fluistertoon toe terwijl ik onopvallend naar Will wijs. Lily kijkt me verbaasd aan.

Mijn lippen vormen het woord: "straks".