My story is yours

Part 27

'Ga jij nog een fles melk halen? Je weet wel welk merk ik het liefste heb, hè!' Mompelt mijn moeder terwijl ze zelf een blik werpt op repen chocolade die voor haar opgesteld staan. Ik leg een pak paprika chips, mijn lievelings, in het overvolle winkelkarretje.

'Wat denk je: melkchocolade of puur?' Vraagt mijn moeder zonder me aan te kijken. Ik haal mijn schouders op. 'Doe maar puur,' antwoord ik dan terwijl ik al wegstrompel om hier ergens melk te vinden.

Nu weet ik weer waarom ik het haat om naar de supermarkt te gaan. Ik vind letterlijk nooit iets terug. Ook vandaag zit ik hier als een kip zonder kop rond te wandelen. Wanneer ik het gevoel heb dat ik al heel de winkel heb rondgewandeld en toch nog steeds de melk niet gevonden heb, besluit ik dan maar een medewerker aan te spreken. Niet dat ik sociaal incapabel ben of zo, maar geef toe dat het verschrikkelijk is om iemand aan te spreken in de supermarkt!

Ik kijk zoekend rond en mijn blik blijft hangen bij een jongen die een rek vult met verschillende soorten pasta. Ik slenter er rustig naartoe en net wanneer ik op de jongen zijn rug wil tikken, bedenk ik me dat zijn haar wel erg op dat van Ethan lijkt. Ik werp razendsnel een blik op zijn schoenen en besef dan dat hij het écht is. Fuck. Net wanneer ik snel weg wil spurten, draait hij zich met een ruk om. Ik zet geschrokken een stapje achteruit wanneer hij me recht in mijn ogen aankijkt. Zijn neus ziet er paarsig uit en op zijn wenkbrauw zit opgedroogd bloed dat hij er kennelijk niet heeft afgekregen. Ik slik. Will heeft hem ook serieus aangepakt in dat gevecht.

We kijken elkaar in stilte aan. Ethan is de eerste die de stilte verbreekt.
'Elle?' Hij spreekt mijn naam niet uit zoals hij normaal doet. Zijn toon bevalt me niet. Het is duidelijk dat hij kwaad op me is. 'Wat doe je hier?' Vraag ik, nog steeds gechoqueerd over het feit dat ik oog in oog met hem sta. 'Ik werk hier,' antwoordt Ethan op een duh-toon. 'Sinds wanneer?' Ik bijt op mijn lip en kijk rondom me om te zien of iemand ons gesprek meevolgt. Gelukkig is dat niet het geval. Ethan zucht eens. 'Al een week geloof ik. Ik moet elke zaterdagmorgen werken. Dus nee, ik volg je niet.'

Ik schud hevig mijn hoofd. 'Nee, dat bedoelde ik toch nie-'
'Had je hulp nodig?' Onderbreekt Ethan me op geïrriteerde toon. Ik aarzel even maar knik dan toch. Mijn moeder wurgt me als ik toegeef dat ik geen melk gevonden heb. 'Melk,' floep ik eruit. 'Melk?' Vraagt Ethan met een dommig gezicht. Shit. Goed bezig, Elle. Maak de situatie anders nog ongemakkelijker.

'Ik vind de melk niet,' verduidelijk ik. 'Gewoon in die rekken daar,' antwoordt hij onmiddellijk terwijl hij naar enkele rekken wijst waar ik inderdaad witte flessen zie staan die wel eens melk zouden kunnen bevatten. 'Bedankt.' Ethan antwoordt niet en draait zich terug om om zijn werk verder te doen.

Op dit moment haat ik mezelf. Waarom weet ik niet gewoon wat ik wil? Ik ben zelf toch boos op Ethan? Waarom kan ik er dan niet tegen dat hij ook kwaad is op mij?

~~~

'De rode of de blauwe?' Lily staat voor me met in haar handen twee verschillende jurkjes. Ze heeft vanavond een date met een of andere gast die ze online heeft leren kennen en wilt een goede eerste indruk maken. 'Hmm... Doe maar de blauwe,' raad ik haar aan terwijl ik me op haar kingsize bed neer laat ploffen. 'Zeker?' Ik rol met mijn ogen. 'Lily, vertrouw me nu eens,' antwoord ik geërgerd. Lily grinnikt en houdt vervolgens het jurkje voor haar lichaam terwijl ze naar haar evenbeeld in de spiegel kijkt. 'Hmm... Je hebt gelijk,' mompelt ze dan en ze slaakt een vreugdekreet.

'Geweldig toch! Ein-de-lijk mijn eerste date!' Er ontstaat een grijs op mijn gezicht. 'Het kleine meisje wordt dan toch een vrouw,' grap ik. Lily steekt haar middelvinger naar me op maar de glimlach om haar lippen verdwijnt niet.

Ik zucht eens diep. 'Wat is er?' Vraagt Lily terwijl ze naar de badkamer spurt om vervolgens met een goudkleurig, blinkend make-up tasje terug te komen.

'Het is gewoon heel dat gedoe met Ethan,' verklaar ik simpelweg. Lily kijkt me met een pruillipje aan en grist dan wat mascara uit het tasje. 'Welke zou ik nemen?' Vraagt ze me terwijl ze twee verschillende soorten mascara toont. Ik begin te lachen. Ik weet letterlijk niets van make up. 'Doe maar de rechtse,' antwoord ik, hopend dat het de juiste keuze is. Lily knijpt haar ogen even tot spleetjes maar begint dan overtuigd te knikken. 'Goed idee.'

'Je was hem vanochtend zeker tegengekomen in de supermarkt hè?' Vraagt ze uit het niets. Ik weet onmiddellijk dat Lily op Ethan doelt. Ik knik alleen maar. 'Hij leek kwaad te zijn op me. Dat is toch niet logisch?' Lily brengt de mascara met vaste hand aan op haar wimpers en knikt dan goedkeurend naar haar spiegelbeeld.

Net wanneer ik wil vragen of Lily wel luistert antwoordt ze: 'Je bent wel behoorlijk grof geweest, moet ik toegeven. Hoe je me heel het verhaal vertelde leek het wel alsof je hem echt hebt uitgescholden voordat gevecht tussen hem en Will.' Ik haal mijn schouders op. Ergens heeft Lily wel een punt maar dat geef ik niet graag toe, daar ben ik gewoon te koppig voor. 'Elle, wanneer ga je het nou eindelijk toegeven?'

Ik kijk Lily fronsend aan terwijl ik een plukje haar achter mijn oor strijk. 'Wat zou ik volgens jou moeten toegeven?'

'Dat je nog steeds gevoelens hebt voor Ethan,' antwoordt Lily simpelweg en ze kijkt me met een duh-blik aan. Ik zwijg even en denk na. Ethan is gewoon extreem aantrekkelijk maar ben ik echt nog verliefd op hem?

'Ik vind het gewoon vreemd dat...' Ik maak mijn zin niet af en ben even in gedachten verzonken. Hij deed daarstraks alsof ik een vreemde was voor hem en op de een of andere manier heeft me dat echt gekwetst.

'Ja?' Dringt Lily aan.

'Hij lijkt niet opdringerig of zo. Het lijkt wel alsof het hem allemaal niet veel doet.'

'Elle, hij heeft létterlijk voor je gevochten en je vraagt je af of het hem iets doet? Hij is nog steeds smoorverliefd op je!'

Ik zwijg en bijt op mijn lip. 'Denk je nog veel aan hem?' Vraagt Lily terwijl ze aan verschillende flesjes parfum ruikt. Ik haal mijn schouders op. 'Wat is veel?' Lily rolt met haar ogen. 'Vind je hem aantrekkelijk? Voelt elk moment zonder hem alsof je niet lee' - 'Stop maar met dat cliché gedoe,' onderbreek ik haar grinnikend.

Lily haalt haar schouders op en verdwijnt in de badkamer om zich om te kleden. Ik maak van die gelegenheid gebruik om nog eens door mijn foto's, die op mijn gsm staan, te scrollen. Ik klik er eentje aan waar Ethan lachend op staat terwijl ik hem met zijn smartphone in mijn handen met een verliefde blik naar hem kijk. Ik zie er echt uit als een verliefde zot. Ik sluit mijn ogen even en probeer me voor te stellen wat we deden op dat moment. Mijn aandacht wordt getrokken door Ethans stem.

'Lachen!' Roept hij uit het niets. Het duurt een fractie van een seconde voordat ik me realiseer dat Ethan een selfie heeft genomen.

'Kijk, hoe mooi.' Hij toont me mijn gsm waarop ik de getrokken foto kan zien. Ik knik bevestigend. 'Mooi.'

'Elle!' Ik word hevig door elkaar geschud. 'Gaat het wel met je?' Vraagt mijn beste vriendin. Ik antwoord niet en slik. 'Ik geloof dat ik me net iets herinnerde,' vertel ik dan met een enorme grijns op mijn gezicht.