My story is yours

Part 12

Wanneer de persoon aan de andere kant van de lijn heeft opgehangen, kan ik het niet opbrengen te bewegen.

Dit is niet meer oké... Dit is allesbehalve oké... Dit is gewoon...

'Elle, alles oké daar?' Ik hoor Lily's stem en veronderstel dat ze in de gang op me aan het wachten is.

'Elle?' herhaalt ze nog eens omdat ik niet onmiddellijk antwoord.

Ik haal diep adem en schraap mijn keel. 'Ja hoor, ik kom eraan!'

Ik wrijf nog eens in mijn ogen en open dan de deur. Ik verschrik me rot wanneer Lily er vlak voor staat.

'What the fuck, je bezorgt me een hartaanval!' snauw ik terwijl ik mijn hand tegen mijn borst gedrukt houd om het effect te vergroten. Lily rolt met haar ogen en sleurt me meer naar haar slaapkamer.

'Je gaat me nu onmiddellijk uitleggen wat er allemaal aan de hand is!' snauwt ze. Ik word ongemakkelijk van haar blik die probeert mijn gedachte te ontrafelen dus ik kijk snel weg.

'Elle, komaan joh! Ik ben toch je beste vriendin?' Ik zwijg. Mijn blik glijdt over haar kingsize bed.

Langs haar laptop ligt er een geopende zak paprikachips en wat gezouten nootjes. Het computerscherm is ondertussen al uitgevallen.

'Wel, dan kun je beter vertrekken,' mompelt Lily zacht. 'Huh?' vraag ik omdat ik denk dat ik haar niet goed verstaan heb.

'Je kunt beter vertrekken!' herhaalt Lily nog eens maar nu met overdreven articulatie.

Ik schud verbaasd mijn hoofd. 'Ik ... Het begon allemaal.. Ik weet niet hoe...' Wat ik wil zeggen krijg ik maar niet over mijn lippen. Ik geloof dat ik me een beetje schaam. Maar waarom eigenlijk?

'Doet hij je pijn?' Ik verschiet van Lily's vraag en weet even niet goed wat ik moet antwoorden. Lily grijpt mijn arm vast en bestudeert hem grondig. 'Die blauwplek, heeft Ethan dat gedaan?' vraagt ze, wijzend naar een paarsige plek op mijn arm.

Ik kan het niet opbrengen iets te zeggen. Het lijkt wel alsof mijn lippen dichtgeschroeid zijn.

'Elle, doet hij je pijn?!' vraagt Lily nog eens. Ze heeft mijn arm nog steeds vast.

'Sinds wanneer'- ' Nee!' onderbreek ik haar. Mijn stem klinkt schor.

'Nee,' fluister ik nu zacht. 'Ethan doet me geen pijn, het kwetst me dat je zoiets denkt.' Ik durf Lily niet aan te kijken omdat ik bang ben dat ik dan in huilen uitbarst.

'Kijk me aan, Elle! Ik wil dat je me aankijkt als je zo'n uitspraak maakt!' Ik heb Lily nog nooit zo kwaad gezien. Gelooft ze die onzin zelf?

Zonder te aarzel kijk ik op. 'Neen, Ethan doet me helemaal geen pijn. Hij is een goede jongen! Hij houdt tenminste van mij.' Er wellen tranen op in mijn ogen maar ik knipper ze weg.

Lily haalt snuivend haar schouders op. 'Ik heb hem nog nooit ontmoet dus hoe moet ik dat nou weer weten?'

Ik antwoord niet en staar naar de houten vloer.

'Wat is er dan wel?' vraagt Lily uiteindelijk. Ik merk dat ze haar woorden zorgvuldig uitkiest want ze praat heel langzaam.

Ik schraap mijn keel. Zou ik het zeggen? Maakt het eigenlijk wat uit?

'Het is mijn vader,' lieg ik uiteindelijk. Ik heb al onmiddellijk spijt van die vier woorden. Typisch voor mij om hem erbij te betrekken.

'Oh ja?' Lily kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.

Ik knik kort. 'Hij vindt Ethan niet goed genoeg voor mij. Wat Ethan ook doet, het is nooit goed voor mijn vader.' Het is niet helemaal gelogen maar ik denk ook wel dat Lily zelf doorheeft dat dit niet helemaal de waarheid is.

Lily knijpt haar ogen even tot spleetjes. 'Zeker dat het dat is?' vraagt ze terwijl ze mijn gezicht bestudeert. Ik aarzel even maar knik dan. 'Weet je misschien wat ik kan doen?'

Lily lijkt even na te denken. 'Geef hem gewoon wat tijd,' antwoordt ze uiteindelijk. 'Je weet best dat mijn vader ook niet zo blij was toen hij wist dat jij mijn beste vriendin was.' Er ontstaat een grijns op haar gezicht. Ik geef Lily een por.

'Dat is niet grappig,' antwoord ik met een flauw glimlachje. Lily haalt haar schouders op.

'Toch wel een beetje?' vraagt ze glimlachend. Ik schud resoluut mijn hoofd maar moet een kleine glimlach onderdrukken.

~~~

'Wil je nog een stukje pizza?' Lily zit tegenover me aan de keukentafel en schuift me de pizzadoos toe. We waren verrast toen de bel zo'n kwartiertje geleden ging. Ik geloof niet dat een pizzabezorger ooit al zo snel is geweest. Er is nog één stuk pizza hawaï over. Yeah, I know, please don't kill me...

Ik pak het stuk uit de kartonnen doos en zet mijn tanden erin.

'Weet je, misschien wil ik mijn haar wel kleuren.' Ik kijk Lily verrast aan. 'Je haar kleuren? Hoe kom je daar nou weer op?' Lily haalt haar schouders op. Zij vindt het blijkbaar geen gek idee.

'Misschien wil ik wel blond haar zoals jij,' antwoordt ze zacht. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. 'Waarom?' vraag ik fronsend. Lily antwoordt niet onmiddellijk. 'Ik vind je bruine haar juist heel mooi,' geef ik eerlijk toe. Lily haalt haar schouders op. 'Ik denk niet dat jongens me aantrekkelijk vinden.'

Ik verslik me bijna in mijn stuk pizza. 'What the fuck, Lily? Meen je dat nou echt?' Ik kan mijn ogen haast niet geloven wanneer ik haar lichtjes zie knikken. 'Iedereen heeft tegenwoordig een vriendje. Ik niet en daar is maar één simpele reden voor.' Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauw aan.

'Jongens vinden me niet mooi genoeg,' antwoordt ze dan kort. Ik schud hevig mijn hoofd. 'Komaan, joh! Je bent zó mooi! Je moet gewoon wachten totdat je de ware tegenkomt.'

Lily kijkt me bedenkelijk aan. 'Is Ethan de ware, denk je?' Ik aarzel even voordat ik antwoord.

Is hij de ware? Kan ik met Ethan gelukkig worden? Zie ik mezelf trouwen met hem?

Ik krijg een krop in mijn keel. 'Ik weet het niet,' antwoord ik eerlijk. Lily lijkt niet verbaasd te zijn. 'Dan is het geen echte liefde,' verklaart ze simpelweg. Ik steek mijn middelvinger naar haar op.

Lily schudt grinnikend haar hoofd en staat op om haar bord af te wassen.

'Weten je ouders het al van je toets wiskunde?' vraagt Lily uiteindelijk om over een ander onderwerp te babbelen. 'Nope,' geef ik eerlijk toe. 'Ik dacht dat ik dan misschien niet met je mocht afspreken dus ik heb het gewoon verzwegen.' Lily kijkt me bedenkelijk aan.

'Maar morgen zeg ik het wel,' beloof ik vlug terwijl ik nu ook recht ga staan en help de tafel af te ruimen.