It's Time / LS

🍪52🍪

Sa

As

Burası banaannenizin en sevdiği Wattpad hesabı

(fazla youtubeda takılıyor)

🍪

Dolabın kapağını dalgınca açarak kimya kitaplarımı aldım, aklım son zamanlarda başımda değildi özellikle de derslerde. Annem ya da babam hatta kızlarda da değildi. Seslice iç çekerken yorgun gözlerim Edward'dan gelen küçük saklama kabına takıldı. Evet aklım kesinlikle o taraflardaydı.

En çok da son konuşmamızda... Gözlük takıp takmadığımı sorduğunda resmen yalan söylemiştim ki o beni uyarmıştı daha önce yalan söylememem konusunda. Yutkundum. İlk defa arkadaşım oluyordu ve ben daha şimdiden batırmıştım her şeyi. Yalanı geçtim, benim hakkımda ne düşündüğünü bildiğim halde hoşlandığım kişiden bahsettim! Rezalet. Dağ ayısı bile bilir bunun kabalığın zirvesi olduğunu.

"Hey Louis?"

Dalgınlığımın da etkisiyle duyduğum sesle yerimden sıçramış ve dolabın kapağını sertçe kapatmış telaşla yanımda beliren Zayn'e dönmüştüm. Öğrencilerin koridorda yankılanan her zamanki uğultusuna sayemde kırık bir "şak!" sesi eklenmişti.

Ama Tanrı aşkına sen Zayn Malik'sin, benim dolabımın arkasında ne işin var?

Omzunu diğer dolaplara yaslamıştı ve samimi bir şekilde gülümsüyordu. Neden selamını verip gitmiyordu ki benimle mi konuşacaktı? Neden konuşsun benimle?

"Bir şey mi oldu?"

Şüpheyle etrafa göz atıp dudaklarını sıkıca birbirine bastırdı ve kolunu omzuma atarak koridorda hızla yürümeye başladı, bir yandan da konuşuyordu. Ben mi? Ne olduğunu algılamaya çalışıyordum sadece. Bir de gözlüğümü çıkartıp ceketimin cebine atarak Zayn'in yanındayken bozduğum göz estetiğini biraz da olsa azaltmaya çakıyordum. Herifin saçları bile tek başına benden iyi görünüyor.

"Bir şey olmadı ama olması lazım!"

Yüzüne soru işaretleri dolu bakışlar attım, ne olmalı? Ne? Bundan bana ne peki? Neden yanımda? Berlin duvarı yıkılmış mı? İyi de bu eski haber!

"Biliyorsun Liam Payne benim en büyük düşmanım!"

Boştaki elini yumruk yapıp göğsüne kadar kaldırırken oldukça kin dolu bir ruh haliyle yeri izliyordu. Uzun kirpikleri ortamı yumuşatmamıştı. Tek kaşımı kaldırmaktan daha yaratıcı tepkiler veremiyorsam da son anda dalgınca başımı sallayabildim. Ağır ağır yürüyorduk koridorda, bu garip bir histi, birileriyle (Zayn Malik) okulda sağa sola yürümek.

" Şu sıcacık kahverengi gözleri olan hani! Kasları falan var ve kocaman yanakları da...işte o pislik! Benim düşmanım o işte."

Ayrıntılı tasfirlerini ve renk değiştirip duran suratını fark ettiğimde önce şaşırdım sonra da başımı yana yatırıp gülmemek için çenemi sıktım.

Cidden mi!? BU NE BİÇİM DÜŞMAN TARİFİ? Ondan hoşlanıyor olamaz değil mi! Bu çok saçma!

Ne düşünüyorum ben! Kafam cidden yerinde değil. Asıl mevzu şu, ben ne alaka? Tüm mimiklerim iç sesimden ziyade buna odaklandığında Zayn de açıklama için silkelendi.

"İşte o düşmanım, Harry de, hani şu flört ettiğin kıvırcık, bizim aile dostumuz ama pis velet onunla takılarak beni rezil ediyor pişman edeceğim onu sen de yardım edersin diye umuyorum açıkçası."