It's Time / LS

🍪76🍪

Yorum yapın sizi...sizi eşek sıpaları!

Düzenlemicem yine keyfim öyle istedi.

🍪

İçeriye girdiğimde pijamalarını giymiş(LİLA MI TANRIM SANA GELİYORUM!) hatta yatağa bile girmişti. Elinde telefon yüz üstü uzanıyor bacakları yukarıda ileri geri sallanıyordu. Pekala...seni ısırmayacak Louis sakin ol!

Isırsa da sıkıntı olmaz zaten-

Neden böyle düşündüm ki şimdi...

Kızaran yüzümü o beni fark etmeden saklamak için ışığı hemen kapattım, böylece Harry de irkilip telefonu kapatmıştı.

"Loueh?" Sesi çok sevimli-

Terleyen avuç içlerimi hırkama sürdüm. Bayılacağım. Biz, biz birlikte uyuyacağız! Ve daha ilk 15 günü bile doldurmadık! Çok heyecan verici!

"Benim. Üzerimi değiştireceğim de...o-ondan kapattım ışığı sorun olmaz değil mi?" Ben bir malım.

Suratıma tokat atmak istedim. Kendimi zor tutuyorum. Harry kıkırdamasaydı bu çabam sonuç da vermezdi üstelik.

"Hayır, sıkıntı yok." Rahatlamış gibi nefes versem de pek rahatladığım söylenemezdi. O buradayken giyinmeyi planlamıyordum çünkü! Kıyafetlerimi alıp banyoya gidecektim- hay ağzımı...

Kapıyı kapatıp dolabımı buldum, neyse ki arkası dönüktü ve ışık yoktu.

Gerçi bu onun olduğu odada soyunduğum gerçeğini değiştirmez!

Ellerimle yüzümü kapatıp bir süre bekledim.

Çok utanıyorum neden ki!

Ben, ben utangaç değilim!

Kafamı iki yana sallayıp pijamalarımı çıkarttım ve dolabı kapattım.

"Biz birlikte uyuyacağız ya şimdi-" dediklerini dinlerken üzerimi hızla çıkartmaya başladım. Soğuk tüm bedenimi titretmiş, heyecanım alevlendirmişti.

"Sarılacak mıyız?"

Kafamdan geçirmek üzere olduğum pijamanın altında öylece kaldım, henüz alt kısmı giymemiştim be götüm buz tutuyordu şu an ama şaşkınlık bedenimi bir süre hissizleştirdi.

Biz, sarılacağız evet, bu çok normal, neden abartıyorum, ben utangaç değilim, oldukça atılgan ve umursamaz ve ruhsuz bir tipim! Klasik! Şu sıkıcı olandan...hayır evde birden bire eğlenceli birisine de dönüşmüyorum. Öyle işte, ben benim! Ve bu hareketler hiç benim ben olan benimden değil!

(Y/N: Tek kelime fetişim✨)

"Louis?"

Karnıma değen sıcak dürtülme dokunuşuyla kendimi duvara doğru fırlatıp sonuç olarak inleye inleye yere yapıştım. Bana aniden dokunmak zorunda mıydı!

Pijamayı indirdim. Telefonun flaşını yüzüme tutuyordu gözlerimi kapattım.

"Harry!! Kapat şunu!" Işığı mırıldanarak kapattı. Söylenmeyi kaba bulmuş gibi.

"Neden, neden tuttun ki ışığı zaten!"

Uyanmıştım tamam. Bu sefer kabul ediyorum.

"Özür dilerim...ama duymadın beni?"

Cevap vermeyip kollarımı bağlarken aklıma bu tavırların da benlik olmadığı geldi, umursamaz davranıp belli etmezdim aslında ama kendimi çok nazlı hissediyorum...ne?