Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
isak danielson - always
sertap erener - aşk
BÖLÜM 32.
"Güniz Işık," dedikten sonra ona elimi uzattım. Bana yabancı ama bir o kadar da tanıdık geliyordu ve bunun sebebini çözemiyordum. Bu üçüncü karşılaşmamızdı ama içgüdülerim aramızda bir bağ olduğunu fısıldıyordu.
Kumların üzerine oturup elimi tuttuğunda, "Memnun oldum," demişti ince sesiyle. Kısa bir süre elimi sıkıp sonrasında geri çekti. Başını omzuna yatırarak gözlerini yüzümde dolaştırıyor, bir şeyleri çözmeye çalışıyordu.
"Ben de."
"Kitaplarda tam şu an yaşlı bir adam yanına oturmalı ve sana hayat dersi vermeliydi."
Dudak büktüm. "Kitap okumadığım için bu dediğini anlayamadım."
Gözlerini kıstı. "Oysa sığ biri gibi görünmüyorsun. Aksine gözlerin çok derin bakıyor. Kitap okumamak için sebebin nedir?"
Başımı çevirerek gelen dalgalara baktım. "Hedeflerim. Üniversite kazanmak istiyordum. İlk tercihimi kazandım."
Dediğime karşı çıktı. "Mutluluk o kadar zor elde edilen bir şey ki asla anlamını yitirmemesi gerekiyor. Birilerine söylemesen de olur. Çünkü güzel şeyler yayıldıkça azalır ve büyüsü bozulur."
"Ailen var mı Umman?" Başımı ona çevirdim ve yorgun bakışlarımla gözlerinin içine baktım.
"Annem, babam, baş belası bir abim var. Annem abime çok bağlıdır, babam da bana. Babam tuhaf bir adamdır. Vejetaryen ve feminist kendisi. Herkese karşı beni korur her zaman. Ama bazen annem sevdiğim yemekleri pişirmediğinde, abimin saçlarını okşadığında, geceleri onun üzerini örttüğünde kendimi dünyanın en önemsiz insanı gibi hissederim. Annem iyi biridir ama abimi benden daha çok sevdiği için beni çok üzüyor."
Merakla, "Peki ya abin?" diye sordum. "Onunla aran nasıl?"
"Dengesiz bir ilişkimiz var. Bazen bağırıp çağırırız. Ama on dakika sonra mutfakta karşılıklı çay içerken tüm o kötü cümleler silinir. Kardeşlik, kine her zaman galip gelir."
Gözlerim doldu, çenem titredi. "Kardeşlik, kine galip gelemezse ne olur?"
"Kardeşlik değil, düşmanlık olur," dedi net sesle. "Bazı şeylerin ortası yoktur, Güniz Işık."
"Ben neden ikilemde kalıyorum o zaman?" İç çekerek ona baktım sanki cevaplarını verebilirmiş gibi. "Geçmişe sünger çekemiyorum, geleceğe onu affetmeden adım atamayacağımı biliyorum. Ben bir noktaya mıhlandım, kıpırdayamıyorum. Yoluma bakıp gitmek istiyorum. Çok istiyorum bunu ama ya pişman olursam? Ya onu affetmediğim için üzülürsem?"
