MARJİNAL: Uyumsuz

Takas

....

Laura'nın anlatımıyla;

Gözüme vuran güneş ışıkları ve dışarıdan gelen boğuk seslerle uyandığımda gözlerimi zar zor açabilmiştim. Sanırım burası Diego'nun eviydi ve onun yatağı. Ne yani? Gerçekten onun evinde onun yatağında mıydım? Doğru düzgün pek bir şey hatırlamıyordum sadece parça parça birkaç görüntü varsı zihnimde. Yavaşça yataktan doğrulup kendimi toplamaya çalıştım. Dışarıdan gelen boğuk seslere kulak verdiğimde Diego, Jake ve Daniel konuşuyorlardı. Daniel sinirli ve üzgün ses tonuyla Diego ile konuşuyordu.

"Zeyna'yı seviyorum ona bir şey olmasını istemiyorum. Katrina senin kardeşin, seni dinler, onunla konuş. İntikamını alması gereken kişi Zeyna değil lütfen Diego." demişti dolu gözlerle.

"Meraklanma Daniel. Zeyna'ya hiçbir şey olmayacak, buna izin vermeyeceğim. Emrimde olan bütün kurtlar ve vampirler Katrina'nın peşinde, yakında bulunur."

Jake bu güne kadar hiç duymadığım bir öfkeyle konuşmuştu; "İnan bana Diego, eğer kardeşin Zeyna'ya bir zarar verecek olursa bu yapacağım son şey bile olsa Katrina'yı öldürmek için elimden geleni yaparım. Muhtemelen hiç de pişman olmam."

Ne? Zeyna'ya ne olmuştu ki? Daniel neden Diego'nun Katrina ile konuşmasını istiyordu ki?
Yavaşça yataktan gücümü toplayarak ayağa kalkmaya çalıştım ama ayaklarım beni zar zor taşıyor gibiydi. Odanın duvarlarına ve dolaplara tutunarak ağır adımlarla kapıya doğru ilerliyordum.
Sonunda kapıya ulaşarak kapı kolunu tutup kapıyı araladım.

....

Diegonun anlatımıyla;

Kapı yavaşça açıldı ve karşımda bitkin gözlerle bana bakan Laura'yı gördüğümde hem uyandığı için sevinmiş aynı zamanda da konuştuklarımızı duymasından korkmuştum.

Laura tam yirmi yedi günden beri aralıksız olarak uyuyordu. Uyanması için her çareye başvurmuştum. Kütüphanedeki bütün eski kitapları okuyup uyandırmak için uğraşmıştım, hatta Lety kendisi gibi mutant olan şifacı arkadaşlarını bile getirmiş uyandırmaya çalışmıştı ama Laura uyanmamıştı.

Laura'nın gözlerinin içine baktığımda bana sormak istediği bir şeyler olduğunu anladım ona konuşma fırsatı vermeden; "Laura uyanmışsın... Bir daha uyanmayacaksın diye çok korkmuştum." deyip sarılmak için bir adım attığımda Laura elini yukarıya kaldırıp;

"Dur!" demişti. Gözlerini sıkıca kapatıp gücünü toplamaya çalışırken güçlükle bir şeyler mırıldandı;
"Birileri burada neler döndüğünü bana açıklayabilir mi acaba?"

Sanırım konuştuklarımızı duymuştu kin ve nefretle gözlerimin içine odaklanmıştı. Sorunun cevabını vermemi istiyordu. Korktuğumu hissetmiştim. Kekeleyerek cevap verdim; "Be-ben... Laura uyanmanı bekliyordum sana her şeyi anlatmak için. Mezarlıkta olanlardan sonra neler hatırlıyorsun?"

Laura biraz düşündükten sonra cevap vermişti;
"Pek bişi değil. Sadece teyzemin 'seninle gurur duyuyorum' dediğini ve sonra birden çok uykumun geldiğini hatırlıyorum."

"Şimdi sakin ol ve dediklerimi dikkatli dinle. Mezarlıkta yaşanan olayda diğer dünya ile arada oluşan geçidi kapatmaya çalışırken çok güç kaybettin. Bu güç kaybı o kadar fazlaydı ki tam yirmi yedi gündür uyuyordun." dediğim anda Laura hafif bir çığlık atarak;

"Ne?" diye bağırdı. "Ne yani? Bu bir şaka mı? Hadi ama Diego... Olanları gizlemek için bana böyle aptalca bir bahane uydurma. Soruma cevap istiyorum. Zeyna nerede? Katrina ile neden konuşman gerek?"