MARJİNAL: Uyumsuz

Elma Dersem Çık! Armut Dersem Çıkma!

Jake Lucas'ın verdiği içkiyi alarak Tanya'nın yanına gitti. Hadi ama Jake... Cidden mi?

~Daniel'i gözden kaybettim.
demişti. Ne demek gözden kaybeder. Sinirle etrafa bakındım. Alexander son bıraktığımda barın köşesinde tek başına oturuyordu. Ama şimdi o da gözden kaybolmuştu. Zeyna'ya içimden kızıyordum, resmen başıma geldi.

+Şey... Galiba ben de Alex'i gözden kaybettim.
Dediğimde elimdeki içkiyi Lucas'ın önüne koyup Jake'e bakındım. Tanya'yla karşılıklı oturup sohbet ediyorlardı. Derin bir "ohhh" çekerek;

+Neyseki elimizde bir tane daha var.
Demiştim. Zeyna telefonunu çıkarıp mesaj atmaya başlamıştı.

+Ne yapıyorsun?

~Jake'e o masadan kalkmasını söylüyorum.

+Neden?

~O masadan kalkarsa Tanya sıkılacak. Haliyle eve gitmesi gerekecek. Saat de erken olduğu için mecburen Alex le
Daniel'in yanına gidecek.

+Güzel fikir.

~Tabii gerisi sana kalıyor.
Dediğinde keyifle içkimi geri aldım ve içmeye başladım. Jake telefonundaki mesajı gördükten 5 dakika sonra masadan kalktı ve yanımıza gelerek; "Neler oluyor?" gibisinden kafasını salladı. Cevap veren Zeyna olmuştu.

~Biz elimizdekileri kaçırdık. Mecburen bize seninki lazımdı.
dediğinde Tanya masadan kalkmıştı. Zeyna'yla Jake'e işaret ederek Tanya'yı gösterdim.

+Sıra bende!
diyip elimdeki içkiyi Jake'in eline tutuşturarak;
+Telefonlarınız açık olsun.
diyip bardan çıkmıştım. Tanya hızlı adımlarla birşeyden kaçıyormuş gibi yürüyordu. Sağa sola bakındım, kimseyi görememiştim. Görünmezlik özelliğimi kullanmanın tam zamanıydı. Durdum ve gözlerimi kapattım. Sakince hayal ettim. Ve gözlerimi açtığımda çoktan görünmez olmuştum. Yanından geçtiğim dükkan camlarında kendimi göremiyordum. Hızlı adımlarla Tanya'yı takip etmiştim. 15 dakika boyunca hızlı yürümenin sonunda karanlık bir sokağa girmişti. Her ne kadar görünmez olsam da bu sokak beni bir hayli korkutmuştu. Ve sağ tarafımdan köpeğin biri havlamaya başladı. Tanya köpeğin havladığını duyunca durdu ve arkasına baktı. Hareket etmemiştim ama köpek hâlâ havlıyordu. "Hadi ama bu hayvanlar her şeyi hissetmek zorundalar mı?" diye düşünürken, Tanya adımlarını biraz daha hızlandırmıştı. Ve onu takip etmek için ben de hızlanmıştım.

Tamam görünmez olabilirim ama duvarların içinden geçemiyorum. Eşyaları hareket ettirebiliyorum ama asıl sorun şuydu; Herhangi bir insan bana dokunduğu anda o gücümü kaybediyordum ve görünür oluyordum. Tabii bir insanın bana dokunması beni direk etkiliyordu. Neredeyse 5 dakika boyunca bu özelliğimi tekrar kullanamıyordum. Tanya deponun birinin kapısını açınca ben de hızla gidip ona dokunmadan onunla birlikte içeri girmiştim. Deponun kapısını kapattı ve yürümeye başladı. Onu takip ederken ayağımla kuru bir yaprağa basmıştım. Ve bastığım anda olduğum yerde kalakaldım. Çünkü Tanya da durmuş etrafa bakınıyordu. Ezilen yaprağı görünce bana doğru geliyordu. Hemen ayağımı kaldırıp iki adım geriledim. Tanya yaprağa eliyle dokundu ve parçalara ayrıldığını görünce hızla ayağa kalkıp koşmaya başladı. Ben de onunla birlikte koşuyordum. Bir anda yere eğilerek yerde kapalı bir kapak açtı. Asıl sorun bu kapağın belli olmamasıydı. Sadece bir zeminmiş gibi duruyordu. Kapağı açarak içine doğru inmeye başladı. "Bu da neyin nesi böyle?" Ve kapağı kapattı. "Ee? Ben buraya nasıl ineceğim? En iyisi başka bir zamanda gelmek. " Görünürlüğümü kaldırdım ve cebimdeki telefonu çıkarıp Zeyna'ya mesaj attım. "Plan iptal." dedim ve deponun çıkışına doğru yürüdüm. Sinirle etrafıma bakındım. Depo zifiri karanlıktı. Gözle görülebilir hiçbirşey yoktu. Tam depo kapısını açacaktım ki bir anda kapı bana doğru açıldı ve açılan kapıyla birlikte arkasına doğru geçtim. "O kapaktan buraya gelene kadar 5 dakika geçmiş miydi? " Tereddütlüydüm ama yine de şansımı denemek istemiştim. Gözlerimi kapattım ama olmadığının farkındaydım. Depo kapısı kapandı ve içeri giren her kimse yürümeye başlamıştı. Neyseki beni farketmemişti. Aniden durdu, önce sağına baktı uzunca ve ben de tekrar görünmezlik için şansımı denemiştim. Bu sefer olmuştu.