MARJİNAL: Uyumsuz

Güçleri Ortaya Çıktı

Laura'nın ağzından;

Gözlerimi açtığımda evdeydim. Kendi evimde, kendi yatağımda... Gözüme gelen güneş ışığına doğru odaklandım, perde hafif aralıktı. Odamın kapısı tıklatılmıştı.

-Laura?
diye seslenmişti teyzem. Yattığım yerde doğruldum ve ayağa kalkarken;

+Girebilirsin.
demiştim. Kapıyı açtı ve;

-Bugün nasılsın?

+İyiyim.

-Benim şimdi işe gitmem gerekiyor ama kendini kötü hissediyorsan gitmem.

+Hayır ben gayet iyiyim.
dediğimde beni başıyla onaylayıp odamdan çıkmıştı. Muhtemelen şu an evden ayrılmak üzereydi. Odamdan çıkıp lavaboya ilerledim. Elimi yüzümü yıkarken zil çalmıştı. Merdivenlerden indim ve zil tekrar çalmıştı. Tam kapıyı açarken;

+Teyze hangi eşyanı---
diyemeden karşımda öylece duran Diego'yu görmüştüm.

-Galiba teyzeni bekliyordun.

+Hayır, yani az önce evden ayrıldı. Eşyasını unuttuğunu sandım.

-Birkaç bir şey konuşmalıyız.

+Seni dinliyorum.

-Kapıda mı?
diyip etrafına bakındı. Kenarıya doğru çekildim ve kapıyı açtım. Elimle içeriyi gösterdim.

-Beni davet etmelisin.

+Ne dedin?

-Konuşulanları yavaş mı algılıyorsun? İçeriye davet et!

+Neden?

-Biz vampirler davet edilmediğimiz yere giremiyoruz.
dediğinde hafif gülümsemiştim. Demek güçleri buraya kadar işliyormuş.

+Bay Anderson? Buyrun içeriye girin!
dediğimde yavaşça sağ ayağını evin içine doğru attı ve bir anda içeriye girip koltuğa oturdu. Diego'nun karşısındaki koltuğa oturmuştum.
+Konu nedir?

-Isabell şu an dışarıda bir yerlerde. Ve hiçbir işini yarım bırakmaz. Üstelik sen yarım kalan bir işisin.

+Peki ne olacak?

-Biz Isabell'i bulana kadar senin kendini korumayı öğrenmen gerekiyor.

+Siz bizi nasıl öğrendiniz?

-Tanya söyledi bunun önemi yok. Muhtemelen yaşayacağın 2 yılın daha var. Arka tarafa kendini korumayı öğren de öyle git en azından.

+Niye ki arka tarafta mı lazım olacak?
diye sorduğumda sinirle gözlerini bana dikmiş öylece bakıyordu.
+Pekala nasıl olacak şimdi?

-Tanya senin gücünün gelişmesi için yardım edecek. Şu anda yoldalar. Ama dövüş için ben yardım edeceğim.
diyip arkasına yaslandı ve cümlesine devam etti.
-Bu kıyağımı unutma sakın.

+Peki kabul etmezsem?

-Evden dışarı çıktığın anda ölürsün. Sırayla korumaların da olacak.

+Ben koruma istemiyorum ki.

-Bir gün Alex, bir gün Daniel ve bir gün de ben.

+Dediğimi duydun mu? Koruma istemiyorum.

-Bana bak ufaklık. Canlı kalmak istiyorsan dediklerimi yapmak zorundasın.
diyip ayağa kalktı ve kapıya doğru yöneldi. Galiba gidecekti. Ben de kalktığımda kapıyı açıp çıktı ve ardından kapatmıştı. Tekrar zil çaldı. Adımlarımı hızlandırıp sinirle kapıyı açtım ve;