I Fell In Love With The Hot Maid(COMPLETED✔)

Chapter 33

I waited for an hour, even them. Tahimik kaming lahat sa loob ng conference room.

"Kain po muna kayo, engineer, architect!" sambit ni Belle. Napatingin ako sa relo ko. Time is up.

Tumayo ako mula sa upuan ko. Nagulat silang lahat na napatingin sa'kin. I raised my brows.

"Bakit? Uuwi na ako. My wait is over. Walang project para sa inyo, I will be the one who will find my engineers," seryoso kong sabi sa kanila.

Napamaang sila habang nakatitig sa'kin na parang tinatansta kung totoo nga ba. Ayaw yata akong makita ng lalaking 'yon, edi 'wag.

"P-pero, Chairman! Baka papunta na siya!" natatarantang sambit ni Xia. Gaano niya ba kagusto ang project na 'to? She even told me na dapat ay hindi. He picked up my phone, sandali siyang natulala. Napahilamos siya ng mga palad.

"Still no response? I'm sorry, Architect, but I won't let you all enjoy his achievement," I said loudly. Hindi makapagsalita ang dalawang lalaki sa tabi niya. Kinuha ko na ang bag ko, "Belle, let's go! Kumain mun kayo diyan."

"Opo, ma'am. Bye, po!"

Napailing ako. Rinig ko ang mga mura na lumabas sa labi nila. Ngumiti lang ako at hinayaan ito. Pinagbuksan ako ni Belle ng pinto.

Nanlaki ang mga mata ko ng makita siya na nasa harapan ng pinto. Magulo ang buhok, masama ang tingin, at halatang bagong ligo. I can smell his manly scent.

Nag-iba ang mukha niya. Pumayat ata siya. His eyes is so cold.

Tumibok ng malakas ang dibdib ko. Ngayon ko lang ulit siya nakita. He cleared his throat. Agad akong napaiwas ng tingin.

"Hector! You're here!" agad na tumayo si Xia kaya napaatras ako. Dumistansya ako sa kanila ng makitang niyakap siya nito. Peke akong ngumiti.

"I'm sorry, you're so late, Engineer, I thought you are going to ditch them. I'm going home," I said, rolling my eyes. Nakakainis. I would have let them out from here. I was about to walk through them when Hector's arms stop me.

"What are you doing?" he asked coldly.

Blangko akong tumingin sa kaniya, "What am I doing? I am going home, Engineer. My wait is over, you waste my time," sagot ko sa kaniya. Tinulak ko ang kamay niya sa harapan ko at lumabas.

"I wasted your time?!" tumaas ang boses niya. It's sounded so irritated, "Hindi ba ikaw ang may gustong pumunta ako dito?!" tanong niya. Narinig ko ang mapait niyang pagtawa kaya napayukom ang kamao ko. Huminto ako sa paglalakad.

"Bakit ayaw m-mong kunin?" mahina kong tanong. I wanna ask why. Nakakapanghinayang, pangarap niya 'to, he should catch it, reach it pero ayaw na niya.

"Matagal ko na 'tong binitawan, Eli," sagot niya. Eli? Ang sarap pakinggan, I miss him calling me that way. Napangiti ako pero agad ding nagseryoso.

"Call me chairman, Engineer. I am your boss here," I hardly said, corecting him. Humarap ako sa kaniya. Nakita ko ang pagguhit ng pait sa mukha niya.

"C-chairman, ayaw kong tanggapin 'to."

Biglang uminit ang ulo ko, "PERO PANGARAP MO 'TO! NAIINTINDIHAN KO BA?!" malakas kong sigaw sa kaniya. Umalingawngaw ang boses jo sa loob ng hallway. I couldn't understand him. What is the use of his effort?

Mapait siyang ngumiti, "Ayoko ng pangarap na nagdudulot ng sakit sa'kin, chairman. Sana maintindihan mo," tugon niya.

Hindi ako makapaniwalang nameywang sa harapan niya. We are five feet apart, "'Wag mong sayangin ang oras ko!" namumula na ang mukha ko dahil sa inis.