﹏•メ↬ Great wrecking ball, Great miracles_S2 ↫メ•﹏

"chapter 10"

ضربان قلب کیونگسو به همون سرعتی که شدت گرفته بودن، آروم شدن وقتی که از فاصله ی تقریبا نزدیکی جونگین رو صحیح و سالم دید.

اما اینطور هم نبود که جونگین کاملا در امنیت باشه. پسر بلندتر وسط خیابون ایستاده بود و با بهت به ماشینی که چند لحظه ی قبل بهش نزدیک شده و تو فاصله ی کمی ازش ترمز گرفته بود، نگاه میکرد. کیونگسو نفس راحتی کشید.

-خداروشکر که سالمی.

در حالی که پلکهاشو از اطمینان خاطر روی هم میذاشت به آرومی زمزمه کرد و خودش رو گوشه ی پیاده رو جا داد تا از دید جونگین در امان باشه.

در هر صورت خیابون شب تاریک بود اما به اندازه ی کافی خلوت بود که بتونه جلب توجه ‌کنه و این آخرین چیزی بود که میخواست.
کیونگسو حالا مصمم شده بود که جونگین رو تا آخر مسیرش مخفیانه همراهی کنه. اینطوری خیالش از بابت سلامتیش هم راحت میشد.

اما هنوز ثانیه ای از تصمیمش نگذشته بود که در سمت راننده باز شد و مردی عصبانی ازش پیاده شد و صدای بلندش توی سکوت خیابون پیچید.

_معلوم هست چه غلطی میکنی؟ میخوای خودکشی کنی هزارتا راه وجود داره. چرا خودتو پرت میکنی جلوی ماشین بقیه؟

صدای داد مرد لحظه به لحظه بلندتر میشد اما کیونگسو هیچ واکنشی از جونگین نمیدید. انگار هنوز هم توی شوک بود و یا...

-لعنت بهت نکنه واقعا مستی؟!

کیونگسو با اخم با صدایی ضعیف پرسید و بالاخره جونگین حرکت کرد.

+معذرت میخوام. عمدی نبود. من فقط متوجه شما نشدم.

کیونگسو میدید که جونگین در حال خم و راست شدنه اما نمیتونست بفهمه که داره چی به اون راننده ی عصبانی میگه.

_خب که چی؟! میدونی اگه یه ثانیه دیرتر ترمز میگرفتم الان تو اون دنیا بودی و من یه قاتل میشدم؟!

مرد یبار دیگه داد زد و اخم کیونگسو غلیظ تر شد.

+خوبه که این اتفاق نیفتاده. من معذرت میخوام.

_معذرت خواهی تو بی فایده س. به نظر میاد مست هم باشی. اینجوری با بی احتیاطیت ممکنه بقیه رو هم تو دردسر بندازی.

مرد یقه ی جونگین رو توی مشتش گرفت و تکونش داد.

+ولم کن لعنتی. من که معذرت خواهی کردم.

جونگین بالاخره از کوره در رفت و با صدای بلندی توی صورت مرد داد کشید و پوزخندی گوشه ی لب راننده ی بدپیله نشست.

_انقدر پررویی که سرم داد میکشی. طلبکار هم هستی؟

با صدای کوتاهی توی صورت جونگین گفت و اونو به عقب هل داد و جونگین که تعادل نداشت از کمر روی زمین افتاد.